زیرِ سقف خانه‌های ۱۲متری حاشیه مشهد/ گروه‌های جهادی جورِ پشت میزنشینان شهر را می‌کشند

به گزارش خبرگزاری تسنیم از  مشهدمقدس، در حاشیه‌ترین نقطه شهر مشهد، دیوار به دیوار خانه‌های غیر رسمی، بدون پلاک شهرداری، بدون انشعابات آب و برق ...درب خانه‌ای 12 متری با کمترین امکانات بهداشتی و رفاهی را می‌زنی؛ علیرضا و مرتضی در را باز می‌کنند، آن قدر بی رمق و بی حوصله‌اند که دوست ندارند حرف بزنند و فقط به زمین نگاه می‌کنند.

داخل خانه که می‌شوی؛ حوا، مادر علیرضا و مرتضی، زنی بسیار پر حجب و حیا است. سر صحبت را که باز می‌کنی، با لحنی پردرد می‌گوید: مگر ما آدم نیستیم، مگر ما حق زندگی نداریم، شما بگویید ما درد و رنج مان را به کی و به کجا بگوییم؟ چند سال است همسرم فوت کرده و من مانده‌ام با دو پسر 7 و 10 ساله و هزار درد بی درمان... هیچ نهادی از من حمایت نمی‌کند،  من یک زن آبرودار هستم در بسیاری از مکان ها نمیتوانم کار کنم ،بسته بندی سبزی و مواد غذایی انجام می‌دادم و نظافت منزل که بعد از کرونا این کار  را هم از دست دادم.

الان یک سال است بعد کرونا مانده‌ام بدون هیچ حمایتی.... حوا که جلوی اشک‌هایش را به سختی می‌گیرد ادامه می‌دهد : فرزندانم ترک تحصیل کرده‌اند، این خانه 12 متری هم ماهی 300 هزار تومان اجاره بها دارد....نمی‌شود سراغ یخچال رفت؛ چون اصلا چیزی به نام یخچال وجود ندارد،  تنها مواد غذایی موجود در خانه چند عدد سیب زمینی و پیاز کوچک، حتی یک تکه نان هم در خانه پیدا نمی‌شود....با خودت فکر میکنی چرا در ماه رمضان در ماه بهار قران حوا باید بگوید که سه روز هست که علیرضا و مرتضی گرسنه‌اند!!...فقط سکوت می‌کنی؛ از شرم نگاه‌های حوا و پسرانش مجبوری  فقط به زمین نگاه کنی! علیرضا و مرتضی هم بی‌رمق نشسته‌اند و به در و دیوار نگاه می‌کنند.

به حوا و پسرانش که 3 روز است گرسنه‌اند نگاه می‌کنی، می‌گویی آیا جایگاه واقعی مدیران و مسئولان همین جایی باید باشد که الان هست؟ آیا قطعات این پازل درست چیده شده است؟

در این میان اما هستند گروه‌هایی که جور افراد اسماً مدیر و مسئول را می‌کشند و پای کار هستند؛ گروه جهادی کهف الحسن چقدر دقیق، درست یک ساعت بعد از تماس و شنیدن شرایط حوا و پسرانش سر می‌رسند.

حاج علی شریفی و گروه جهادی‌اش دست به کار می‌شوند، پای درد و رنج‌های حوا و پسرانش می‌نشینند؛ خوب گوش می‌دهند، یادداشت می‌کنند؛ هزینه‌های  یخچال،تلویزیون، اجاره منزل، البسه، مدرسه بچه‌ها....حاج علی شریفی مدیر گروه جهادی کهف الحسن از تبار سربازان حاج قاسم است و میدان‌دار کار جهادی در حاشیه شهر مشهد. مگر می‌شود سرباز حاج قاسم باشی و اهل کار جهادی نباشی...

مدیر گروه جهادی کهف‌الحسن می‌گوید: تفکر و منش جهادی تمامی و تعطیلی ندارد، امروز جبهه و خاکریز ما رنگ و جنس دیگری دارد جهاد با فقر و تنگدستی و ویروس کرونا و بیکاری...

وی افزود: امروز  در ماه مبارک رمضان گروه‌های جهادی مواسات و همدلی و کمک مومنانه به نیازمندان و فقرا را جزو اولویت‌های خود می‌دانند، مواسات به معنای همدردی با دیگران در مواهب زندگی است و جنبه‌های مادی و معنوی دارد. 

وی افزود: خدمت به محرومان جامعه و طبقات نیازمند از وظایف اصلی و اولیه انقلاب و نظام است،  امام( ره )و رهبری خود را خدمتگزار محرومین جامعه دانسته و فرمودند خدمت به مردم جلوه دیگر مبارزه با آمریکا است. 

شریفی می‌گوید: کرونا علاوه بر خسارت‌های جانی بر جامعه،  خسارت‌های مالی و معیشتی را بر مردم کم برخوردار وارد کرد اما با درایت مقام معظم رهبری رزمایش کمک مومنانه تدارک دیده شد تا فشارهای اقتصادی و معیشتی بر محرومین کمتر باشد.

مدیر گروه جهادی کهف الحسن ادامه می‌دهد: در ماه مبارک رمضان آشپز خانه ما بصورت متمرکز با نام قرارگاه محرومیت زدایی رحماء فعالیت دارد با پخت 150 هزار پرس غذا که توزیع آن در بین خانواده‌های نیازمند شهرک شهید رجایی و باهنر است که در موضوع اطعام ماه مبارک رمضان آستان قدس رضوی و اوقاف و خیرین مشارکت دارند. برای ماه رمضان برآورد ریالی یک میلیارد تومان برای پخت غذاو توزیع 1000 بسته معیشتی و توزیع گوشت بین خانواده‌های نیازمند را داریم.

مدیر گروه جهادی کهف الحسن با اشاره به اینکه نزدیک افطار  بچه‌های گروه، برنامه سرکشی از خانواده‌های نیازمند حاشیه شهر را دارند گفت: بچه‌های گروه فهرست‌هایی از افراد تهیدست محله‌های شهرک شهید رجایی و باهنر را جمع آوری و خانواده‌هایی را در مناطق مختلف پیدا می‌کنند که خیلی از این خانواده‌ها کمترین امکانات زندگی مثل یخچال و تلوزیون و سرویس بهداشتی و حتی خوراک روزمره و لباس....را هم ندارند. مرحله بعد از شناسایی این خانواده‌ها، سرکشی و دلجویی از این خانواده‌ها با اهدای بسته معیشتی و گوشت و غذای گرم و حتی هزینه های نسخه و دارو و درمان است.

انتهای پیام/281/س