پرونده «معجزه آبخیزداری»؛ بخش دوم سیر تطور آبخیزداری در ایالات متحده آمریکا
سازمان حفاظت خاک آمریکا SCS پس از آنکه در سال 1935 در وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا تشکیل شد، برنامه های خود را در سطح ملی با چند برابر کردن تعداد حوزه های نمایشی(ترویجی) گسترش داد. نیروی کار مورد نیاز از طریق «سپاه مدنی حفاظت»Civilian Conservation Corps، «اداره مشاغل مدنی» Civil Works Administration و نیز «اداره توسعه مشاغل» Works Progress Administration (WPA) تامین گردید ( که همه را روزولت پایه گذاری کرده بود).
نیروهای متخصص سازمان حفاظت خاک SCS هم شروع به فعالیت برای درک پیشرفته و علمی فرایند فرسایش خاک و پیدا کردن راه حل های موثر حفاظتی نمودند و شبکه نهالستان های منطقه ای SCS برای انتخاب و تکثیر بذور و نهال های لازم برای حفاظت خاک شروع به فعالیت کردند.
در سال 1936 SCS، بر حسب اختیارات مندرج در قانون کنترل سیل، مسئولیت تحقیقات و تهیه طرح های کنترل سیل را در آبخیزهای منتخب بر عهده گرفت. در سال 1938 در یک بازنگری اساسی در تشکیلات برنامه مدیریت اراضی وزارت کشاورزی، وزیر کشاورزی SCS را به مسئولیت مدیریت کمک های (مالی) برنامه های آبیاری و زهکشی، بررسی های برف، برنامه پیش بینی ذخایر آب ،تسهیلات آبWater Facilities، برنامه های کاربری اراضی Land Utilization و جنگلداری زراعیFarm Forestry بر گماشت. این مسئولیت ها سازمان حفاظت خاک را به سازمان پیشرو در حفاظت اراضی خصوصی تبدیل کرد.
در سال 1935 مدیران وزارت کشاورزی شروع به بررسی توسعۀ کمک های حفاظت خاک به کشاورزان بیشتری نمودند. آن ها به این راه حل رسیدند که برای هدایت برنامه های حفاظت خاک، مناطق حفاظت خاک (soil conservation districts) با سازماندهی دموکراتیک (مردمی) ودر سطح محلی(local) تشکیل شود. (این مناطق واحدهای دولتی و تحت قوانین ایالتی برای اجرای برنامه های حفاظت منابع طبیعی در سطوح محلی و برای فراهم کردن کمک ها و ابزارهای لازم برای مدیریت و حفظ منابع آب و خاک در سراسر ایالات متحده هستند در اکثر موارد مرزهای این مناطق با مرزهای شهرستان ها یا بخش ها منطبق است)
برای تهیه چهارچوبی برای این همکاری ها وزارت کشاورزی پیش نویس قانون ایالتی استاندارد مناطق حفاظت خاک Standard State Soil Conservation Districts Law را تهیه نمود که درسال 1937 توسط رئیس جمهور برای فرمانداران همۀ ایالت ارسال گردید. اولین واحد منطقه ای در 4 اگوست 1937 در حوزه آبخیزی در کارولینای شمالی سازماندهی شد. امروزه بیش از سه هزار واحد منطقه ای حفاظت خاک در سراسر امریکا وجود دارد.
یک دهه بعد از جنگ جهانی دوم دورۀ رشد SCS فرا رسید. کنگره اعتبارات برنامه های حفاظت خاک را افزایش داد و وزیر کشاورزی این سازمان را برای سرپرستی و نظارت فنی دائمی بر اقدامات حفاظت خاک برگزید که با اعتبارات مشارکت در هزینه از سوی طرف های غیر دولت فدرال cost share تحت اشراف برنامه حفاظت کشاورزی Agricultural Conservation Program (ACP) اجرا می شد. در این دوره با افزایش تعداد داوطلبان مشارکت با SCS(از بخش خصوصی) برای اجرای طرح های حفاظتی در مزارع خودشان، تعداد مناطق حفاظت خاک soil conservation districts مرتبا افزایش می یافت.
هیو بنت در سال 1951 از سمت ریاست SCS استعفا کرد و در سال بعد از خدمات فدرال بازنشسته شد. در همان سال با ادغام واحد بررسی های خاک در SCS، وزیر کشاورزی کلیه امور خاک را یکپارچه کرد. او همچنین بیشتر امور تحقیقاتی SCS رابه سازمان تحقیقات کشاورزی منتقل نمود و مسئولیت پروژه های کاربری اراضی SCS را به سازمان جنگل واگذار نمود.
درسال 1953 در یک بازسازی عمده تشکیلاتی در وزارت کشاورزی، ادارات منطقه ای SCS حذف شدند ونقش فنی ادارات ایالتی تقویت گردید. در این زمان نهالستان های SCS وظیفه تولیدات گیاهی را کنار گذاشتند ولی به کار انتخاب گیاه برای کاربری های حفاظتی در مراکز مواد گیاهی Plant Materials Centers (پیوست شماره یک) ادامه دادند.
از همین پرونده بیشتر بخوانید:
پیوست شماره یک
مراکز مواد گیاهی plant materials centers در ایالات متحده امریکاPlant materials centers pmc)) نهالستانهای تخصصی و پیشرفته ای هستند که انواع بذر و نهال را برای برنامه های حفاظتیPrograms Conservationتامین می کنند. از جمله برای کنترل فرسایش، احیای جنگل ها و مراتع آتش گرفته، حریم مسیر های لوله کشی گاز و نفت، حریم بزرگراه ها وغیره . مواد گیاهی تولیدی برحسب مصرف درمواردی مانند: جنگل زراعیagroforestry، کیفیت هوا، مناطق حائل buffers، تغییرات آب و هوا،گیاهان پوششی و سلامت خاک cover crop and soil health مناطق بحرانی و تخریب شده، اراضی زراعی، گیاهان مقاوم به خشکی ، کنترل فرسایش خاک، مردم گیاه شناسی ethnobotany ، احیای معادن و فلزات سنگین، تفرجگاه ها، خاک های شور و در معرض شوری ، بهبود کیفیت زیستگاه های حیات وحش وحشرات گرده افشان، احیاء تالاب ها ، حفاظت سواحل رودخانه ها و دریاها و....تولید می گردند. در حال حاضر 25 مرکز مواد گیاهی pmc در سراسر ایالات متحده وجود دارد.
محمد حسین غروی «کارشناس و مدیر جهادی آبخیزداری»
انتهای پیام/