گزارش// پارک‌های تهران همچنان بر مدار "قربانی کردن کودکان"؛ شهرداری تهران مشغول تبرئه خود!
طی این سالها بارها شاهد حوادثی مانند مرگ اخیر نوجوان ۱۴ ساله در پارک لاله بوده‌ایم؛ این حوادث ضمن اینکه احساس امنیت خانواده‌ها را نشانه می‌گیرد، این پرسش را ایجاد می‌کند که آیا «مهدی» آخرین قربانی سهل‌انگاریها و نظارتهای بی‌اثر مدیریت شهری است؟!
گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم ؛ «جان باختن نوجوان 14 ساله در پارک لاله به دلیل برق گرفتی»؛ این خبر هفته گذشته تیتر بسیاری از رسانه‌ها بود و انتشار آن کام بسیاری از شهروندان را تلخ کرد؛ با اعلام این خبر به سرعت خاطرات تلخ مشابهی که در سالهای گذشته برای چند کودک تهرانی دیگر رخ داده بود، در اذهان عمومی یادآوری شد.
اوایل اردیبهشت سال 93 پسربچه 10 سالهای که در پارک جلالی منطقه 11 شهرداری تهران حوالی پل 9 دی در حال بازی بود در آبنمای پارک سقوط کرد و به دلیل برق گرفتگی جان خود را از دست داد.
چهارم خرداد سال 95 مرگ دلخراش یک دختر 5 ساله در پارک کوهسار منطقه 15، حادثه غم انگیزی را رقم زد؛ فاطمه هنگام بازی به دلایل نامعلومی به سمت آبنمای داخل پارک رفت، در حفره این آبنما افتاد و مکش پمپ آب، جسم کوچک او را درون خود کشاند و به شکل دلخراشی جان باخت.
30 مرداد همان سال پسر 13 سالهای در بوستان الغدیر واقع در شرق تهران دچار حادثه شد و جان خود را از دست داد؛ وی هنگام بازی برای برداشتن توپی که درون آبنما افتاد بود، در آب افتاد و دچار خفگی و برق گرفتگی شد. اواخر شهریور 98 نیز، درست یک هفته مانده به بازگشایی مدارس، عماد 6 ساله که قرار بود لذت آموختن درس را آغاز کند در خروجی گیت‌های بلیت فروشی ورزشگاه آزادی دچار برق گرفتگی شد و جان خود را از دست داد.
و حالا مرگ غم انگیز پسر 14 سالهای که هفته گذشته به همراه پدرش در پارک لاله مشغول بازی بود؛ توپ پینگ‌پنگ او داخل باغچه‌ای افتاد که درآن درختان و تیرهای چراغ برق قرار داشتند و به دلیل آبیاری درختان، خیس بود. مهدی توپ خود را که روی آب شناور بود برداشت و برای خارج شدن از باغچه دستش را به تیر چراغ برقی که کنارش بود، تکیه داد اما به دلیل اتصال برق به بدنه تیر، دچار برق‌گرفتگی شد و تلاش برای احیای او در بیمارستان امام خمینی (ره) نتیجه‌بخش نبود و جانش را از دست داد.
تورج فرهادی شهردار منطقه 6 درباره این حادثه به خبرنگار تسنیم گفت: پیمانکار فعلی و قبلی مربوطه همان روز بازداشت شدند و امور مربوط به این پرونده در حال رسیدگی است. مرجع قضائی تشخیص خواهد داد چه کسانی چه سهمی در این حادثه دارند بنابراین باید صبورانه منتظر باشیم تا خروجی کارشناسی افراد ذیصلاحی که مرجع قضائی مشخص کرده، اعلام شود .
البته برخی اعضای شورای شهر نیز در واکنش به این حادثه اظهار تأسف کردند و تذکری خطاب به پیروز حناچی شهردار تهران نیز مطرح شد؛ زهرا صدر اعظم نوری رئیس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای اسلامی شهر تهران در این باره اظهار کرد: شهرداری موظف است به منظور پیشگیری از وقوع حوادث و افزایش ایمنی تردد شهروندان در فضاهای عمومی شهر، ساختار مدیریت ایمنی و بحران و "اچ.اس.ای" شهر تهران را بازنگری و شیوه‌نامه نظام مدیریت و بازرسی و نظارت بر عملکرد و فعالیت تمام پیمانکاران را با هدف پیشگیری و کاهش حوادث تدوین کند.
وی ادامه داد: متأسفانه علی رغم پیگیری‌های مستمرِ من و کمیسیون و برگزاری جلسات بسیار با شهردار، معاونت برنامه ریزی، توسعه شهری و امور شورا و اداره کل تشکیلات و بهبود روش‌ها، این مهم همچنان مغفول مانده است؛ از شهردار تهران می‌خواهم که احکام پیش بینی شده در برنامه پنج ساله سوم در حوزه ایمنی و افزایش تاب آوری شهری، به ویژه ماده 89 برنامه را که بر بازنگری در ساختار "اچ.اس.ای" شهرداری تهران تأکید دارد را در اولویت توجه و اقدام قرار دهند، تا بتوان در آینده از تکرار وقوع حوادث تلخی از این دست جلوگیری کرد .
