چله عزت|عشق به جهاد و شهادت بیشتر است یا عشق به مادر و همسر؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شهید قاسم کریمی یکی از شهدای دفاع مقدس است که در 26 شهریور سال 1338 در روستای خالد آباد ورامین در خانواده‌ای مذهبی و کشاورز به دنیا آمد. او پس از تحصیل برای طی دوران سربازی به مرکز تسلیحاتی صنایع دفاع پیوست و در این مرکز استخدام شد.‌ در سال 1358 با یکی از اقوام خود ازدواج کرد و پس از شروع جنگ تحمیلی در سال 1361 به عنوان نیروی داوطلب به جبهه‌های جنگ حق علیه باطل پیوست.

شهید قاسم کریمی در عملیات مسلم ابن عقیل در مهرماه سال 1361 و در منطقه سومار به درجه رفیع‌ شهادت نائل آمد.‌ اما پیکر مطهر او در منطقه ماند و در شمار شهدای مفقود الاثر قرار گرفت. تا مدت‌ها نامش جزو اسرای جنگ تحمیلی بود و خانواده‌اش اطلاعی از وضعیت او نداشتند تا اینکه پیکرش در 14 اردیبهشت ماه سال 1377 مصادف با هفتم محرم طی عملیات تفحص پیکر شهدا پیدا شده و پس از شناسایی هویتش به خانواده تحویل داده شد.

وصیت نامه شهید قاسم کریمی

به نام الله هستی بخش روح الله و به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان

ولا تقولو لمن یقتل فی سبیل الله

یعنی کسی را که در راه خدا کشته شده مرده نپندارید بلکه او زنده و جاوید است ولیکن شما این حقیقت را نخواهید یافت. (سوره بقره آیه 154)

خدایا خود می‌دانی که الان احساس می‌کنم در حال رفتن به سوی اویم و بهترین و لذت بخش‌ترین لحظات است. زیرا یک انسان گنهکار و شرمنده و بی‌نهایت کوچک به سوی معبود خود عشق خود و رب خود و بی‌نهایت بزرگ عروج می‌کند و بالا می‌رود. خدایا ای کاش هزاران جان داشتم و به خاطر رضای تو در راه امام خمینی که همان راه اسلام برملت غیور و شهیدپرور ایران تقدیم می‌کردم.

با سلام بر پدر و مادر مهربان که سال‌ها زحمت کشیدند و مرا به این سن رساندند. می‌دانم که مرا بزرگ کرده و با نداری و زحمت فراوان به اینجا رسانده اید. و من می‌روم تا آنجا که راه کربلای حسین را باز کرده و از قبل آن راه قدس را هم باز کنیم. پدر و مادر مهربان می‌دانم که با باز شدن راه کربلای حسین خوشحال می‌شوید که آن هم آرزوی شماست و شب و روز برای باز شدنش دعا می‌کنید و امیدورم که هر چه زودتر با پیروزی رزمندگان اسلام هرچند با از دست دادن شهیدان پاک، مرا ببخشید چون که اگر من از شما نافرمانی کردم و شما را ناراحت کردم و به شما بی احترامی کردم مرا به خاطر خدا ببخشید.

پدر و مادر من از شما خیلی خیلی تشکر می‌کنم که چنان فرزندی را بزرگ کرده و تحویل اسلام دادید و امیدوارم که خداوند از شما راضی باشد. پدر و مادر عزیزم اگر شهادت که بزرگترین نعمت‌های الهی است افتخار من شد خدا را شکر کنید و خدای ناکرده طوری نباشد که میان مردم خود را غم دیده و پریشان نشان دهید. این امتحانی است که خداوند شما را درگیر آن می‌کند و اگر من شهید شدم فرزند دیگر را به جبهه بفرستید و اگر نبودیم امام خمینی را یاری کنیم شما امام عزیز و رهبر کبیر انقلاب را یاری کنید. امیدوارم که خداوند از شما پدران و مادران خوب راضی باشد خداحافظ ای پدر و مادر مهربان.چون که من به شما خیلی علاقه داشتم ولی آیا علاقه خدا بیشتر بود یا شما که من به جبهه بروم و به شهادت برسم.

یک سخن هم با همسر زینب گونه‌ام که همیشه در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل به من روحیه می‌داد که با کفر در ستیز باشم و جز به جنگ با کفار به هیچ چیز فکر نکنم زیرا اگر بکشم هم پیروزم و اگر کشته شوم هم پیروزم. همسرم! اطمینان دارم با وجود تمام علاقه‌ای که نسبت به هم داریم در شهادتم صبر خواهی کرد و در برابر همه ناراحتی‌ها دو فرزند کوچک دارم که هر دوتای آنها دختر است و امیدوارم با صبر تمام بچه‌ها را بزرگ کنید و نکند خدای ناکرده به آن‌ها حرفی بزنی که خدا را خوش نیاید و آن وقت است که هرچه زحمت بکشی دیگر فایده ندارد.

امیدوارم که خداوند از تو راضی باشد امیدوارم که سختی‌ها چون کوه باعزمی راسخ و قوی مقاومت و استقامت خواهی کرد. همسرم در اکثر شبها سعی کن نماز شب بخوانی و شبهای جمعه دعای کمیل بخوانی و مرا نیز دعا کنی همسرم در شهادتم ناراحت نشو  چرا که عشق من به شهادت نه این است که تو را نمی‌خواهم تو جای خوشی در قلبم باز نموده‌ای اما بدان عشقی برتر یافته‌ام.

عشقی جان سوزتر و سعی می‌کنم عاشق واقعی او شوم چرا که او خود گفته هر که عاشق من بشود او را خواهم کشت و هرکس را بکشم خون بهایش را خودم خواهم داد و در ضمن اگر من به شهادت برسم می‌توانید شوهر کنید و بچه‌ها را تحویل پدر و مادرم بدهید و از من حقوقی به آن تعلق نمی‌گیرد. در ضمن امام امت را دعا کنید و چشمتان به امام باشد و امام را تنها نگذارید و راه من را ادامه دهید.

امیدوارم توفیق حاصل شود در کربلای ایران به رهبری خمینی خوب قدم برای رضای خدا بردارم امیدوارم که خداوند متعال قبول کند. انشاالله.

انتهای پیام/