به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان ، حکایت این روزهای شهر کرمان انسان را یاد همایش عظیم پیاده روی اربعین میاندازد؛ موکبهایی که در گوشه و کنار شهر به راه افتاده و صدای مداحی همراه با بوی اسپند بر روی آتش دلت را هوایی میکند.
هوای شرجی نگاهمان دیر زمانی است که خیال باریدن دارد و بغض سنگین یک ساله راه گلویمان را بسته اما ...
امروز نه زمان باریدن است و نه وقت غصه خوردن؛ امروز زمان جنگیدن است وقتی هنوز فرمانده در خط مقدم نبرد در میدان است.
این روزها در هر گوشه شهر که قدم بگذاری و هر جا که نگاه کنی حضورش را لمس میکنی؛ این روزها گویی بیش از همیشه در کنارت حضور دارد.
و حقیقت این است بعضیها را نمیشود فراموش کرد چرا که فراموش شدنی نیستند؛ مثل نفس در همه زندگیت جریان دارند و همانند رایحهای خوش مشامت را عطرآگین میکنند.
بعضیها را نه میتوان به تصویر کشید و نه میتوان با کلام توصیفشان کرد چرا که واژهها در برابر عظمت وجودشان کم میآورند. بعضیها را باید زیست، باید زندگی کرد.
و حاج قاسم از همین بعضیهاست.
حاج قاسم عزیز حالا یک سال از نبودنت میگذرد؛ از داغی که در نخستین ساعات بامداد 13 دی ماه سال 98 در بر دلمان گذاشتند و از آن به بعد همه چیز برای ما، تمام که نه تازه آغاز شده.
بعد از عروج آسمانیت گویی تمام ساعتهای خود را به وقت حاج قاسم تنظیم کردند و لحظه رفتنت تقویم زندگیمان را متحول کرد.
در این یک سال گویی همه چیز در تو خلاصه شد؛ همه چیز با تو شروع شد و همه چیز به تو ختم شد.
حالا دیگر همه دنیا ما را با تو میشناسند؛ حالا همه ما قاسم سلیمانی هستیم، همشهری حاج قاسم، همراه حاج قاسم، کنار حاج قاسم، مثل حاج قاسم، منتقم حاج قاسم و راه و مکتبمان راه و مکتب حاج قاسم.
و چه سخت است مثل حاج قاسم بودن، مثل حاج قاسم زیستن و مثل حاج قاسم ...
مثل حاج قاسم بودن و مثل حاج قاسم زیستن سخت است، اما نه وقتی که تو فرمانده میدان باشی و فرماندهی کنی؛ سردار کمکمان کن تا در مسیری تو آغاز کردی به بیراهه نرویم و راه گم نکنیم.
کمکمان کن حاج قاسم.
انتهای پیام/511/ ی