بسیجیِ دانشجو چگونه از مطالبه‌گری آغاز می‌کند و به حل مسائل انقلاب می‌رسد؟
محسن جوهری از پژوهشگران بسیجی دانشگاه امام صادق (ع) در یادداشتی به این موضوع پرداخت که چگونه یک بسیجیِ دانشجو چگونه از مطالبه‌گری آغاز می‌کند و به حل مسائل انقلاب می‌رسد؟
گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم - محسن جوهری پژوهشگر هسته مکتب امام خمینی (ره) مرکز رشد دانشگاه امام صادق (ع) و فعال سابق بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق در یادداشتی به مناسبت هفته بسیج نوشت:
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال اینستاگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
تیتر فکر کن!
آن زمان که در نشریات بسیج دانشجویی قلم می‌زدیم، به ما می‌گفتند که برای نوشتن یک یادداشت خوب باید «تیتر، فکر کرد»؛ منظورشان آن بود که از همان ابتدای نوشتن، باید برای ایده خود یک تیتر خوب انتخاب کرد، بعد آن را پرورش داده و در نهایت به یک یادداشت کامل رسید. خواستم تیتر این یادداشت را بگذارم «خانه بسیجی روی دامنه آتش‌فشان»، یادم آمد که بسیجی «خانه» ندارد؛ بسیجی «آشیانه» دارد. واقعاً کدام آدم عاقلی در دامنه آتش‌فشان منزل می‌گزیند و در آن وانفسا «خانه» می‌سازد. آدم باید شیدا باشد تا دامنه آتش‌فشان را برای زندگی انتخاب کند و آدم شیدا هم از آنجا که عطای زندگی عادی و روزمره را به لقایش بخشیده است، برای خودش خانه نمی‌سازند، «آشیانه» می‌سازد.
بی‌قرارِ مسائل انقلاب باش!
بسیجی خانه خود را در دامنه آتش‌فشانی از مسائل انقلاب بنا می‌کند؛ جایی که هر آن مسئله جدیدی پیش چشمان او رخ می‌نمایاند و فرصت آرام و قرار داشتن را به او نمی‌دهد. نباید فراموش کرد که میان «بی‌قرار بودن» با «آشفتگی روحی» و «پریشان‌حالی ذهنی»، تفاوت از زمین تا آسمان است؛ می‌توان در عین این که همچون اقیانوسی آرام بود، در دامنه‌ای از آتش‌فشان آشیانه گزید بی‌قرار چالش‌های پیش روی انقلاب بود. بسیجی، بسیجی است و به همین دلیل هیچ‌وقت میان او و مسائل انقلاب حائلی به وجود نمی‌آید ولی این بدان معنا نیست که نحوه مواجهه او با مسائل همواره یکسان است. «مطالبه‌گری آرمان‌ها» و تلاش برای «حل مسائل انقلاب اسلامی» دو بال پرواز بسیجی‌اند. این دو بال اما در دوره‌های مختلف، نقش متفاوتی را در پرواز این پرستوی عاشق ایفا می‌کنند.
آرمان‌های انقلابت را فریاد بزن!
در دوران دانشجویی، پرواز بسیجیِ دانشجو گرداگرد آتش‌فشان مسائل انقلاب بیشتر بر بال مطالبه‌گری متکی است. در همین زمان است که پرستوی عاشق داستان ما باید از بالا به آتش‌فشان مسائل انقلاب نگاه کند، مسائل مختلف را به‌خوبی از یکدیگر بازبشناسد و روابط آن‌ها را با یکدیگر درک کند، اهم و مهمّ‌شان کند و سپس در ذهن خود سیاه‌مشق‌های اولیه‌ای را برای حل آ‌ها ترسیم نماید. باید توجه داشت که در این مرحله مهم‌تر از حل مسئله، شناخت مسائل و فریاد زدن آرمان‌های انقلاب اسلامی در تناظر با آن‌هاست. در این دوران نباید سنگینی بار حل مسائل انقلاب را به نحوی روی دوش بسیجی دانشجو انداخت که فرصت مسئله‌شناسی و مطالبه‌گری را از دست بدهد. زبان دانشجو نباید لکنت داشته باشد ولی چشمان او نیز نباید از دیدن واقعیت‌های انقلاب بازبماند. آرمان‌گرا بودن دانشجویی را نباید با ایدئالیسم معرفت‌شناسانه اشتباه گرفت. یوم‌الحسره زمانی است که فرصت پرواز آزادانه دور مسائل جامعه اسلامی تمام شود و موسم حل مسئله فرا برسد ولی چیزی در چنته بسیجی دانشجوی ما نمانده باشد جز روحی سرخورده از وخامت مسائل و ذهنی آشفته و پریشان از کثرت آن‌ها.
