حواشی پر رنگ‌تر از متن؛ ماجرای ادامه‌دار سنگفرش خیابان ارم در شیراز
گروه استانها- سنگفرش ارم کم کم به نیمه‌های راه رسیده اما هنوز انگار موافقان و مخالفانش قصد ندارند پرونده این پروژه شهری که توسط شهرداری منطقه یک شیراز با حدود ۲۵ میلیارد تومان اعتبار به مرحله اجرا رسیده را ببندند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، سنگفرش ارم کم کم به نیمه‌های راه رسیده اما هنوز انگار موافقان و مخالفانش قصد ندارند پرونده این پروژه شهری که توسط شهرداری منطقه یک شیراز با حدود 25 میلیارد تومان اعتبار به مرحله اجرا رسیده را ببندند.
در گزارشی مفصل در تسنیم به این موضوع پرداختیم و اشاره کردیم که موافقان این پروژه آن را عمل به شعار شورا و در راستای پیاده‌راه‌سازی و شهرسازی انسان‌گرا توصیف کردند و مخالفان نیز از غیرضروری بودن آن و لزوم توجه شهرداری به دیگر اولویت‌ها همچون کمربندی شیراز، معضل ترافیک و سرعت کم نهضت آسفالت شیراز سخن گفتند.
با این حال از تب و تاب منتقدان سنگفرش ارم کمی کاسته شده بود و حتی عکس‌هایی از حضور گرم اما پاییزی و زمستانی مردم در بحبوحه شیوع کرونا در این خیابان و عکس و استوری‌هایشان در فضای مجازی نشر می‌یافت تا این که استوری جنجالی چند روز پیش رئیس کمیسیون گردشگری شورای شهر شیراز بار دیگر نگاه‌ها را به ارم دوخت.
سولماز دهقانی در استوری خود روی عکس سنگ فرش پیاده‌راهی در رم ایتالیا به مخالفان سنگ فرش ارم با طعنه متنی نوشت با این محتوا که مخالفان سنگفرش رم هم در پی به چالش کشیدن شهردار و شورای شهر رم درباره لزوم این سنگفرش هستند.
اشاره دهقانی و مقایسه شیراز و رم ناخواسته ذهن ما را به شباهت‌های تاریخی و خاستگاه فرهنگی هر دو شهر و مرکزیت هر دو برای دو امپراطوری بزرگ باستان می‌برد اما وی می‌خواسته با این مقایسه و مبنا قراردادن رم، مخالفان را به چالش کشیده و از این پروژه یعنی سنگ فرش ارم دفاع کند.
این که سنگ فرش ارم در آخرین سال حیات شورای شهر شیراز دارای ضرورت بود یا نه در این کوته مقال و اندک مجال نمی‌گنجد اما برای بررسی بهتر موضوع به مقایسه این دو شهر یعنی شیراز و رم در حوزه مدیریت شهری می‌پردازیم. از همین ابتدا بگویم بیاییم نه زیاد دلخوش به مقایسه رم با شیراز شویم و نه از این مقایسه زیاد شرمسار چون شیراز چیزی از رم کم که ندارد هیچ، ظرفیت‌های گردشگری‌اش بیشتر هم است.
فقط رم دارای استراتژی مناسب برای ارائه راهکارهای یکپارچه و متوازن جهت توسعه پایدار گردشگری است، چیزی که در کشور ما و شهر شیراز وجود ندارد. همچنین شهردار و رئیس کمیسیون گردشگری رم با الفبای توریسم و شهرسازی به طور کامل آشنا هستند و سیاسیونش کار را به کاربلدهای گردشگری سپرده‌اند و فقط در زمینه نظارت و تسهیل امور دخالت دارند.
جدال موافقان و مخالفان همچنان ادامه دارد
یکی از منتقدان این استوری عضو شورا، معتقد است رم و شیراز هر دو از شهرهای با قدمت جهان هستند اما پیشینه رم و آن چه که اکنون است اعم از فرهنگ، هنر و حتی بناهای آن، نماد غرب و سرمایه‌داری است در حالی که شیراز شهری مذهبی با مردمی متدین به حساب می‌آید.
برخی صاحب‌نظران نیز از زاویه‌ای دیگر به شباهت‌های این دو شهر پرداخته و مذهب و تاریخ را وجه مشترک هر دو شهر می‌دانند و بر ظرفیت‌سازی هر دو شهر از بناهای مذهبی و فرهنگی برای توسعه گردشگری تاکید می‌کنند. یک استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه شهری در این باره می‌گوید: در رم اگر چه واتیکان دخالت مستقیم در مدیریت و بهره‌برداری از ظرفیت گردشگری مذهبی و غیرمذهبی ندارد اما با داشتن بناهای فاخر مانند کلیسای جامع و آثار فراوان به جا مانده از شانزده قرن تمدن متکی بر مذهب مسیحیت کاتولیک، در کنار انبوهی از برنامه‌های نرم‌افزاری و اجتماعی که از طرف واتیکان هدایت می‌شود توانسته است در رونق صنعت گردشگری نقش بسزایی داشته باشد.
