به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ انسان بهطور فطری و طبیعی فرزندش را دوست دارد و تمام تلاش خود را بهکار میگیرد تا لوازم آسایش او را فراهم کند اما گاهی ممکن است علاقه به فرزند سبب شود انسان بصیرت خویش را از دست دهد، حلال خدا را حرام کند یا حرام خدا را حلال کند!
بر همین اساس، گاهی انسان تشخیص نمیدهد چهچیزی برای فرزندش خوب است و چهچیزی بد! همه زوجها برای داشتن فرزند از پیش معیارها و الگوهایی دارند؛ گاهی این الگوهای ذهنی تحت تأثیر فرهنگهای غربی و عمدتاً از طریق رسانهها ایجاد میشوند.
کلام معصومین(ع) یکی از بهترین راههای تشخیص راه درست از غلط است، یافتن راهی که بیش از همه به فطرت انسان نزدیکتر است، فرزندان شکوفههای حیات، ثمره قلب و میوه جانند و پاره تن و در رابطه با آنها طلب و تهیه امور ظاهری در درجه دوم اهمیت قرار میگیرند، حال این سؤال پیش میآید؛ چگونه فرزندی از خدا بخواهیم؟
حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) دراینباره میفرمایند:
"ماسَألتُ ربِّی أولادا نُضْرَ الوَجهِ، و لاسَألتُهُ وَلَداً حسَنَ القامَةِ، و لکنْ سَألتُ ربِّی أولاداً مُطِیعِینَ للّهِ وَجِلِینَ مِنهُ؛ حتّى إذا نَظَرتُ إلَیهِ و هُو مُطیعٌ للّهِ قَرَّت عَینی"؛
«من از خداوند خویش طلب فرزندان زیباچهره و نیکوقامت ننمودهام؛ بلکه از پروردگارم خواستهام تا فرزندانم مطیع او باشند و از او بترسند، که وقتی با این صفات به آنها نظر افکنم، مایه چشمروشنیام باشند.»
(مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج104، ص98)
انتهای پیام/+