بی‌مایه فطیر است!
بسیجی دانشجو اگر قرار است از مطالبه گری آرمان‌های انقلاب به حل مسائل انقلاب بر اساس آن آرمان‌ها برسد باید بنای نظری خود را به‌صورت کاملاً مستحکم و ضد زلزله بسازد. حل مسائل انقلاب به‌صورت بنیادین و عمیق نیازمند ابتنا به مبانی عمیق معرفتی است و این مبانی نیز یک‌شبه برای انسان حاصل نمی‌آید. هم‌زمان با پرواز در افق مسائل انقلاب اسلامی باید در فضای اندیشه دینی نفس عمیق کشید و فکر و روح خود را به زلال اندیشه اسلامی صفا داد. شاید بهترین راه این خودسازی فکری و روحی برای دانشجویان بسیجی، مؤانست با یک یا چند متفکر عمیق دینی به‌خصوص اندیشه رهبران انقلاب اسلامی باشد. امان از آن روزی که درگیری روزانه با مسائل انقلاب اسلامی، بسیجی دانشجو را از پرداختن به مبانی معرفتی غافل کند. ای‌کاش بسیجی دانشجو باور کند که بی‌مایه فطیر است و فریاد او بسیار زود فرو خواهد نشست اگر پشتیبان آن فریاد، انبوهی از معارف دینی وجود نباشد.
پرستوها جمعی پرواز می‌کنند!
اگر قرار باشد بسیجی دانشجوی ما از مطالبه‌گری آرمان‌ها به سمت حل مسائل انقلاب سیر کند باید از فرصت دوران فعالیت بسیجی خود برای تیم‌سازی و تمرین کار تشکیلاتی بیشترین بهره را ببرد. به‌راستی چه زمانی برای تیم سازی و آموختن شیوه‌های کار جمعی بهتر از دوران فعالیت تشکلی در بسیج دانشجویی وجود دارد؟ بسیجیان روح‌الله در این دوران بر صفحه قلب خود حکاکی می‌کنند که چطور می‌توان پرفشارترین کارها را بدون توقع حتی یک ریال پول به‌صورت جمعی و تشکیلاتی انجام داد و این گنجی است بسیار عظیم که قدر آن سال‌ها بعد از فعالیت تشکیلاتی دانسته می‌شود. آری، پرستوها عاشقانه و جمعی پرواز می‌کنند و بسیجی دانشجو هم باید برای پرواز در افق مسائل انقلاب اسلامی هم‌سفران خود را بیابد و بال هایش را برای همراهی با آنان هماهنگ کند.
بسیجی لشگر مخلص خداست، چپ و راست نیست!
بسیجی، اگرچه در آستانه آتش‌فشان منزل که نه، ولی آشیانه گزیده است؛ برایش آتش و آتش‌فشان موضوعیت ندارد. برای او همه‌چیز طریق است به سمت خدا. به همین دلیل است که می‌گویند بسیجی لشگر مخلص خداست. آری، این‌چنین است ای برادر! بسیجی چپ نیست! راست هم نیست! بسیجی، بسیجی است! برای او معنویت و اخلاق در رأس تمام امور است. جامعه سازی او نیز وجهی از وجوه خودسازی‌اش به شمار می‌آید. برای بسیجی فرد و جمع هر دو اصیل‌اند و قرار نیست به‌تبع کنش‌های انقلابی و اجتماعی او از خودسازی فردی‌اش کاسته شود. بسیجی می‌داند که مطالبه گری او تأثیری نخواهد داشت مگر با عنایت الهی. حل مسئله انقلاب اسلامی نیز ممکن نخواهد بود مگر به عنایت حضرت حق!
مطالبه گری هرگز تمام نمی‌شود اما...
دانشجوی بسیجی آنگاه‌که مسائل پیش روی انقلاب اسلامی را واقع‌بینانه شناخت و توانست پایش را از «مسئله شناسی توصیفی» فراتر گذاشته و به «مسئله شناسی تحلیلی» برسد، مبانی معرفتی خود را تقویت کرد و تیم اولیه خود برای حل مسائل را نیز به وجود آورد؛ آماده آن است که با اتکا به نصرت الهی وزن بال حل مسئله را در پرواز خود بیشتر و بیشتر کند. نباید از خاطر برد که تقویت بال حل مسئله به معنای ضعیف شدن بال مطالبه گری نیست. همچنین باید دانست که حل مسائل انقلاب کار یک روز و دو روز نیست! صبر می‌خواهد، آن هم صبر جمیل!
انتهای پیام/
