به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان میخوانیم «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مُحِبّاً لِأَوْلِیَائِكَ، وَ مُعَادِیا لِأَعْدَائِكَ، مُسْتَنّاً بِسُنَّةِ خَاتَمِ أَنْبِیَائِكَ، یَا عَاصِمَ قُلُوبِ النَّبِیِّینَ»؛ یعنی خدایا مرا در این ماه دلبسته اولیایت، و دشمن دشمنانت قرار بده، و آراسته به راه و روش خاتم پیامبرانت کن، ای نگهدارنده دلهای پیامبران.»
فرازهای ابتدایی این دعا بر محبت نسبت به اولیاءالله و عداوت نسبت به دشمنان خدا تأکید دارد؛ همچنان که آیات متعددی در قرآن دربارۀ این فرازها وجود دارد؛ زیرا در طول تاریخ اسلام، بودند کسانی که با طرد کردن اولیاءالله و روی آوردن به دشمنان خدا، زمینه را برای استحالۀ جامعه فراهم میآوردند. آنها مسلمانان خودباختهای بودند که با کوچکترین تهدید دشمن و یا به طمع استفاده از دستاوردهای علمی آنها، دست از عداوت با دشمن بر میداشتند و دست دوستی با آنان میدادند. دشمنان نیز با بهرهبرداری از این فضا، نفوذ خود در کشورهای اسلامی را تثبیت میکردند.
به عنوان نمونه از مجموعه آیاتی که همواره در طول تاریخ اسلام کاربرد داشته است، نحوه تعامل با دشمنان و یا دشمنشناسی است؛ مثلاً خداوند در آیه 144 نساء میفرماید «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْکافِرینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنینَ أَتُریدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَیْکُمْ سُلْطاناً مُبیناً» یعنی ای کسانی که ایمان آوردهاید، به جای مؤمنان، کافران را به دوستی خود نگیرید. آیا میخواهید علیه خود حجّتی روشن برای خدا قرار دهید؟» و یا در آیات مربوط به سورۀ مائده پس از پرهیز دادن مؤمنان نسبت به عدم دوستی با دشمن، در آیۀ 56 این سوره بر تولای خدا، رسول الله و مؤمنان تأکید کرده، میفرماید «وَ مَنْ یَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ؛ و هرکه خدا و پیامبر او و کسانی را که ایمان آوردهاند ولیّ خود بداند، [پیروز است، چرا که] حزب خدا همان پیروزمندانند.»
انتهایپیام/