آنچه در کانادا پنهان است و نمی‌بینیم -۴/محرومیت ۴۰۰ هزار ایرانی از خدمات کنسولی و فروش سلاح به عربستان برای حمله به یمن
دولت کانادا در حالی تلاش بی‌شرمانه‌ای علیه ایران برای تصویب قطعنامه حقوق بشری به‌راه انداخته است که در اقدامی ضدحقوق بشری، ۴۰۰ هزار ایرانی را از حق خدمات کنسولی خود محروم کرده است.
به گزارش خبرنگار قضائی خبرگزاری تسنیم، 22 آذرماه 1364، آغاز یکی از قصه‌های مضحکی است که غرب علیه جمهوری اسلامی نوشته است تا به خیال خام خود بتواند این نظام را در جهان بی‌آبرو بسازد اما این دست ناپیدای خداست که نقاب از چهره ظالمان برمی‌دارد.
آذرماه 64 در بحبوحه جنگ تحمیلی علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی، سازمان ملل اولین قطعنامه حقوق بشری علیه ایران را به تصویب رساند؛ در زمان و دوره‌ای که تمامی توجهات و اقدامات و تصمیمات در ایران معطوف به جبهه‌های جنگ و دفاع مقدس از مرزهای کشور بود و بسیج همگانی در داخل کشور از دولت و ملت، برای حراست از کیان نظام نوپای جمهوری اسلامی شکل گرفته بود.
از اولین قطعنامه تاکنون 35 قطعنامه حقوق بشری علیه ایران و از سوی سازمان ملل متحد صادر شده است و در بیش از 10 مورد اخیر آن، کانادا اسپانسری و حمایت سیاسی از این قطعنامه‌ها را به‌عهده گرفته است. این اصرار و استمرار، یک حکایت دارد و آن سیاسی بودن قطعنامه‌هایی است که در مورد اخیر آن که پیش‌نویس‌اش به تصویب رسیده و تا هفته آینده به مجمع عمومی سازمان ملل خواهد رسید، لجاجت و سرسختی بدون منطق ردپایی آشکار دارد. سیاسی بودن این پیش‌نویس زمانی به اثبات می‌رسد که مجموع آرای منفی و ممتنع از تعداد آرای مثبت فراتر رود که در این مورد اخیر همین‌گونه است و تنها کشورهای غربی و با فرهنگ اروپایی دعوت کانادا را اجابت کرده‌اند؛ جالب اینکه از کشورهای منطقه، تنها رژیم غاصب صهیونیستی رأی مثبت به پیش‌نویس قطعنامه حقوق بشری علیه ایران داده است که خود دنیایی از حرف دارد.
تکرار همان ادعاهای گذشته همراه با چند بند مضحک
پیش‌نویس جدید قطعنامه حقوق بشری علیه ایران که چند روز قبل با لابی و تلاش بی‌شائبه دولت کانادا به‌تصویب رسید و قرار است تا چند روز آینده در صحن علنی مجمع عمومی به رأی گذاشته شود، بیشتر تکرار ادعاهای قبلی است، همراه با چند استقبال، چند انتقاد و چند مورد جدید که بیشتر به شوخی می‌مانند تا توصیه جدی!
تصویب قوانینی همچون قانون‌های حمایت از معلولان و زنان و کودکان و نوجوانان، تعامل مثمرثمر با گزارشگران ویژه حقوق بشر، مبارزه همه‌جانبه با همه‌گیری بیماری کرونا، اعطای مرخصی‌های گسترده به زندانیان در زمان شیوع ویروس کرونا، راه‌اندازی اورژانس اجتماعی و اختصاص شماره 123 و ... از جمله مواردی است که در پیش‌نویس یادشده به‌عنوان اقدامات درخور توجه ایران در حمایت از حقوق بشر اشاره شده است.
