لزوم تصویب قانون ممنوعیت واگذاری عرصه های مستعد آبخوانداری و پخش سیلاب

به گزارش خبرگزاری تسنیم«پرونده معجزه آبخیزداری»؛ وبینار تخصصی «دانش و تجربه های بومی آبخوانداری در کشور؛ مدیریت پایدار سرزمین» در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان برگزار شد. در این وبینار ابوالقاسم حسین پور «مدیرکل کنترل سیلاب و آبخوانداری سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور» با تشریح سیاست ها، برنامه ها و اقدامات سازمان جنگل ها و مراتع و آبخیزداری در توسعه ظرفیت های پخش سیلاب بر آبخوان های کشور گفت: آبخوانداری از موضوعاتی است که مقام معظم رهبری بر آن تاکید داشته و جدیت در این کار را مطالبه داشته اند.

مدیرکل کنترل سیلاب و آبخوانداری سازمان جنگل ها با اشاره به اینکه در سال های اخیر بودجه مناسبی از صندوق توسعه ملی برای فعالیت های آبخیزداری و آبخوانداری اختصاص یافته است گفت: در وقوع سیل سال گذشته استان سیستان و بلوچستان شاهد بودیم که حدود 500 روستا در محاصره سیل قرار داشت و این در حالی است آبخوان ها تشنه و شاهد فرونشست های متعدد در کشور هستیم.

حسین پور با تاکید بر اینکه فعالیت های آبخیزداری و آبخوانداری، تکلیفی قانونی و حقوقی است گفت: در ماده 27 قانون افزایش بهره وری و ماده 38 قانون برنامه ششم توسعه بر انجام فعالیت های آبخیزداری و آبخوانداری تاکید شده است.

وی افزود: از مجموع 63 میلیون هکتار اراضی کاملا نفوذ پذیر کشور، متشکل از 22 هکتار نهشته های کواترنر و 9 میلیون هکتار مخروط های افکنه با آبرفت های درشت دانه، که از این میزان 14 و نیم میلیون هکتار عرصه های مستعد پخش سیلاب در فاز نخست شناسایی شده است. 382 سایت پخش سیلاب با وسعت بیش از 206000 هکتار در کشور اجرا و در دست بهره برداری قرار دارد.

مدیرکل کنترل سیلاب و آبخوانداری سازمان جنگل ها و مراتع کشور گفت: تصویب قانون ممنوعیت واگذاری عرصه های مستعد آبخوانداری و پخش سیلاب در کشور در کشور ضروری است.

از همین پرونده بیشتر بخوانید:

 امیر سعد الدین «عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان و مجری طرح ملی مدیریت جامع حوزه آبخیز» نیز در این وبینار گفت: به طور عمده رویکردهای مدیریت سیل دو نوع رویکرد است: رویکرد سنتی و رویکرد جدید. طبق رویکرد سنتی، طبیعت قابل پیش بینی و کنترل است و مدیریت سیلاب غالبا با استفاده از صرفا روش های مهندسی انجام می شود. اما در رویکرد جدید بر این مبتنی است که کنترل طبیعت مفهوم ندارد و کنترل سیل با رویکرد ایجاد فضا برای رودخانه ها با روش های مبتنی بر طبیعت و ایجاد زیرساخت سبز امکان پذیر است. البته دیگری نیز وجود دارد بعنوان ترکیبی که در این رویکرد ترکیب مدیریت طبیعی سیل و اقدامات مهندسی مدنظر واقع می شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان افزود: در کشور نروژ به منظور افزایش ذخیره آب و افزایش تنوع زیستی و مهار رواناب، طرح های آبخیزداری انجام شده است که از جمله اقدامات می توان به معابر نفوذپذیر، نوارهای پوشش گیاهی، ایجاد کانال های کم عمق و پوشیده از گیاه، مخازن ذخیره ای و مخازن تأخیری اشاره کرد. از گونه اقدامات در کشور هلند و در منطقه لایزچی راین برای کاهش پیک سیل و تغذیه آب زیرزمینی و حذف آلاینده ها انجام شده است و نتایج مثبتی نیز بهمراه داشته است.

در این وبینار مجتبی پاک پرور عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس با اشاره به تغذیه آبخوان در عملیات پخش سیلاب گربایگان فسا گفت: با ایجاد طرح آبخوانداری و پخش سیلاب، منطقه گربایگان فسا که منطقه ای خشک و بیابانی بود، امروز تبدیل به یک فضای سبز طبیعی شده و کشتزارها به 10 برابر افزایش پیدا کرده و مهاجرت معکوس شده است.

وی گفت: از دستاوردهای طرح های آبخوانداری و پخش سیلاب می توان به تأثیر قاطع و درازمدت بر تغذیه سفره های آب زیرزمینی، مهار خسارت های ناشی از سیل، اشتغال مولد دامداری، تولید چوب، کشاورزی سیلابی و زنبورداری، ایجاد اشتغال غیر مستقیم برای هزاران نفر و ایجاد مراتع مشجر در اقصی نقاط بیابان های کشور و تلطیف محیط اطراف اشاره کرد.

 سید آهنگ کوثر نیز در این وبینار در پیامی که قرائت شد گفت: اجرای طرح های کوچک آبخوانداری، یکی از سبزترین دانش ها و فنون بومی برای توسعه ی پایدار، در کنار روستاها و سرد سیر و گرمسیر کوچروان، همراه با جلوگیری از افزایش جمعیت و مصرف بخردانه ی آب، می تواند در وارونه کردن روند مهاجرت به سوی شهر ها موثر باشد. سادگی و سرعت انجام کار،سودآوری سریع، بیابان زدائی و کم آزاری زیست محیطی، و پذیرش روستائیان و کوچروان، که بخشی چشمگیر از جمعیت ایران را شامل می گردند، آبخوانداری را گزینه ای منطقی در برابر بنای سد های بزرگ جلوه می دهد.

پدر آبخوانداری ایران گفت: درایران 14.9 میلیون هکتار زمین های بسیار مناسب برای آبخوانداری وجود دارد. دست کم چهار میلیون هکتار از دیمزار های ما می توانند از آبیاری سیلابی، همزمان با تغذیه ی مصنوعی آبخوان ها، بهره برند. در زیر 40 میلیون هکتار، یک چهارم سطح خشکی ایران، جای خالی برای انباشتن 5000 کیلومتر مکعب، 5000 میلیارد متر مکعب، یعنی تمام بارندگی میانگین 11 سال ایران جا داریم.

انتهای پیام/