کاریکاتورهای موهن شارلی ابدو علیه پیامبر اسلام/ چرا مسئولان غربی به اهانتها چراغ سبز نشان می‌دهند؟
جسارت نسبت به قرآن کریم و پیامبر اسلام(ص) چند روزی است دوباره در اروپا شدت گرفته است؛ اما چرا چنین اتفاقاتی با چراغ سبز دستگاه‌های رسمی در این کشورها اتفاق می‌افتند؟
به گزارش خبرگزاری تسنیم، اوایل روز جمعه گذشته بود که یک گروه از جریان راست افراطی در سوئد یک جلد قرآن کریم را به آتش کشید که در پی آن، شهر مالمو در این کشور ناآرام شد. هرچند این خبر در برخی رسانه‌ها منتشر شد، اما به‌واسطه چند روز تعطیلی و مشغول بودن مردم به عزاداری‌های تاسوعا و عاشورای حسینی(ع)، چندان دیده نشد. چند روزی بیشتر نگذشت که نشریه فکاهی «شارلی ابدو» چاپ پاریس در روز سه‌شنبه و یک روز قبل از دادگاه رسیدگی به پرونده 13 فرد متهم به دست داشتن در حادثه تیراندازی در دفتر این نشریه در سال 2015، کاریکاتورهای موهن به حضرت ختمی‌مرتبت پیامبر اکرم(ص) را بازنشر کرد.
البته بحث توهین و جسارت به مقدسات اسلامی امری اتفاقی و انفرادی نیست، بلکه این موضوع به‌صورت سیستماتیک و نظام‌مند در جهان غرب دنبال می‌شود. نوع واکنش امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه به انتشار کاریکاتور موهن شارلی ابدو خود بیانگر نوع و کیفیت نگاه رسمی و مسئولان کشورهای غربی است. آقای ماکرون ضمن مخالفت با محکوم کردن اقدام موهن نشریه فکاهی شارلی ابدو گفت: "در جایگاهی نیستم که بتوانم علیه تصمیم نشریه برای انتشار کاریکاتورها حکم صادر کنم". او این اقدام توهین‌آمیز را به مسئله آزادی بیان و عقیده ربط داد و افزود: کشورم از آزادی بیان و عقاید برخوردار است، اما در عین حال شهروندان فرانسوی باید به یکدیگر احترام بگزارند و از پرداختن به «گفتوگوی نفرت‌انگیز» اجتناب ورزند.
چنین واکنشی از سوی بالاترین مقام رسمی در فرانسه به اهانت به مقدسات دینی که چند میلیارد پیرو در سطح جهان و میلیون‌ها نفر در خود کشور فرانسه دارد، چیزی جز چراغ سبز به ادامه این کار نیست. در کشور فرانسه نزدیک به 6 میلیون نفر مسلمان زندگی می‌کنند.
صحبت آقای ماکرون از آزادی بیان و عقاید در حالی است که حتی طرح سؤال درباره پدیده‌های تاریخی مانند هولوکاست در کشورهای اروپایی مجازات‌های سنگین دارد و مستوجب تحمل حبس و زندان است، بنابراین این موضع‌گیری ایشان بیشتر شبیه به یک شوخی تلخ است که اهانت به مقدسات را فقط در خصوص مسلمانان روا می‌داند.
دم خروس مواضع و سیاست‌های کشورهای غربی به‌اندازه‌ای بیرون زده است که به این راحتی‌ها نمی‌توان توجیهاتی از این دست را پذیرفت. دولت آمریکا چندین سال پیش طرحی را برای ممنوعیت اتباع برخی کشورها دنبال و اجرا کرد و نام آن را «ممنوعیت ورود مسلمانان» (Muslim Ban) نامید. همین نام طرح، خود به‌عیان از نیت و کیفیت نگاه رسمی غربی به مسلمانان و جوامع مسلمان پرده برمی‌دارد. بدرفتاری، خشونت با مهاجران مسلمان در مرزهای شرقی اروپا نیز از جمله اقداماتی است که غرب متمدن در قبال مسلمانان و جهان اسلام در پیش گرفته است.
اعمال قوانین سختگیرانه علیه مسلمانان در جوامع غربی از نگاه تبعیض‌آمیز هدفمند علیه پیروان این دین آسمانی حکایت دارد. نشریه پولیتیکو در گزارشی به‌تاریخ 27 جولای 2018 با اشاره به قوانین ضداسلامی و مسلمانان نوشت که «اروپا با قوانین علیه مسلمانان، وارد عصر جدید تاریکی می‌شود».
