تصاویر ناسا از تغییرات فصلی "زحل" دومین سیاره بزرگ منظومه خورشیدی
تجمیع تصاویر تلسکوپ فضایی هابل در سالهای ۲۰۱۸، ۲۰۱۹، ۲۰۲۰ وجود تغییرات فصلی در سیاره زحل دومین سیارهٔ بزرگ منظومهٔ خورشیدی و ششمین سیارهٔ نزدیک به خورشید را به اثبات رسانده است.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری تسنیم؛ تجمیع تصاویر تلسکوپ فضایی هابل در سالهای 2018، 2019، 2020 وجود تغییرات فصلی در سیاره زحل دومین سیارهٔ بزرگ منظومهٔ خورشیدی و ششمین سیارهٔ نزدیک به خورشید را به اثبات رسانده است.
زمین تنها سیاره دارای فصول نیست و سایر سیارات در منظومه شمسی مانند زحل نیز دارای فصول هستند و محورهای آنها نسبت به خورشید دارای مدار بیضوی هستند؛ در بعضی از نقاط، قسمتهای خاصی از این سیاره با خورشید روبهرو میشوند و به خورشید نزدیکتر هستند که فصل تابستان را به دنبال خواهد داشت و هر زمانی که از خورشید دورتر میشود زمستان فراخواهد رسید.
طول هر یک از فصول زحل بیش از هفت سال زمینی طول میکشد! تلکسوپ فضایی هابل طی سالهای گذشته تغییرات کوچکی را در این سیاره به ثبت رسانده است که نشان میدهد نیمکره شمالی آن از تابستان به پاییز تغییر پیدا کرده است؛ تصاویر هابل در سالهای 2018، 2019، 2020 ثبت شده است و بنابراین تفاوتها بسیار ظریف است و علاقهمندان میتوانند تغییرات و جزئیات بیشتر را با وضوح بیشتری در انیمیشن تهیهشده توسط ناسا مشاهده کنند.
اخترشناسان به تغییرات جوی و آب و هوایی سیاره زحل بسیار علاقهمند هستند و این تغییرات کوچک سالانه در باندهای رنگ زحل بسیار جذاب به نظر میرسد؛ در دورهای که این تصاویر گرفته شده است خط استوا 5 تا 10 درصد روشنتر شده و سرعت باد نیز در نوسان است. سرعت باد در زحل تا 1100 مایل در ساعت مشاهده شده است.
آخرین ماموریت درباره سیاره زحل که در سال 2017 به پایان رسید مقدار زیادی داده در مورد این سیاره و جو جمعآوری کرده است که دانشمندان هنوز هم در حال تجزیه و تحلیل هستند و به کشفهای جدید درباره چگونگی و دلیل متغیر بودن جو در زحل ادامه میدهند.
زحل ششمین سیاره از خورشید است و در فاصله 886 میلیون مایل (1.4 میلیارد کیلومتر) از خورشید میچرخد و نزدیک به 29 سال طول میکشد تا به دور خورشید بچرخد و هر فصل روی زحل نیز بیش از 7 سال زمینی طول میکشد.
زحل دومین سیاره بزرگ در منظومه شمسی است و بیش از 9 برابر گستردهتر از زمین است که بیش از 50 ماه داشته و یک سیستم حلقهای دیدنی و جذاب از یخها را دارد؛ "تیتان" و "انسلادوس" 2 تا از قمرهای زحل است که در زیر پوستههای یخی خود دارای اقیانوسهایی هستند که ممکن است از زندگی و حیات پشتیبانی کنند.
زحل مانند "مشتری" بزرگترین سیاره منظومه شمسی، یک غول گازی است که بیشتر از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است اگرچه ممکن است یک هسته سنگی در اعماق آن وجود داشته باشد و به همین خاطر ستارهشناسان مشتاق هستند که در مورد چگونگی جو غول گازی بیشتر بدانند.
"تیتان" بزرگترین ماه زحل، تنها ماه در منظومه شمسی است که جو غلیظی دارد و از مواد شیمیایی مختلفی تشکیل شده است که که این ترکیب از مواد شیمیایی مشابه آنچه در بیلیونها سال پیش در هنگام ظهور حیات روی زمین وجود داشته است.
"سایمون" محقق اصلی ناسا در همین زمینه میگوید: مشاهدات جدید زحل بخشی از برنامه تلکسوپ فضایی هابل است و سالانه با این تلسکوپ هر یک از سیارات بیرونی را مشاهده میکنیم و این کشفهای جدید ما را قادر خواهد ساخت تا نحوه تغییرات هر سیاره را مشاهده کنیم.
انتهای پیام/