از سویی دیگر اجرای حکم اعدام (به‌ویژه اعدام نوجوانان و اعدام در ملأ عام)، بازداشت دوتابعیتی‌ها و اتباع بیگانه، وضعیت زندان‌ها، بازداشت‌های خودسرانه، بازداشت معترضین، تبعیض علیه کودکان و نوجوانان، تبعیض علیه مدافعان حقوق زنان، عدم آزادی بیان، تبعیض علیه اقلیت‌های دینی و مواردی از این دست که هر ساله در قطعنامه‌ها تکرار می‌شوند و هیچ‌گاه توضیحات منطقی ایران را نادیده نمی‌گیرند.
اشکالات در ظاهری که ناشی از عدم فهم قانون کشورمان و عرف جامعه ایرانی توسط بیگانگان است و اتهاماتی واهی محسوب می‌شوند که حتی بازداشت آشوبگران و اغتشاشگرانی که در هر جای دنیا دستگیر می‌شوند (رجوع شود به بازداشت گسترده معترضین در فرانسه و امریکا و برزیل و هنگ‌کنگ و تایلند و ...) را دستگیری خودسرانه و غیرحقوق بشری معترضین می‌دانند.
این پیش‌نویس چند مورد تازه هم دارد:
بازداشت معترضان به سقوط هواپیمای اوکراینی (کسانی بازداشت شدند که از موقعیت تلخ پیش‌آمده برای کشور که دل همه مردم را به درد آورده بود سوءاستفاده کردند)
بحث انتخابات آزادانه و عادلانه ریاست جمهوری 1400 عادلانه نیست! (جالب است به اتهام اقدام و عملی محکوم می‌شویم که هنوز آن را آغاز نکرده‌ایم!)
حصر خانگی رهبران جنبش سبز! (در حالیکه عکس‌ها و تصاویر ملاقات‌ها و درمان‌ها و تفریح‌ها و گفت‌وگوها و مراقبت‌های آنها از سوی رسانه‌های همسوی محصورشدگان منتشر می‌شود)
بازداشت‌های سیستماتیک (احتمالاً منظور آنها همان بازداشت گسترده مفسدان اقتصادی است که پول مردم را در حساب شخصی خود در بانک‌های کانادایی سرمایه‌گذاری می‌کنند و یا بازداشت توطئه‌گرانی است که امنیت و جان و مال و ناموس مردم را نشانه گرفته‌اند. شاید اگر این بازداشت‌ها با دقت و سرعت بیشتری انجام می‌شد، امروز شاهد ترور دردآور "شهید فخری‌زاده" نبودیم).
400 هزار ایرانی در بند کانادای ضد حقوق بشر
خبرگزاری تسنیم پیش از این در سه گزارش مجزا (یک، دو، سه) نقض حقوق بشر در کانادا را بر اساس اسناد و مستندات موجود در این کشور و کشورهای دیگری از جمله امریکا و انگلیس را شرح مختصر داده است. این نکته را به یاد داشته باشید که ایرانیان مهاجر و مقیم این کشورِ مدعی حقوق بشر هم از قربانیان نقض حقوق بشر در کانادا هستند.
طبق آمارهای رسمی حدود 400 هزار ایرانی در کانادا زندگی می‌کنند که تقریباً تمام آنها ترک تابعیت نکرده‌اند و در کنار هویت جدید کانادایی، دارای پاسپورت و شناسنامه ایرانی هستند و با اهداف معقول و مشروع، به وطن و زادگاه مادری خود رفت‌وآمد دارند.
از جمله امور مترتب بر هر شخصی که در کشوری غیر از کشور آباء و اجدادی زندگی می‌کند، امور کنسولی است؛ اعم از دریافت و تعویض گذرنامه و شناسنامه و کارت ملی، امور اسنادی مانند وکالتنامه‌ها، شرکت در انتخابات و مشارکت در تعیین سرنوشت وطن اصلی، مبادله نامه‌های اداری و رسمی و ... بسیاری موارد دیگر که ایرانیان مقیم کانادا به دلیل ممانعت دولت این کشور از فعالیت کنسولی ایران، مجبور به مسافرت به امریکا (واشنگتن / دفتر حفظ منافع ایران در سفارت پاکستان)، کوبا یا خود ایران هستند که مسافرتی هزینه‌زا و فقرآور و زجرآور است.