سلطانی در ادامه در مورد اصل اجرای سنگفرش در خیابان ارم نیز معتقد است اکثریت کارشناسان اتفاق نظر دارند به نسبت بودجه‌ای که برای خودروها و معابر با ترافیک موتوری هزینه می‌شود، این رقم چندان بالا نیست و فقط هزینه روکش آسفالت خیابان معالی آباد به طول تقریبی 2 کیلومتر معادل سه سال بودجه شهرداری یک شهر کوچک در همین استان فارس است.
مدیریت شهری در مشارکت‌پذیری از شهروندان بهتر عمل کند
سعید زحمتکشان کارشناس و منتقد حوزه مدیریت شهری نیز ضمن ابراز گلایه از نقدهایی که در حوزه‌های مختلف مدیریت شهری مطرح می‌شود بیان کرد: شهرها در حوزه‌های مختلفی مدیریت می‌شود که مدیر شهری و ناظر و قانونگذار آن بر اساس دیدگاه‌ها و برنامه‌هایی که طبق آن رای اعتماد گرفتند با توجه به نیازها و خواسته‌های دیروز، امروز و آتی شهر و شهروندان جامعه در گستره شهری، ملی و جهانی ایفای نقش می‌کنند.
وی در گفت‌وگو با تسنیم گفت: متاسفانه در دهه‌های اخیر علی‌رغم این که نیاز به زیرساخت‌های مناسب و همچنین برنامه‌ریزی‌های مدونی در جهت مشارکت شهروندان متخصص و غیرمتخصص در مدیریت امور شهری به صورت مداوم و البته در طول دوران مدیریت‌ها احساس می‌شد اما در تدابیر لازم مناسب و کارآمدی اندیشیده و لحاظ نشده است.
این کارشناس حوزه شهری اظهار داشت: تالار گفتمان شهر و همچنین بهره‌گیری از تکنولوژی‌های نوین از ابزارهای مهم مشارکت دادن شهروندان و استفاده از خرد جمعی در حوزه‌های مدیریت شهری محسوب می‌شود.
زحمتکشان با اشاره به اینکه پروژه سنگ فرش ارم تنها پروژه نیست که در زمان فعلی و چه در دهه‌های اخیر مورد نقد و بررسی قرار گرفته باشد بیان کرد: بر اساس عدم توجه کافی به برنامه‌های کلان کشور نظیر برنامه آمایش سرزمین و اسناد توسعه و سایر چشم‌اندازها، ما در شهرهایمان همچون شهر شیراز، شاهد مشکلات عدیده‌ای هستیم که حتی ارزش‌های کهن ما را هم با مخاطراتی همراه کرده است.
وی درباره مقایسه فوق نیز اضافه کرد: ساختار مدیریتی و تصمیم‌گیری ما با کشورهای اروپایی چون رم ایتالیا متفاوت است و این تفاوت در خاستگاه فکری و فرهنگی اجتماعی دو شهر نیز کاملا مشهود است اما می‌توان از نتایج و پیامدهای مدیریت شهری آن شهر و شهرهای قابل اهمیت کشورهای مختلف در برنامه‌ها، استفاده مطلوب کرد.
این منتقد حوزه مدیریت شهری در پایان با تاکید بر توجه همزمان و البته در نظر گرفتن اولویت‌ها در پروژه‌های شهری گفت: پروژه سنگ فرش ارم شاید با نقدهای تخصصی همراه باشد اما تعریف آن و اجرایی کردن آن، حتی بهتر بود که سال‌ها پیش صورت می‌پذیرفت چرا که اولویت شهر جهانی شیراز در دستورالعمل‌ها و قوانین نانوشته، صنعت گردشگری است و به همین علت با نیم نگاهی به شهر تبریز و اصفهان و دیگر شهرهای توسعه یافته و گردشگرپذیر جهان که پیشتاز بوده‌اند منطق ایجاب می‌کند که ما هم باید به تناسب ظرفیت‌هایمان، گام‌های اساسی در این زمینه برداریم.
نقدهای کارشناسان را شنیدیم. در پایان خاطرنشان می‌شود رم هم همانند شیراز با ساخت و سازهای خودجوش در حریم و حاشیه‌نشینی به ویژه بعد از جنگ جهانی دوم و شکست ایتالیا مواجه شد و پس از انتخاب رم به عنوان برگزار کننده المپیک 1960 نیز مداخلات متعدد شهری و ساختمانی در شهر اتفاق افتاد که سیمای آن را به طور کلی تغییر داد اما همچنان در رم حفظ بافت قدیمی شهر بر همه چیز ارجح است و به عنوان مثال هیچ برج بلند و یا آسمان خراشی در آن دیده نمی‌شود و مقررات سفت و سختی برای حفظ شالوده بافت قدیمی رم وجود دارد.
در بافت تاریخی ارتفاع ساختمان‌ها از حد معینی تجاوز نمی‌کند و تغییر رنگ و نمای بیرونی ساختمان‌ها تابع مقررات خاصی است و توسعه شهری آن نیز با حفظ هسته تاریخی آن همراه است و پیاده راه‌سازی و سنگ فرش معابر بافت تاریخی و مناطق مسکونی در کنار مدرن‌سازی شهر جریان دارد.
انتهای پیام/424/ح
