مردم می‌خواهند کدام بازیگر را در تلویزیون ببینند؟/ توقع ۱۴۰۰ مخاطبان از صداوسیما + فیلم
گزارش میدانی تسنیم به ما می‌گوید مردم بیشتر کدام سریال‌ها را در سال ۹۹ دوست داشتند، چه توقعی از صداوسیما دارند و حتی کدام بازیگر را در تلویزیون ببینند.
خبرگزاری تسنیم- مجتبی برزگر: رادیو و تلویزیون سال 1399 را با فراز و نشیب‌های زیادی پشت سر گذاشت؛ اتفاقات مختلفی که بیشتر حولِ محور برنامه‌سازی و سریال‌سازی بود؛ یا حداقل ویترین مقابلِ مخاطبان این دو عرصه‌اند. وقتی به میانِ مردم رفتیم نظرات قابل توجه و قابل تأملی داشتند؛ وقتی از صداوسیما انتظار داشتند بیشتر کار کمدی را برای ساخت انتخاب کند.
خانم و آقایی که از سوژه‌های تکراری سریالهای تلویزیونی ناراحت بودند و دلیل کوچِ خودشان به سمت سریالهای خانگی و فضای‌مجازی را هم این عامل، عنوان می‌کردند. خانواده‌ای که دغدغه‌شان آموزشِ درست تلویزیون به کودکان‌شان بود یا خانمی که می‌گفت دوست ندارد ماهواره ببیند اما عدم جذابیت در برنامه‌سازی و سریال‌سازی او را به این سمت کشانده است.
یکی از مخاطبان می‌گفت چرا برخی اوقات آنقدر تلویزیون را غم می‌گیرد و از شادی خبری نیست؛ باید کنداکتور 1400 بیشتر سمتِ کمدی و طنز برود چه در برنامه‌سازی و چه سریال‌سازی. یا در بخشِ دیگری از صداوسیما می‌خواستند بازیگران جدیدتر و شاخص‌تری را برای سریال‌هایش انتخاب کند. خانمی که این توقع را داشت دردِ مردم و مشکلات جوانان از رسانه ملّی چه به صورت نمایشی و چه برنامه‌سازی، مطرح شود.
امسال تلویزیون با 4 سریال متنوع کنداکتور نوروزی‌اش را تنظیم کرده و البته با دو قسمت پایانی فصل ششم "پایتخت" را زودتر به پیشواز نوروز رفت. دو قسمتی که استقبال خوبی را هم به همراه داشت؛ همان‌طور که مخاطبین در مقابل دوربین تسنیم هم این اعتقاد را داشتند امثالِ پایتخت همیشه باید باشند. یا به "نون‌خ" و بازیگران طنزِ ایران ابراز علاقه می‌کردند.
برنامه دورهمی و خندوانه را بیش از دیگر برنامه‌ها دوست داشتند و البته این توقع را هم داشتند رامبد جوان و مهران مدیری برای تلویزیون سریال هم بسازند. جواد عزتی و رضا عطاران که این روزها بیشتر در سینما مشغولند را 1400 در تلویزیون ببینند.
در گزارش میدانی تسنیم چند سؤال مطرح شده و مردم از ناراحتی‌ها، گلایه‌ها، توقع‌ها و حتی نقاط قوتِ صداوسیما گفته‌اند. از مخاطبین پرسیدیم؛ در سال 1399 چه سریال‌هایی را دیده‌اند و نظراتشان درباره سریال‌سازی و حتی برنامه‌سازی در تلویزیون چیست؟ مخاطبان به ما توقعات‌شان از تلویزیون را گفته‌اند در 1400 این رسانه چه سمت و سویی برود. سریال کمدی بیشتر دوست دارند یا جدّی؟ برگِ برنده نوروز 1400 کدام شبکه یا کدام سریال خواهد بود؟ ناراحتی‌هایشان از تلویزیون و کدام بازیگر یا بازیگران را در سال جدید، تلویزیون ببینند؟
جالب است در لا به لای این گزارش متوجه شدیم مردم خیلی در جریانِ کنداکتورهای فصلی تلویزیون نیستند؛ وقتی از آن‌ها پرسیدیم می‌دانید کدام سریال‌ها را تلویزیون در نوروز پخش می‌کند، نمی‌دانستند "گاندو" با فصل جدید برگشته، "نون‌خ" فصل سوم را تدارک دیده و یا حتی همبازی شبکه دو و یا نوروزرنگی در چه گونه نمایشی تعریف شده‌اند؛ از جزئیات این سریال‌ها هم بی‌خبر بودند. شاید در قدمِ اول، این ضعف در سال 1399 بیشتر به چشم خورد که آن اطلاع‌رسانی قابل قبول درباره سریال‌ها و برنامه‌های فصل یا حتی روتین شبکه‌ها وجود نداشت؛ این اتفاق الان زیاد در میانِ گفت‌وگوی با مخاطبان به عنوان ضعفِ جدّی به چشم خورد.