خوب است بدانید،بیش از 30 هموطن شهیدشده در حادثه هواپیمای اوکراینی برای انجام همین امور اداری به ایران سفر کرده بودند که اگر خدمات کنسولی در کانادا دایر بود، مجبور به صرف این همه هزینه و زمان نبودند؛ که در نهایت در بازگشت به کانادا با آن حادثه تلخ مواجه شدند.
ادعاهای مضحکی که متأسفانه خریدار هم دارد!
نکته دردآور این نوع قطعنامه‌ها در برخی بندهای آن است که به شوخی می‌مانند و هر کدام می‌تواند سوژه مضحکه‌ای باشد، اما به لحاظ سیاسی و رد و بدل شدن وعده‌های پشت پرده، خریدار هم دارد. مانند این بند پیش‌نویس قطعنامه اخیر که در آن ضمن قدردانی از اعطای مرخصی گسترده به زندانیان برای جلوگیری از ابتلای آنان به بیماری کرونا، از ممانعت عامدانه دسترسی این زندانیان به سیستم درمانی و بهداشتی انتقاد شده است! موضوع به این اندازه مضحک و خنده‌دار و در عین حال گریه‌آور است.
در این پیش‌نویس به نبود دارو و درمان در زندان‌ها اشاره شده است، اما منبع اطلاعات خود را تماس‌های تلفنی و اینترنتی از داخل زندان معرفی می‌کنند و به این سؤال پاسخ نمی‌دهند که چطور زندانی می‌تواند اینترنت و خط تلفن بین‌المللی داشته باشد اما نمی‌تواند دارو تهیه کند؟!
اتهام تبعیض نژادی و ندادن پست‌های مدیریتی به اقوام اقلیت! که البته این تعریف در ایران جایی ندارد و همه ما معتقد به این هستیم که در کنار هم ایران معنا دارد. رهبری نظام در دست فردی با اصالت آذری است، دبیری شورای امنیت ملی اصالت عرب دارد و در قوای سه‌گانه، مجلس خبرگان و شورای نگهبان و قوای نظامی و انتظامی، هرکس با هر نژاد و قومیتی، بر اساس اصل شایستگی به اداره امور کلی مربوط به کشور یکپارچه و متحد ایران می‌پردازد و قوم‌گرایی و قومیت‌پذیری در این کشور جایگاهی ندارد.
تبعیض در دفاع از حقوق بشر
تمام اینها نشان از عداوت و خصومت کانادا علیه ایران است که خود به دلیل فروش اسلحه به عربستان سعودی (بالاترین رکورد فروش اسلحه در این کشور) در زمان جنگ با یمن در دو سال پیش، متهم به جنگ‌افروزی و جنایت علیه بشریت است. این کشور به‌قدری بدرفتاری و تبعیض و اقدامات ضدحقوق بشری دارد که صلاحیت حتی شرکت در رأی‌گیری‌های مرتبط با قطعنامه‌های حقوق بشری را ندارد؛ چه برسد به اینکه بخواهد لیدری یک جریان حقوق بشری را به‌عهده بگیرد.
این اتفاق نشان‌گر حفره‌ها و نواقص سیستم نظم جهانی است که فقط به نفع یک جریان خاص فعالیت می‌کند و از هیچ اقدام و تلاشی برای سرکوب و منکوب کشورهای مستقل فروگذار نیست. جالب است بدانید در زمان نگارش این گزارش، سه روز از ترور وحشیانه شهید محسن فخری‌زاده گذشته است و تا الان هیچ واکنشی از سوی دولت کانادا برای تقبیح و محکومیت عاملان و آمران این ترور اعلام نشده است. برای این دولت مدعی، جان آدم‌ها ارزشی ندارد، بلکه سوءاستفاده از جان آدم‌ها را برای نمایش قدرت پوشالی و نداشته خود می‌خواهد.
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال اینستاگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
انتهای پیام/
