به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کسانی که حلاوت و شیرینی امور معنوی از جمله راهپیمایی اربعین را میچشند، بیشتر و سریعتر از دیگران در مسیر درک حقایق معنوی پیش میروند؛ از همین رو، در ادعیه اسلامی، توفیق درک شیرینی عبادت و تحفههای معنوی از درگاه الهی درخواست شده است؛ مثل این قسمت از دعاهای شب نیمه شعبان که از یگانه معبود خویش چنین درخواست میکنیم: «وَ أَذِقْنِی بَرْدَ عَفْوِکَ وَ حَلَاوَةَ ذِکْرِکَ وَ شُکْرِکَ وَ انْتِظَارِ أَمْرِک؛ [1] و خنکای عفوت، شیرینی یاد و شکرگذاری و انتظار امر (ظهور ولیّ) خود را به من بچشان.»
حلاوت امور معنوی به اندازهای است که وقتی کسی آن را تجربه میکند دل از همه شیرینیهای امور مادی برکنده و با همتی مضاعف در مسیر درک هر چه بیشتر حقایق امور معنوی میکوشد. بر این اساس، حفاظت از حال و هوای معنوی که ناشی از چشیدن حلاوت بندگی خداست از اهمیت ویژهای برخوردار است؛ زیرا بسیارند کسانی که در اثر بیتوجهی نسبت به استمرار یک عمل نیک یا عبادتی خاص، کم کم از توفیق درک حلاوت معنوی آن محروم شدهاند.
حال و هوای زیارت اربعین
کسی وجود ندارد که یکبار در راهپیمایی عظیم و بیبدیل اربعین شرکت کرده باشد، مگر اینکه شیفته و شیدای آن شده است. گویا یک عمر به دنبال حلاوتی از این جنس بوده و الان که توفیق درک چنین حس معنوی را یافته است، نمیخواهد از آن دل بکند و آرزو میکند هر چه زودتر اربعین بعدی فرا برسد و دوباره کام تشنه جان خویش را از زلال معنویت اربعین حسینی سیراب کند.
این خاصیت عشق حسینی است که چونان شمعی روشن هر لحظه بر دامنه و حرارت آن افزوده میشود؛ چنانکه رسول خدا صلّیاللهعلیهوآله فرمودند: «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا؛ [2] برای شهادت حسین علیهالسلام، حرارت و گرمایی در دلهای مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمیشود.» حال و هوای زیارت با پای پیاده در اربعین، نوعی از این آتش عشق حسینی در دلهای مؤمنان است. امسال در سایۀ بیماری کرونا، باید بیش از هر زمان دیگری در اندیشه بازتولید جنس حرارت اربعینی در دل خود باشیم.
کرونا؛ حال و هوای اربعینت را نرباید
امسال که مشتاقان سرگشته پیادهروی زیارت اربعین از حضور در میعادگاه جهانی شیفتگان حسینی محروم شدهاند لازم است با همان شور و شیدایی و با همان نیتهای پاک و بلورینی که سالهای گذشته در پیادهروی اربعین داشتند دست به کار شوند و هر کسی به هر شکلی که میتواند بساط حال و هوای اربعینی دلش را برپا کند.
حسینیها بدانند، مروارید گرانبهایی در دلهایشان به ودیعه نهاده شده است که نباید در آن، ذرّهای خدشه و کم و کاستی ایجاد شود. این، سخن امام صادق علیهالسلام است که در مورد اهمیت محبت به حضرت اباعبدالله الحسین علیهالسلام میفرماید: «مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ حُبَّ زِیَارَتِه؛ [3] هر کس که خدا خیرخواه او باشد محبت حسین علیهالسلام و زیارتش را در دل او مىاندازد.» طبق این روایت، عشق حسینی دارای دو بُعد است؛ یکی بعد محبت به امام حسین علیهالسلام و دیگری، بُعد عطش زیارت آن حضرت. هم محبت و هم زیارت آقایمان حسین بن علی علیهالسلام، زمان و مکان نمیشناسد و در هر گوشهای از این عالم که باشی میتوانی با یک سلام عاشقانه بر ارباب بیکفن، دلت را همپای زائران حرمش مُصفّا کنی.