خطر بسیاری جدّی است اگر به نظرات مردم اهمیتی داده نشود و با این روند و اتکا به چند تهیه‌کننده، فیلمنامه‌نویس و حتی گروه عوامل، سریالهای تلویزیون همین‌طور از جامعه و مخاطب دورتر می‌شوند. همه مشکلات موجود در برنامه‌ها و سریال‌ها و شاید مدیریت و نظارت نامطلوبی که در سال 1399 سایه‌اش سنگین‌تر شده بود بهانه‌ای شد تا با دوربین تسنیم به میانِ مردم برویم و نظرات آن‌ها را درباره این مشکلات، اتفاقات و چشم‌انداز رسانه ملّی جویا شویم.
مردم به پرسش‌های تسنیم پاسخ‌های قابل تأملی داده‌اند که توجه شما را به این گزراش میدانی و پاسخ‌های مردم جلب می‌کنم؛ البته می‌توانید فیلم این گزارش را هم ببینید.
* یکی از مخاطبان در میان سریالهای 1399، کارهای جاسوسی- امنیتی مثل "خانه‌امن" یا کار اجتماعی- سیاسی مثل "دادِستان" را انتخاب کرد. چون اعتقاد داشت داستان‌های پشت‌پرده‌ای به واسطه این مجموعه‌ها روایت می‌شود که درام دور از رئال و واقعیت نیست.
او از تلویزیون توقع داشت بیشتر به سمت مسائل رئال اجتماعی برود و ژانرهای متنوع‌تری را چه در برنامه‌سازی و چه سریال‌سازی تجربه کند. امیدوارم در 1400 بیشتر اتفاقاتی که برایمان ناشناخته و بِکر است را از رسانه ملّی ببینیم. شاید مردم نیاز داشته باشند این روزها بیشتر در جریان حواشی بازارهای اقتصادی و زندگی‌های عجیب و غریب قرار بگیرند؛ برای این پول‌های مشکوک که زندگی‌هایی را از بین می‌برد حتی می‌توانند سریال بسازند.
این مخاطب ما از سریالهای نوروزی خبری نداشت اما تا متوجه شد "گاندو2" از تلویزیون پخش می‌شود به این نکته اشاره کرد که مردم در سال نو معمولاً بیشتر سریالهای کمیک و طنز را انتخاب می‌کنند و بیشتر به دنبال کارهای جدیدند. و از این جهت سریال شبکه یک و البته همان دو قسمت جدید "پایتخت" گوی سبقت را خواهد برد و شاید هم با گذشتِ‌چند قسمت مردم دوباره به سمت این سریال امنیتی و جاسوسی کشیده شوند.
او در سال 1400 به دنبال تماشای جواد عزتی با سریال یا حتی حضور در برنامه‌ای است. چون اعتقاد دارد این بازیگر مدیوم تلویزیون را به خوبی می‌شناسد و البته یارِ قدیمی تلویزیون رضا عطاران که چند سالی است در سینما می‌درخشد هم جایش کماکان خالی است.
* خانمی جلوی دوربین آمد و به خاطر حضور دوباره "پایتخت" تشکر کرد. چون اعتقاد دارد این سریال به شدت خانوادگی است و تلویزیون برای خنداندن هم باید نگاهش را فقط به سمت خانواده ببرد. (از پخشِ گاندو خبری نداشت اما تا متوجه حضور "نون‌خ" شد، این حضور را هم به فال نیک گرفت.)
وقتی از او پرسیدیم که تلویزیون در رقابت با مدیوم‌های مختلف چطور می‌تواند مخاطب خودش را حفظ کند؛ پاسخ جالبی داد: تلویزیون باید بیشتر به سراغ طنز و کمدی برود؛ هنرمندان کاربلد را برگرداند و شرایط جامعه را واقعی نشان دهد.
از تلویزیون ناراحت هم بود که بیشتر داستان‌های غم‌انگیز و ناراحت‌کننده را در سریال‌هایش روایت می‌کند. او اعتقاد دارد که امروز مخاطب بیش از همه‌چیز نیاز به آرامش و نشاط دارد و باید تلویزیون در تنظیمِ کنداکتور خودش بیشتر به این نکته توجه کند. و از طرفی در میان روایت مسائل واقعی هم جنبه‌های مثبت و هم منفی را توأمان به تصویر بکشد و قضاوت را به عهده مخاطب بگذارد.
