گفت‌وگوی تسنیم با مدال‌آور پارالمپیک پس از اخذ تابعیت ترکیه/ خجالت کشیدم بگویم حقوقم ۹۵۰ هزار تومان است
مدال‌آور ایران در پارالمپیک گفت: برایم سخت بود که به کشور دیگری بروم، اما با بلایی که سرم آمده بود، یا باید خداحافظی می‌کردم و یا تغییر فضا می‌دادم.
محسن کائیدی ملی‌پوش سابق پارادوومیدانی ایران و دارنده سه مدال طلا، نقره و برنز در پارالمپیک‌های 2012 لندن و 2016 ریو در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره حضورش در ترکیه و دریافت کارت ملی و کارت شناسایی وزارت ورزش این کشور اظهار داشت: تابعیت ایرانی را رها نکرده‌ام و به واسطه حضورم در ترکیه توانستم مدارک هویتی این کشور را دریافت کنم و در واقع دوتابعیتی هستم. الان هم در کمپ تیم‌های ملی ترکیه حضور دارم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا می‌تواند در پارالمپیک 2020 توکیو حضور داشته باشد؟ گفت: سه سال از آخرین حضورم در ترکیب تیم ملی ایران می‌گذرد. در واقع بعد از بازی‌های پاراآسیایی 2018 جاکارتا در تیم ملی ایران حضور نداشته‌ام و طبق قانون مشکلی برای حضور در تیم ترکیه ندارم و می‌توانم در پارالمپیک 2020 توکیو نیز حضور داشته باشم.
مدال‌آور ایران در بازی‌های پاراآسیایی 2018 جاکارتا درخصوص انگیزه‌اش از حضور در ترکیه و در پاسخ به این سوال که آیا به خاطر پول، راهی این کشور شده است؟ عنوان کرد: سال گذشته که به مسابقات جهانی نرفتم و صحبت‌های مربوط به حضورم در ترکیه مطرح بود، بهمن رضایی رئیس انجمن و سرمربی تیم ملی پارادوومیدانی گفت که به خاطر پول راهی این کشور شده‌ام، اما این مسئله واقعیت نداشت. به عنوان کسی که 20 سال در تیم ملی ایران حضور داشتم و 32 مدال جهانی، آسیایی و بین‌المللی کسب کرده‌ام، واقعاً برایم سخت بود که به کشور دیگری بروم، اما به دلیل مسائلی که پیش آوردند و بلای روحی و روانی که سرمان آمده بود، باید خداحافظی می‌کردم و تغییر فضا می‌دادم.
جدیدترین خبرها و رویدادهای ایران و جهان در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید (کلیک کنید)
کائیدی با بیان اینکه محمد خالوندی دیگر مدال‌آور پارالمپیکی ایران نیز تابعیت کشور ترکیه را پذیرفته است، ادامه داد: رکوردهای من و خالوندی هنوز هم جزو سه رکورد برتر دنیاست. در مسابقات آینده مشخص می‌شود که در چه سطحی هستم و چه رکوردهایی دارم. در پارالمپیک 2012 لندن بهترین ورزشکار کاروان ایران بودم و الان هم همان شرایط آمادگی را دارم و می‌توانم دوباره مدال بگیرم.
وی درباره شرایط ترکیه برای پذیرش تابعیت او و خالوندی گفت: مسئولان این کشور در 6 ماه همه کارهای ما را انجام دادند و روند سریعی در این خصوص داشتند. در ایران هم که بودم، هیچ‌گاه امکانات زیاد از مسئولان نخواستم و درخواست‌هایم ناچیز بود. واقعاً برای یک قهرمان پارالمپیک زشت است که بارها و بارها درخواست یک نیزه یا زمین برای تمرین داشته باشد. بزرگترین مشکل پارادوومیدانی، بهمن رضایی است و او و دوستانش کاری کردند که ورزشکاران این رشته یا نابود شدند یا در مسیر خروج از ایران هستند.
دارنده مدال طلای پرتاب نیزه در پارالمپیک 2012 لندن عنوان کرد: بعد از کسب مسابقات جهانی فرانسه گفتم که اگر رفتارها به همینگونه ادامه داشته باشد، باید در آینده آرزوی کسب طلا داشته باشیم. بارها این حرف را تکرار کردم و فقط خواستم که از قهرمانان و ورزشکاران حمایت شود. متاسفانه وقتی پس از مدال‌آوری به فرودگاه امام خمینی (ره) می‌رسیم، فراموش می‌شویم و در آستانه رویداد بعدی دوباره یاد ما می‌افتند.
کائیدی با انتقاد از نحوه رکوردگیری از ملی‌پوشان در سال‌های گذشته گفت: مسئولان انجمن پارادوومیدانی مسابقه رکوردگیری می‌گذارند و می‌خواهند در زمانی که هیچ رقابتی نیست، به اندازه رکورد پارالمپیک پرتاب کنیم، اما قرار نیست چند ماه زودتر به نقطه اوج آمادگی برسیم و رکورد بزنیم. متاسفانه همین مسئله نیز ضربه می‌زند.
