روضه‌های خانگی در منزل شهدا به مناسبت هفته دفاع مقدس در قم + فیلم
گروه استانها- امسال شیوع مهمان ناخوانده و غریبه‌ای به نام" ویروس کرونا" در جهان شیوه زندگی همگان و حتی برپایی مجالس عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و یاران با وفایش را دستخوش تغییراتی کرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، کم‌کم که هلال ماه عزای حسین(ع) رخ نشان می‌دهد، هوای دل آسمان نیز می‌گیرد و یک دنیا غم و ماتم را با خود به همراه دارد.
در هر کوی و برزن، پیر و جوان و زن و مرد خود را برای برپایی مراسمات عزاداری بهترین خلق خدا بر روی زمین آماده می‌کنند و با زدن پرچم‌های "یا حسین(ع)" و یا "ابوالفضل(ع)" بر سردر خانه‌ها و پارچه‌های مشکی بر درودیوار بیرق عزای حسین(ع) و یاران باوفایش را برپا می‌کنند.
رفتگر محل مشغول جاروکشی هر کوی برزنی بوده و اهالی محل پهن کردن فرش و زیراندازی وعده‌ای نیز برپایی سیستم صوت و آماده کردن باند و بلندگو را بر عهده‌دارند.
متولیان امر همه ملزومات را جهت برپایی مجلس عزای حسین(ع)، اما این بار به‌گونه‌ای متفاوت‌تر از سال‌های گذشته آماده کرده‌اند.
امسال که شیوع مهمان ناخوانده و غریبه‌ای به نام" ویروس کرونا" شیوه زندگی مردمان جهان را دستخوش تغییر کرد حتی برپایی مراسمات سوگواری امام مظلوم و شهیدمان نیز به بنا به تأکیدات ستاد ملی مبارزه با بیماری کرونا به‌گونه‌ای خاص و ویژه برگزار و این بار، گریه بر مظلومیت حسین(ع) به‌صورت روضه‌های خانگی در منزل شهدا برپا شد.
به اولین مجلس عزا جلوی درب منزل سردار شهید حاج احمد کریمی می‌رویم، پرده جلوی در خانه کنار می‌رود و مادری عصابه‌دست بر روی صندلی ساده‌ای می‌نشیند و به احترام مادر شهید همه قیام کرده و به پا می‌خیزند، در کنار تمثال فرزند شهیدش که روی آن نوشته‌شده " راه شهیدان ادامه دارد" می‌نشیند.
عزاداران حسینی سردر گریبان فروبرده و گریه می‌کنند و مداح اهل‌بیت(ع) این‌گونه نوا سر می‌دهد که "کاش بودیم و لحظه شهادت سردار شهید حاج احمد کریمی رو می‌دیدیم آن بدنی که به عشق ابی‌عبدالله(ع) به‌صورت قطعه‌قطعه بود و حتماً این فرازها را حاج احمد بارها و بارها خواند و گفت می‌خواهم همچون حسین(ع) باشم".
سیاهی عزایت نور محض است حسین جان، آنکه یک‌بار پای در سرزمین کرب و بلا می‌گذارد و سفر عشق می‌رود، دیگر همیشه ایام دل‌تنگ آن دشت بلاست و دل‌تنگ شهیدی می‌شود که غریب کشته شد و مظلوم. در آن سرزمین که وارد می‌شوی صدای غریبانه مادری را می‌شنوی که به دور قتلگاه می‌گردد و با خود همیشه این نوا را زمزمه می‌کند که « ای وای حسین من چه شد، نور عین من چه شد».
مجلس عزای منزل بسیجی شهید حسین مالکی نژاد که تمثالش در کنار تصویر پدر به عرش سفرکرده‌اش هست، شور و حال دیگری دارد،همه آمده‌اند: پیر و جوان، زن و مرد حلقه بر دور مادر این شهید زده‌اند و مادر سر در گریبان ناله یا حسین(ع) سر می‌دهد.می‌گویند این شهید در غربت جان داده است، شهدا از مکتب سیدالشهدا(ع) درس آموخته‌اند،آخر خود حسین(ع) اولین شهید در غربت است والا مدینه کجا و کربلا کجا....
به گفت‌وگو با علی مالکی نژاد ذاکر اهل‌بیت(ع) پرداخته و نظر او را در خصوص کمیت و کیفیت عزاداری‌های امسال محرم جویا شدیم، وی با بیان برپایی متفاوت مراسمات سوگواری امسال اظهار می‌دارد: نسل جوان امروز شیوه متفاوت از برگزاری مراسم‌ها را به چشم خود دید و فهمید که می‌توان حتی بر بام خانه‌ها، کوچه‌ها و جلوی درب خانه‌ها و پارکینگ منازل مجلس عزا برپا کرد.
مالکی نژاد به روضه‌خوانی‌ها و سیاه‌پوشی کوی و برزن در قدیم گریزی زده و می‌گوید: قدیم چادر مشکلی مادرمان را برمی‌داشتیم سیاه‌پوش می‌کردیم و جعبه میوه زیر پایمان می‌گذاشتیم و می‌نشستیم و روضه می‌خواندیم اما امسال نسل جوان ما به این نتیجه رسیدند که هرلحظه می‌توان دلگیر شد و هر کس می‌تواند در دلش حسینیه برپا و برای سیدالشهدا(ع) عزاداری کرده و اشک بریزد.
وی گریه بر مظلومیت امام حسین(ع) را بسیار باارزش و گران‌قیمت دانسته و می‌افزاید: برگزاری این مجالس شیوه قشنگی بود که صورت گرفت، مخصوصاً مراسماتی که در کوچه‌ها و محله‌هایی که در کنار خانه یک شهید انجام می‌شد این تأثیرگذاری را مضاعف می‌کرد چراکه خاطره و یادی از شهدا می‌شد و در این مجالس می‌گفتیم که این شهدا در مکتب سیدالشهدا(ع) شهید شده و در مکتب آن حضرت شربت شهادت را نوشیدند.
به گفته این ذاکر اهل‌بیت(ع) مجالس عزاداری امسال به‌گونه‌ای متفاوت و با رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی برگزار شد و دل‌سوختگان مکتب اهل‌بیت(ع) با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و زدن ماسک در مجلس عزای حسین(ع) حضور می‌یافتند.
انتهای پیام/451/ ع