* به سراغ یکی از مخاطابان رفتیم که خیلی اهل تلویزیون نبود و می‌گفت معمولاً سریال نمی‌بینم اما در گذشته مخاطبِ پروپاقرصِ تلویزیون بودم چون سریالهای کمدی با کیفیتی پخش می‌کرد. مثلاً یکی از این سریالهای طنزِ قابل اعتنا را "پایتخت" می‌دانست. او اعتقاد داشت کارهایی مثل "پاورچین" و "شب‌های برره" در تلویزیون جای‌شان خالی است و مهران مدیری در کنار ساخت برنامه، این نیاز را داریم او دوباره سریال هم برای تلویزیون بسازد.
این مخاطب به نکته قابل توجه و جالبی اشاره کرد که تلویزیون برای انتخاب سوژه و موضوع و حتی قالبِ سریال‌هایش با نظرسنجی از مردم، به اتفاقات خوبی می‌رسد. آنجا حتماً متوجه می‌شود مردم از کدام موضوع‌ها، ژانرها و حتی هنرمندان بیشتر رضایت دارند؛ وقتی با این شکل و شمایل به سراغ ساخت برنامه و سریال برود حتماً مخاطبین هم تلویزیون را برای تماشای برنامه‌ها و سریال‌هایشان انتخاب خواهند کرد.
اما ناراحتی از تلویزیون!
برنامه‌ها و سریال‌ها کیفیت گذشته را ندارند.
* در ادامه گزارش به مادری برخوردیم که با دو دختر و پسر کوچک خود، در حال خرید بود. از آن‌ها خواستیم جلوی دوربین حاضر شوند و لحظاتی را با آن‌ها صحبت کنیم. این مادر از تلویزیون گلایه داشت که مثلِ گذشته مخاطب را جذب نمی‌کند تا به سراغِ مدیوم‌های دیگر که ما هم نگرانِ محتوایش هستیم نروند.
گلایه‌اش را اینگونه مطرح کرد: برنامه‌ها و سریالهای ما اگر جذابیت داشته باشند و سرگرم‌کننده باشند خانواده را دور هم جمع می‌کنند و دیگر به سراغ تبلت و گوشی نمی‌روند!
وقتی از او سؤال کردیم که سریالهای 1399 را دیده‌اید نظر شما چیست؟ پاسخ داد: زیاد نگاه نکردم چون جذاب نبودند و بیشتر ماهواره دیدیم. چون فیلم‌های جالب‌تری دارد و مهمتر کارتون‌های بیشتری دارد فرزندان من می‌بینند.
بابِ گلایه‌اش از شبکه کودک باز شد که: شبکه پویا کارتون‌های جذابِ زیادی ندارد؛ تا مخاطب پاگیرش می‌شود سرود پخش می‌کند یا آیتم‌ها و اتفاقاتی دارد که به دردِ کودک نمی‌خورد.
او از تلویزیون توقع داشت که برنامه‌های جالب، جذاب، آموزنده پخش کند تا به بچه‌ها سبک زندگی درست را آموزش بدهند.
دختر بزرگِ این مادر جلوی دوربین آمد و او چنین گفت: می‌دانید چرا ما جوانان بیشتر به سمت فضای‌مجازی می‌رویم چون از محتوای غیرمتنوع و تکراری خسته شده‌ایم. حداقل اتفاقی که در این فضا برای ما می‌افتد یک اتفاق جدیدی می‌بینیم و اگر تلویزیون می‌خواهد دوباره این مخاطب را برای خودش داشته باشد باید به جذابیت و تنوع اهمیت بیشتری بدهد. بداند مخاطبِ امروزش چه نیازمندی‌هایی دارد و براساس آن نیازمندی‌ها خوراک تهیه کند.
بابِ گلایه این بار از پخش بی‌رویه آگهی‌بازرگانی باز شد و این دختر خانم چنین مطرح کرد: ما کمتر برنامه‌هایی می‌بینیم که به رده‌های سنی توجه کرده باشد و یا متناسب با نیازمندی‌های جامعه باشد. هر شبکه‌ای را می‌زنیم تا دلتان بخواهد تبلیغ نشان می‌دهد. یا سریالهای قدیمی که برایِ منِ جوان 20 ساله هیچ جای همذات‌پنداری نمی‌گذراد.