حال یک عاشق را داشته باش
رابطه بین چشیدن مزه امور معنوی و پایداری بر آنها یک رابطه دو سویه است؛ یعنی همانطور که درک حقایق معنوی موجب عزم بر مداومت نسبت به آنها میشود، استمرار و مداومت در کارهای معنوی نیز گونهای از شوق و رغبت و حلاوت درونی را در انسان به وجود میآورد؛ چنانکه قرآن کریم در مورد ویژگی نمازگزاران حقیقی میفرماید: «الَّذینَ هُمْ عَلى صَلاتِهِمْ دائِمُون؛ [4] همان کسانى که بر نمازشان پایدارى مىکنند.» پایداری بر نماز، انسان را کم کم با مزه عبادت آشنا میکند.
در مقابل این گروه، کسانی هستند که از اهمیت دادن به این واجب الهی غافل میشوند که قرآن کریم درباره آنها میفرماید: «الَّذینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُون؛ [5] کسانی که از نمازشان غافلاند.» غفلت این گروه نیز مانعی جدی بر سر چشیدن مزه عبادت و بندگیشان است. از جمله عبادات هر چند مستحب ولی بسیار ارزشمندی که از طعم معنوی فوقالعاده و فراموش نشدنی برخوردار است زیارت اربعین حضرت سیدالشهداء علیهالسلام آن هم با پای پیاده است. حال و هوایی که انسان را مشتاق میکند از چنین حس و نشاط معنوی در تمام طول سال بهره ببرد.
امسال، وقت آن فرا رسیده که آستین همّت بالا بزنیم و فکری برای تشنگی دل اربعینیمان کنیم. باید عاشق شویم تا همواره خود را در راه زیارت اربعین ببینیم و نه تنها ایام اربعین بلکه همه روز و شبمان مملو از عطر حسینی و خدمت به ارادتمندان به امام حسین شود. آقا میخواهد سپاهش باشیم.
اگر چه عاشورای سال 61 هجری، اماممان تنها گزارده شد، اما حسین علیهالسلام میخواهد دوباره قیام کند. سپاهی به پهنای تمام جهان مهیا کرده است تا فرزندش حضرت مهدی(عج) را یاری کنند و اینبار، بساط همه ظلم و سیه روزی را برای همیشه برچیند. امسال امام حسین علیهالسلام به هر کدام از عاشقان هر ساله اربعین در تمام عالم مأموریت دادهاند که با تمسک به سیره حسینی، حال و هوای اربعین بگیرند تا بوی اربعین نه تنها از مسیر نجف تا کربلا بلکه از گوشه گوشه جهان به مشام برسد.
آری! بهترین راه برای بازتولید حال و هوای اربعین در سالی که محروم از راهپیمایی عظیم آن شدهایم آن است که حضور خود را در میان خیل مشتاقان با رفتارهای حسینی از جمله کمک مؤمنانه، همدلی و همدردی با نیازمندان، گرهگشایی از مشکلات حاد و متعدد جامعه اسلامی به خصوص جوانان و خلاصه، با سلوک عاشورایی اعلام کنیم. با هر قدمی که برای حل مشکلی از مشکلات افراد و جامعه اسلامی برمیداریم بی تردید، فرسنگها به سوی کربلا شتافتهایم.
* حجتالاسلام محسن رفیعی استاد حوزه علمیه قم
=================
پینوشت:
[1] طوسى، محمد بن الحسن؛ مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ناشر: مؤسسة فقه الشیعة، بیروت، 1411 ق، ج2، ص: 835.
[2] نورى، حسین بن محمد تقى؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ناشر: مؤسسة آل البیت علیهم السلام، قم، 1408 ق، ج10، ص: 318.
[3] ابن قولویه، جعفر بن محمد؛ کامل الزیارات، ناشر: دار المرتضویة، نجف اشرف، 1356 ش، النص، ص: 142.
[4] سوره معارج، آیه 23.
[5] سوره ماعون، آیه 5.
انتهای پیام/