به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، «چِلّه نِشین» آلبومی است به آهنگسازیِ نوشین پاسدار و خوانندگی حسین علیشاپور که در روزهای ابتداییِ سال 1400 منتشر شد.
این آلبوم شامل آهنگهایی است که برای عود و ارکستر تصنیف شده است.
حضور بانوان به عنوان نوازنده در آثار مختلف موسیقی ایران، طیِ سالهای گذشته پررنگ شده است. اما کمتر دیده شده که بانوان موسیقی ایران در نقش آهنگساز ظاهر شوند.
شاید تعدادِ آهنگسازانِ زن در موسیقی ایران به تعداد انگشتانِ یک دست هم نرسد. نوشین پاسدار اما با انتشار آلبوم «چله نشین» تلاش کرده تا خود را به عنوان یکی از آهنگسازانِ موسیقی ایران مطرح کند.
حسین علیشاپور هم به عنوان خواننده در این آلبوم حضور دارد. حضور علیشاپور به عنوان خوانندهای صاحبِ اندیشه و مسلط به شیوههای آوازیِ موسیقی ایران، اعتبار ویژهای به آلبوم «چله نشین» داده است.
یکی از بخشهای شنیدنیِ آلبومِ «چله نشین» ساز و آوازی است که با شعری از حافظ اجرا شده است. آوازی که به شکل بداهه اجرا شده و برای انتشار در اختیار خبرنگار تسنیم قرار گرفته است. در ادامه میتوانید این آواز را که با تکنوازیِ عود - نوشین پاسدار همراه شده بشنوید.
ای نور چشم من سخنی هست گوش کن
چون ساغرت پر است بنوشان و نوش کن
در راه عشق وسوسه اهرمن بسیست
پیش آی و گوش دل به پیام سروش کن
برگ نوا تبه شد و ساز طرب نماند
ای چنگ ناله برکش و ای دف خروش کن
تسبیح و خرقه لذت مستی نبخشدت
همت در این عمل طلب از می فروش کن
پیران سخن ز تجربه گویند گفتمت
هان ای پسر که پیر شوی پند گوش کن
بر هوشمند سلسله ننهاد دست عشق
خواهی که زلف یار کشی ترک هوش کن
با دوستان مضایقه در عمر و مال نیست
صد جان فدای یار نصیحت نیوش کن
ساقی که جامت از می صافی تهی مباد
چشم عنایتی به من دردنوش کن
سرمست در قبای زرافشان چو بگذری
یک بوسه نذر حافظ پشمینه پوش کن
پنج تصنیف، ساز و آواز، دو تکنوازی عود بر اساس ردیف دستگاهی موسیقی ایران و دو قطعه ضربی برای عود و ارکستر؛ بخشهای مختلف آلبوم «چله نشین» هستند.
در این اثر علیرضا دریایی: ویولن و ویولا، یگانه حسینی نیا: ویولن، نگار نوراد: ویولنسل، زکریا یوسفی: سازهای کوبهای، عسل ملک زاده: سازهای کوبهای و مریم ملّا: تنبک نواختهاند.
نوشین پاسدار درباره آلبوم «چله نشین» یادداشتی نوشته که در ادامه میخوانید:
«زمانی را به یاد میآورم که در هنرستان برای انتخاب ساز متوجه مهجور بودن و حضور کم رنگ ساز عود شدم و طی سالهای متمادی نبود یک نقش اصلی برای این ساز را در ارکسترهای ایرانی حس میکردم. پس از دیپلم به ساختن قطعاتی برای عود پرداختم و در فیلمی کوتاه به نام پژواک به کارگردانی پژمان حبیبیان از آنها استفاده شد. در دانشگاه اولین قطعه ارکسترال خود را با ارکستر ملی دانشگاه هنر به سرپرستی امیر اسلامی روی شعری از نیما یوشیج به صحنه بردم. پس از گذشت نزدیک به 20 سال بالاخره قطعات آلبوم «چلّه نشین» از پاییز 1398 شروع به تصنیف شد و با حضور خواننده توانمندی چون حسین علیشاپور و نوازندگان حرفهای این آلبوم به مرحله ظهور رسید. نقش پررنگ عود به عنوان نغمهپرداز اصلی و معرفی ساختار موسیقی ایرانی از یک سو و ارکستر زهی به عنوان یک بستر هماهنگ و آماده با پایههای استوار براساس هارمونی موسیقی کلاسیک غرب، این فرصت را فراهم کرد که با اشعار قدیمی و اجرای آواز موسیقی دستگاهی ادغام شوند و تولید اثری موسیقایی با نگرش تصویری در ذهن مخاطب شکل گیرد.»
انتهای پیام/