به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری النشره، این بسیار عجیب است رژیم صهیونیستی در حالیکه با فشار و تلاشهای آمریکا کشورهای عربی را به سطح عادی سازی روابط میکشاند، خود را به عنوان مدافع صلح نشان داده و درباره دستاوردهای بزرگ با لبنان در نتیجه مذاکرات غیر مستقیم ترسیم مرزها صحبت میکند.
جدیدترین خبرها و تحلیلهای ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
جدیدترین خبرها و تحلیلهای ایران و جهان را در کانال اینستاگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
رژیم صهیونیستی از یک سو قصد دارد فضای مذاکرات فنی درباره ترسیم مرزها با لبنان را به سطح سیاسی ارتقا داده و آن را در راستای روند سازش رژیم های عربی و تل آویو تبلیغ کند، از سوی دیگر اقدام به انجام مانورهای نظامی در مرزهای لبنان میکند. واقعیت نشان میدهد که خود صهیونیستها نیز با وجود همه تلاشها برای فریب لبنانیها در جریان این مذاکرات برای وارد کردن آن به پرونده عادیسازی، امیدی به توافق با لبنان ندارند.
بنابراین در تعامل رژیم صهیونیستی با لبنان مورد دوم یعنی درگیری نظامی غالب تر است . تجاوزاتی که رژیم صهیونیستی در گذشته ضد لبنان انجام داده بود همواره با یک چراغ سبز خارجی و مطابق نقشه خاصی انجام می شد؛ اما در جنگ جولای 2006 اوضاع مطابق میل این رژیم نبوده و صهیونیستها از آن زمان تلاش کردند تا به جای حمله از سیاست تخریب علیه لبنان استفاده کنند.
با این تفاسیر می توان نتیجه گرفت که رژیم اشغالگر صهیونیستی نیز همانند غرب و آمریکا در تلاش برای اجرای سیاست «چماق و هویج» در رابطه با لبنان است؛ اینکه یا مذاکرات ترسیم مرزی با لبنان موفقیت آمیز خواهد بود یا این که آماده جنگ میشود. البته همه می دانند که لبنان در حال حاضر اوضاع مناسبی ندارد و در وخیمترین شرایط خود در همه مراحل تاریخی قرار گرفته؛ اما این بدان معنا نیست که صهیونیستها بتوانند به مرزهای آن تجاوز کنند و حزبالله و ارتش لبنان ساکت بمانند.
از نظر سیاسی «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای اینکه در جایگاه خود باقی بماند همه برگهای سیاسی و دیپلماتیک خود را استفاده کرده و برای عادی سازی روابط با کشورهای عربی از آمریکاییها کمک گرفت تا مانع پایان حیات سیاسی خود شود.
اما در سطح نظامی ما دیگر در دوره جنگ های میدانی و کشته شدن نظامیان جز در موارد استثنایی نیستیم؛ بنابراین چه کسی می تواند در رژیم اسرائیل تصمیم به آغاز چنین جنگی بگیرد که شکست اهداف تعیین شده آن از قبل مشخص است؛ همانطور که نتیجه چنین جنگی در سال 2006 نشان داد که اگر صهیونیستها حتی موفق به تخریب مناطق و روستاهای لبنان شوند اما موفق به تغییر وضعیت موجود و مواضع پایدار لبنان نخواهند بود. بنابراین پیامدهای یک اقدام نظامی برای مقامات سیاسی رژیم صهیونیستی فاجعه بار خواهد بود. علاوه بر آن این موضوع همچنین موجب نگرانی رژیمهای عربی که اخیراً به قطار عادی سازی پیوستهاند و یا قصد پیوستن به آن را دارند میشود که در روند سازش اعراب با تلآویو تاثیرگذار است.
در کنار همه این ها اگر حضور نظامی روسیه در منطقه را در نظر بگیریم که در مقابل هیچگونه درگیری که در محدوده حضور آن به وجود بیاید ساکت نخواهد نشست و همچنین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا صرف نظر از هر نتیجهای،پیامدهای اقدام تلآویو به درگیری نظامی با لبنان را برای صهیونیستها دو چندان میکند. علت آن است که در وهله اول اگر دموکراتها در انتخابات آمریکا پیروز شوند، همانند باراک اوباما رئیس جمهور سابق این کشور از سیاست جنگی دوری خواهند کرد.
اما اگر دونالد ترامپ مجدداً در سمت رئیس جمهوری ایالات متحده باقی بماند برای جلوگیری از فروپاشی دولت خود باید تلاشهای خود را بر جنگ اقتصادی و مقابله با چالشهای شیوع گسترده کرونا و پیامدهای آن در آمریکا به اضافه پرونده آوارگان سوری ونیز مهاجران لبنانی که به سمت اروپا سرازیر خواهند شد متمرکز کند.
همه این موارد نشان میدهد که تهدیدهای رژیم صهیونیستی برای جنگ با لبنان چیزی جز تلاش برای ارعاب و تنش آفرینی در این کشور نیست؛ زیرا مولفههای چنین جنگی وجود ندارد و آموزشهای نظامی اخیر این رژیم چیزی جز یک مانور برای صهیونیستها برای وانمود کردن اینکه همه چیز تحت کنترل قرار دارد، نیست. به ویژه اینکه در حال حاضر رژیم صهیونیستی با بحران های سیاسی و اقتصادی بی سابقه ای دست و پنجه نرم می کند.
علاوه بر آن اعتراضات گسترده شهرکنشینان صهیونیست در سراسر اراضی اشغالی ضد نتانیاهو و سیاستهای ناکارآمد آن مجال پرداختند به چالشهایی همچون درگیری نظامی خارجی را به اشغالگران صهیونیست نمیدهد.
انتهای پیام/