وی با اشاره به نحوه تمریناتش در سال‌های گذشته خاطرنشان کرد: باورتان نمی‌شود، من برای پارالمپیک 2012 لندن حتی یک نیزه برای پرتاب نداشتم و یک بطری آب معدنی را از ماسه پر می‌کردم و بدین شکل به تمریناتم ادامه می‌دادم. البته که توقعی نداشتم و همیشه تلاش کردم بهترین عملکرد را نشان بدهم. برخی فکر می‌کنند پول همه چیز است، اما بیشتر مواقع اهدای یک لوح تقدیر ارزش بیشتری دارد. در واقع ارزش قائل شدن به قهرمانان مهم و ارزشمند است.
کائیدی با انتقاد از رفتار رئیس انجمن پارادوومیدانی نسبت به خالوندی اظهار داشت: خالوندی در پارالمپیک ریو طلا گرفت، اما در رکوردگیری 6 ماه بعد از آن نتوانست به رکورد مورد نظر انجمن برسد. او یک هفته بعد از آن موفق شد رکورد موردنظر را به ثبت برساند تا دیگری مشکلی نباشد. نکته مهم درباره نحوه رفتار انجمن پارادوومیدانی بود که او را به فدراسیونی که متعلق به امثال خالوندی است، راه نداده و حتی اجازه ندادند در آن یک هفته به محل تمرینات برود.
نفر سوم پرتاب وزنه در پارالمپیک 2016 ریو گفت: با 32 مدال رنگارنگ از مسابقات مختلف حتی 20 میلیون هم در خرم‌آباد جایزه نگرفتم، اما با کمک دوستان توانستیم در استان‌مان یک پایگاه خوب قهرمان‌پروری ایجاد کنیم. من بارها از مسئولان فدراسیون و کمیته پارالمپیک خواهش کردم که اگر می‌خواهند پارادوومیدانی نابود نشود، باید روند تصمیم‌گیری اصلاح شود، اما متاسفانه حرف ورزشکار گوش نمی‌دهند. این در حالی است که از زمان حضور در ترکیه هر بار شرایط تمرینی مورد نیاز به مسئولان مربوط می‌گویم، هیچ مخالفتی نمی‌کنند، چون به من به عنوان یک قهرمان پارالمپیک اعتماد دارند. یادم می‌آید چند سال قبل گفتند که نیزه جدید خریداری شده و زمانی که برای دریافت یک نیزه به منظور انجام تمرینات مراجعه کردم، مسئول مربوط با لحن بدی یک نیزه بسیار قدیمی را داد و گفت تنها نیزه‌ای که می‌تواند بدهد، همین است.
کائیدی تصریح کرد: 20 سال در تیم ملی بوده و 32 مدال نیز کسب کرده‌ام. اگر برای هر مدال یک ماه در اردو بوده باشم، یعنی 32 ماه در اردو با بهمن رضایی بوده‌ام. پس از این مدت طولانی می‌توانم بگویم که رضایی باعث نابودی دوومیدانی شده است. چه جوان‌هایی که داشتیم و می‌توانستند مدال‌آور باشند، اما با عملکرد ضعیف انجمن کنار رفتند.
دارنده سه مدال در پارالمپیک 2012 و 2016 با مقایسه انجمن پارادوومیدانی با سایر انجمن‌ها گفت: انجمن‌های دیگر حاشیه ندارند، در عوض انجمن پارادوومیدانی هیچ آرزویی برای موفقیت ندارد و حتی راه را برای موفقیت ورزشکارانش می‌بندد. نمونه این موضوع را درخصوص امان‌الله پاپی شنیدم که هفته قبل و در مسابقات رکوردگیری اجازه نداده بودند با نیزه خودش پرتاب کند و این مسئله باعث شده پاپی رکورد خوبی به ثبت نرساند. واقعاً برای یک ورزشکار چه کار کرده‌اند که انتظار دارند او 50 متر پرتاب کند.
کائیدی با اشاره به حقوق دریافتی‌اش به تسنیم گفت: بابت 32 مدالی که در مسابقات جهانی، پاراآسیایی و پارالمپیک گرفته‌ام، فقط 950 هزار تومان حقوق ماهیانه می‌گیرم. این در حالی است که حقوق یک قهرمان پارالمپیک در ترکیه به اندازه وزیر ورزش این کشور است. زمانی که به من در ترکیه گفتند چقدر حقوق می‌گیرم، خجالت کشیدم که مبلغ را بگویم.
وی در پایان عنوان کرد: مشکل اصلی ما ارزش قائل نشدن است. بعد از بازی‌های پاراآسیایی 2018 جاکارتا موضوع مهاجرت به ترکیه از طریق مربی‌ام به اطلاع مسئولان رسید، اما مشخص شد که اهمیتی نداشته، چون اگر برای مسئولان مهم بود، در این باره حرف می‌زدند. از همه کسانی که در سال‌های گذشته برایم زحمت کشیدند تشکر می‌کنم. من، ایران و مردم ایران را دوست دارم و برای همیشه به عنوان یک قهرمان ایرانی شناخته می‌شوم. پس از 20 سال حضور در رقابت‌های مختلف، من را به عنوان یک ایرانی می‌شناسند. درست است که با پرچم ترکیه در مسابقات شرکت خواهم کرد، اما با توجه به بارها حضور در رقابت‌ها با پرچم ایران، همه مرا با نام کشورم می‌شناسند.
انتهای پیام/