افشین حبیب‌زاده؛ رئیس کمیته نظارت شورای اسلامی شهر تهران نیز در تذکری به شهردار تهران گفت: متأسفانه عدم رعایت مسائل حفاظت و ایمنی محیط کار و نظارت دقیق و جدی بر آن موجب بروز حادثه تلخ و ناگوار آتش سوزی کلینیک درمانی در منطقه یک شد؛ پس از آن شاهد بودیم که بخش‌های مختلف نظارتی در گزارش‌های خود بر لزوم برخورد قاطعانه با قصورکنندگان در رعایت مسائل حفاظت ایمنی تاکید کردند تا دیگر شاهد چنین حوادث تلخی نباشیم .
وی با بیان اینکه با گذشت چند روز از آن حادثه، گویا حساسیت نسبت به رعایت مسائل ایمنی فروکش کرده که همچنان در سطح شهر تهران شاهد بروز حوادث ناگواری هستیم ، اظهار کرد: در حادثه پارک لاله سهل‌انگاری پیمانکار در نگهداشت و قصور در رعایت نکات ایمنی و عدم رسیدگی به موقع به تاسیسات در اختیار و نیز قصور در نظارت ناظر مستقیم فضای سبز و مدیر بوستان در بازدیدهای روزانه مشهود است.
مهدی چمران؛ رئیس سابق شورای شهر تهران نیز درباره این موضوع به خبرنگار تسنیم گفت: موضوع نظارت بر عملکرد پیمانکاران و ناظران و نگهداشت و تعمیرات پروژه‌های شهری جزو موضوعاتی است که باید به‌صورت جدی در نظر داشت و علاوه بر آن پیمانکار نیز وجدان کاری را سرلوحه کار خود قرار دهد؛ با پرداختن به این موارد می‌توان از بروز حوادث احتمالی بعدی جلوگیری کرد.
در نقل قول‌هایی که در این گزارش به آنها اشاره شد، نکات زیادی وجود دارد اما وجه اشتراک این سخنان تأکید بر امر «نظارت» است البته تورج فرهادی شهردار منطقه 6 معتقد است به طور حتم نظارتها به صورت مستمر و سلسله مراتبی انجام می‌شود واگر اینطور نبود هر روز در شهر حادثه و فاجعه‌ای رخ می‌داد اما پرسش این است که آیا این نظارتها به‌صورت دقیق صورت می‌گیرد؟ آیا جدیت، احساس مسئولیت و وجدان کاری در همه نظارتها وجود دارد؟
به نظر می‌رسد اگر پاسخ این پرسش ها مثبت بود، چنین حوادثی رخ نمیداد و باید به این نکته توجه داشت که جان باختن یک نفر در حوادثی از این دست هم زیاد است و نباید به کمیت آن دل خوش کرد! به طور قطع اگر رویه نظارتها و به گفته صدراعظم نوری، ساختار مدیریت ایمنی و بحران و "اچ.اس.ای" شهر تهران بازنگری نشود و درباره این موضوع پیگیری و تدبیر جدی وجود نداشته باشد، جان باختن مهدی 14 ساله پایان ماجرا نخواهد بود و هر روز باید بیم از این داشت که حادثه بعدی در کدام نقطه از شهر رخ می دهد؛ علاوه بر این، ضمن برخورد با پیمانکاران یا ناظران مربوطه، باید با مدیران بالادستی و ارشد یک مجموعه نیز برخورد جدی داشت.
پرواضح است که تکرار چنین حوادثی احساس امنیت خانواده‌ها را نشانه می‌گیرد؛ به تدریج خیال آسوده والدین از بازی فرزندانشان در یک پارک به یک کابوس و اضطراب تبدیل می‌شود و ممکن است چند ساعت حضور در یک پارک دیگر برایشان نشاطی نداشته باشد.
حال پرسشهایی که افکار عمومی از مسئولان مربوطه دارند، این است که آیا قرار نیست برخورد سختگیرانه‌ای با عاملان این حوادث داشت تا با اکتفا به مقصر شناختن یک پیمانکار غائله ختم نشود و درس عبرتی برای دیگران باشد؟ ایمنی و نظارتی که اعضای شورا بر آن تأکید داشتند چه زمانی به طور شایسته و مطلوب در اولویت قرار می‌گیرد؟ تا چه زمانی جان افراد باید قربانی سهل‌انگاری و بی‌توجهی عده‌ای باشد؟ آیا پرونده حوادثی از این دست بسته خواهد شد؟ آیا مهدی آخرین قربانی چنین سهل‌انگاریها و نظارتهای بی‌اثر است؟
البته در این میان نباید از سهم و نقش شهردار منطقه که چنین حادثه تلخی در آن رخ داده غفلت کرد و اینکه قراردادهای مربوطه با پیمانکار پارک لاله دقیقاً بر اساس ضوابط و مقررات مربوطه منعقد شده یا برخی ملاحظات و روابط نیز در انعقاد چنین قراردادها‌یی دخیل بوده است؟!
اکنون یک هفته از انتشار این حادثه تلخ گذشته و تا حدی آبها از آسیاب افتاده و تا این جای ماجرا، صرفاً چند تذکر و درخواست از شهردار انجام شده است؛ امیداریم سکوت این روزها ناشی از عادت کردن به شنیدن اخبار ی از این دست نباشد! و مسئولان پاسخگوی نگرانیها و پرسش‌های افکار عمومی باشند.
انتهای پیام/
