میزان وابستگی خروج نظامی آمریکا به مذاکرات بینالافغانی؛ دولت افغانستان کجای ماجرا است؟
براساس توافقنامه قطر، خروج آمریکا به موفقیت مذاکرات بینالافغانی وابسته نیست بلکه مشروط به مبارزه طالبان با تروریسم و تضمین عدم تهدید علیه آمریکا از خاک افغانستان است اما دولت کابل در این اواخر برای ایفای نقش در این میانه تلاش میکند.
به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، روند صلح افغانستان و آغاز مذاکرات بینالافغانی در شرایط کنونی به بنبست خورده است و کارشناسان نیز از تمایل آمریکا برای خروج همه نیروهایش از افغانستان پیش از انتخابات ماه نوامبر خبر میدهند.
با این حال، براساس توافقنامه قطر، خروج آمریکا و ناتو از افغانستان به موفقیت مذاکرات طالبان و دولت افغانستان وابسته نیست.
براساس این توافقنامه که 29 فوریه (10 اسفند 1398) بین «ملا عبدالغنی برادر» معاون سیاسی رهبر طالبان و «زلمی خلیلزاد» نماینده ویژه آمریکا در امور صلح افغانستان در حضور نمایندگان حدود 30 کشور و سازمان بینالمللی در دوحه به امضا رسید، خروج نیروهای آمریکایی تنها به پایبندی طالبان نسبت به تعهداتش در رابطه مبارزه با تروریسم بستگی دارد.
پس از امضای توافقنامه قطر، طالبان به تعهدش برای عدم حمله به نیروهای آمریکایی و ناتو پایبند بوده است اما همواره به نیروهای امنیتی افغان حمله کرده است.
از سوی دیگر، آمریکا در این مدت، مطابق با توافقنامه قطر شمار نیروهایش را به 8600 نفر کاهش داده و به گفته «مارک اسپر» وزیر دفاع آمریکا شمار نیروهای این کشور در افغانستان تا ماه نوامبر به کمتر از 5 هزار نفر نیز کاهش خواهد یافت.
در متن توافقنامه آمریکا و طالبان آمده است که آتشبس دائمی و جامع در دستور کار مذاکرات بینالافغانی خواهد بود اما هیچ اشارهای نشده که خروج آمریکا وابسته به موفقیت این مذاکرات است.
خاطرنشان میشود که آمریکا در توافقنامه صلح با طالبان متعهد شده است تا زمینه آزادی 5 هزار زندانی طالبان را فراهم کند و پس از آغاز مذاکرات بینالافغانی نیز دو طرف باید همه زندانیان را طی 3 ماه آزاد کنند اما اکنون دولت افغانستان مغایر با تصمیم لویهجرگه مشورتی صلح روند آزادی این زندانیان را متوقف کرده است.
دولت افغانستان کجای ماجرا است؟
کارشناسان بر این باورند که دونالد ترامپ برای افزایش شانس پیروزیاش در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در 3 نوامبر (13 آبان) در نظر دارد تا از هر طریق ممکن و اعطای امتیازات گسترده به طالبان به توافق با این گروه دست یابد و با تبلیغات رسانهای این توافق را به مثابه یک پیروزی سیاسی در کارنامه سیاسی دولتش ثبت کند.
این در حالی است که «اشرف غنی» ادامه کار دولت خویش را به پشتیبانی مالی و نظامی واشنگتن وابسته میداند؛ وی پیش از این تصریح کرده بود که ارتش افغانستان بدون کمکهای آمریکا حتی 6 ماه دوام نخواهد آورد.
کارشناسان بر این باورند که غنی با ایجاد مانع در مسیر صلح و به امید پیروزی «جو بایدن»تلاش دارد آغاز مذاکرات بینالافغانی را تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به تاخیر بیاندازد.
اشرف غنی به خوبی میداند که نتیجه مذاکرات بینالافغانی چه برقراری نظام جمهوری و چه برپایی امارت اسلامی طالبان باشد، به معنی پایان کار دولت وی خواهد بود بنابراین با عدم آزادی زندانیان طالبان تلاش میکند روند صلح، مذاکرات و خروج نیروهای آمریکایی را پیچیدهتر سازد.
مراسم تحلیف بایدن، درصورت پیروزی وی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، 20 ژانویه 2021 (1 بهمن 1399) برگزار خواهد شد. وی احتمالاً در چند ماه نخست کار دولت خویش مشغول تشکیل کابینه و نیز بهبود روابط با اتحادیه اروپا و وضعیت اقتصادی آمریکا خواهد بود که از همهگیری کرونا بشدت آسیب دیده است.
به عبارت دیگر مسئله خروج از افغانستان از اولویتهای دولت بایدن نخواهد بود و فرصت بوجود آمده این امکان را به دولت غنی میدهد تا با خرید زمان ضمن تلاش برای کسب حمایت دولت آینده آمریکا مواضعش را در مذاکرات تقویت کند.
انتهای پیام/.