"ما توقع داریم حداقل تلویزیون کاری کند منِ جوان ماهواره نبینم و درگیرِ اتفاقات ضد و نقیضِ فضای‌مجازی نشوم؛ آنقدر برنامه خوب بگذارند فقط و فقط تلویزیون ببینیم. بازیگران جوان را جذب کنند و سریال‌هایش به روز شوند؛ چرا آنقدر از بازیگران گذشته استفاده می‌کنند؟"
* خانم دیگری آمد و گفت من تلویزیون نمی‌بینم، چون فکر می‌کنم موضوعات و اتفاقاتش تکراری شده و تنوعی ندارد. یکسری از موضوعات خاص نپردازند و واقعیت را عنوان کنند. البته در عین حال خندوانه و دورهمی را دیدم؛ هم لبخند به روی لبانِ مخاطب می‌آورد و هم واقعیت‌ها را در قالب طنز عنوان می‌کند. هنرمندانی می‌آورند که درباره نوعِ سبک زندگی و سعی و تلاش‌شان برای رسیدن به موفقیت‌هایی، صحبت می‌کنند و شاید بخش‌های عمده‌ای از آن‌ها، درس‌آموز است.
از تلویزیون توقع دارم در 1400، بیشتر به خواسته‌ها و حرفِ مردم اهمیت بدهد تا سلیقه عده‌ای خاص! حداقل به نوعی بتوانند راهنمایی کنند که به کارِ بهبودی زندگی مردم بیاید. زمانی سریال‌هایی ساخته می‌شد خانه‌های قدیمی‌تر و طبقات فرودست را نشان می‌داد اما امروز تجمل‌گرایی و اشرافی‌گری بیشتر به چشم می‌خورد.
باید به مشکلات زندگی جوان‌ها بپردازند، خوب بودن را بیشتر به مردم یاد بدهند. مستقیم یا غیرمستقیم راهنمایی کنند آدم‌های بهتری باشند و راه‌حل‌های بهتری برای حلّ مشکلات‌شان پیدا کنند. این واقعیت‌ها هرچه بیشتر در قالب طنز و کمدی مطرح شوند بهتر می‌توانند به دل بنشینند و تأثیرگذار باشند.
وقتی از او پرسیدیم دوست دارید کدام بازیگر را 1400 در تلویزیون ببینید؛ گفت: مهران مدیری اما نه فقط با برنامه "دورهمی" بلکه سریال تلویزیونی مثل گذشته!
* شخص دیگری جلوی دوربین آمد و با کنایه گفت امسال سریال زیاد دیدم خیلی خوب تکرار می‌شدند. هم می‌تواند حُسن باشد و هم عیب که سریالی مثل "نون‌خ" که تازه روی آنتن بوده در شبکه‌ای دیگری دو ماه بعد تکرار می‌شود. الان فقط و فقط تلویزیون باید طنز و کمدی را انتخاب کند؛ در دلِ همین طنزها و کمدی‌ها می‌تواند حرف دلِ مردم، آسیب‌ها و مشکلات را هم هنرمندانه مطرح کند. واقعاً جامعه ما خیلی به طنز نیاز دارد، با توجه به تورمی که در جامعه وجود دارد طنز نیازِ مبرم جامعه است.
توقعِ این مخاطب قابل تأمل بود؛ ما در تلویزیون برنامه‌سازی نمی‌کنیم و بسیار این ضعف، دیده شد. یا مخاطب را خوب نمی‌شناسند برنامه تأثیرگذار نمی‌شود و یا از روی تنبلی و عدمِ اشراف مناسب، کارهایشان ایده و خلاقیت ندارد. این سؤال را از تلویزیونی‌ها دارم مخاطب هدف‌مان کیست؟ ما باید مخاطب را ببینیم چه می‌خواهد نه اینکه خوراکِ سلیقه‌ای خودمان را به او تحمیل کنیم.
او برگِ برنده در کنداکتور نوروزی را کارهای طنز و کمدی می‌دانست که البته بیشتر نام "پایتخت" و "نون‌خ" را می‌آورد که به قومیت‌ها می‌پردازند و این نشان دادن گویش‌ها و لهجه‌ها و آداب و رسوم، ستودنی است. بنابراین من فکر می‌کنم شبکه یک گوی سبقت را ببرد.
"من دوست دارم در سال 1400 بازیگرانی که لبخند را روی لبان مردم می‌نشانند را بیشتر ببینیم. جواد عزتی از دل مردم است و مهران مدیری و رضا شفیعی‌جم هم هنرمندان محبوب ما محسوب می‌شوند؛ آمدن‌شان و بودن‌شان، آنتن را همیشه گرم کرده است."
* شخصی دیگر از اطلاع‌رسانی که کارهایی مثلِ "خانه امن" به مردم می‌دهد تشکر کرد و اعتقاد داشت: مخاطب را هرچه بیشتر با این مسائل آشنا کنیم بهتر است. مردم باید بدانند کشورشان در چه امنیتی است و شاید قدرش را بیشتر بدانند. حتی این توقع را داشت که فصل دوم این سریال برای سال 1400 آماده شود.
انتهای پیام/