دولت‌های غربی علاوه بر اعمال فشار بر مسلمانان، سعی در تحریم مفاهیم و آموزه‌های اسلامی دارند. آنها با حمایت از گروه‌های افراطی و حتی تروریستی تلاش می‌کنند این گروهها را نماینده و نمایانگر اسلام معرفی کنند، البته این سیاست تازگی ندارد، الکساندر جورج در سال 1991 در کتابی نوشت که از تروریسم در کشورهای در حال توسعه حمایت می‌کردند. او در این کتاب نوشت که آمریکا و متحدانش حامیان اصلی تروریسم در سراسر جهان بودند.
ویلیام اودوم، مدیر آژانس امنیت ملی آمریکا در دولت رونالد ریگان در این باره می‌گوید: «همان‌گونه که بسیاری از منتقدان تأکید کرده‌اند، تروریسم یک دشمن نیست، بلکه یک تاکتیک است، چون‌که آمریکا خودش ید طولایی در حمایت از تروریست‌ها و استفاده از تاکتیک‌های تروریستی دارد.»
بنابراین حمایت آمریکا و برخی کشورهای دیگر از تروریست‌ها و گروه‌های افراطی ارائه یک چهره خشونت‌طلب از اسلام و مسلمانان است.
علاوه بر گروهها، کشورهای غربی در سطوح رسمی و دولتی نیز تلاش می‌کنند کشورهای مرتجع عربی را تقویت و آنها را چهره حکومت اسلامی تعریف کنند. اقداماتی مانند برگزاری کنسرت‌های خوانندگان غربی، ترویج بی‌بندوباری به‌بهانه تساهل و آزادی اجتماعی، از جمله مواردی است که با هدف تحریف آموزه‌های اسلامی بین خود مسلمانان انجام می‌گیرند. این دسته از فعالیت‌ها با هدف ایجاد چنددستگی و در نهایت ارائه اسلام آمریکایی و غربی است.
در سوی دیگر ماجرا، غرب برخی کشورها و حکومت‌های مرتجع عربی را به‌عنوان ویترین اسلام معرفی می‌کند. هدف این است که سیستم‌هایی که با مضامین وهابیت آمیخته هستند، در خارج به‌عنوان مفاهیم اسلامی تبیین شوند.
در فیلم‌ها و محصولات رسانه‌ای که در غرب تولید می‌شوند، معمولاً کمتر دیده می‌شود که در متن یا حاشیه به اسلام و مسلمانان تاخته نشود یا کنایه‌ای زده نشود، بماند که سریال‌ها و فیلم‌های سفارشی و هدفمندی برای تخریب چهره مسلمانان ساخته می‌شوند.
الیزابت پول، در دایرة المعارف مطالعات قومی و نژادی می‌نویسد که در یک مطالعه موردی در انگلیس در فاصله سال‌های 1994 و 2004، دیدگاه‌های مسلمانان در رسانه‌ها در خصوص موضوعات مرتبط با آنها کمتر گزارش می‌شوند و معمولاً گزارش‌ها، تصویری منفی از مسلمانان ارائه می‌کنند.
او می‌نویسد که مسلمانان و اسلام به‌عنوان تهدیدی برای امنیت و ارزش‌های غربی به‌تصویر کشیده می‌شوند.
پنجمین اقدامی که در جهان غرب علیه اسلام و مسلمانان انجام می‌شود، بحث جسارت نسبت به مقدسات است. این اقدام هر از چند گاهی تکرار می‌شوند و بدون هیچ‌گونه برخوردی همچنان ادامه دارند؛ گویی که اراده‌ای پشت ماجراست تا اهانتها و جسارت‌ها به‌صورت سیستماتیک انجام شوند.
اما سؤال آنجاست که؛ این حملات و اقدامات به‌چه‌دلیلی انجام می‌شوند؟ آمار و ارقام در خصوص رشد اسلام و جمعیت مسلمانان به‌راحتی می‌تواند پاسخ بسیاری از سؤالات در این زمینه را بدهد. یک برآورد غربی درباره میزان تغییر جمعیت ادیان نشان می‌دهد که در فاصله سال‌های 2010 تا 2050 مسلمانان با 73 درصد سریعترین رشد جمعیت را خواهند داشت. رتبه دوم متعلق به مسیحیان است که میزان رشد جمعیت آنها حدود 35 درصد و حتی کمتر از نصف رشد جمعیت مسلمانان است، به تصویر زیر دقت کنید.
بررسی روندهای جهانی نشان می‌دهد که جمعیت مسلمانان در سطح دنیا پس از سال 2070 بیشتر از جمعیت مسیحیان خواهد شد. نمودار زیر که بر اساس ارزیابی‌های غربی است، حکایت از این موضوع دارد.
با وجود همه اهانتها، حملات، فشارها و محدودیت‌های علیه مسلمانان، همه آمار و ارقام به‌روی کاغذ و در واقعیت، نتیجه خوشایندی را برای غربی‌ها رقم نمی‌زنند، به همین دلیل دولت‌های غربی، آشفته و دستپاچه از این وضعیت دست به اقدامات خارج از عرف و شئون می‌زنند.
انتهای پیام/.+
