به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، طی یک ماه گذشته تنش بین روسیه و کشورهای غربی مجدداً افزایش پیدا کرد که دلیل آن تشدید اوضاع در اطراف دونباس بوده است. به نظر میرسد رئیس جمهور کنونی اوکراین به دنبال کشاندن غرب به عرصه تقابل با روسیه است و هرگونه تنشزدایی در این رابطه را به زیان خود میبیند. مدت ریاست جمهوری ولادیمیر زلنسکی رو به پایان است و او باید خودش را برای انتخابات بعدی آماده کند. برای همین منظور نیاز به برخی اقدامات برای جلوه دادن خود به عنوان یک قهرمان ملی است. البته تلاشهای زلنسکی در دو بخش داخلی و خارجی خلاصه میشود. در بخش داخلی پروژه ضربه زدن به برخی متنفذین طرفدار تعامل با روسیه و رسانههای مختلف آنها دنبال میشود که ممکن است نتیجه معکوس برای زلنسکی و طرفداران او در دولت و مجلس عالی داشته باشد.
در بخش خارجی رایزنیهای فشرده برای قرار دادن اوکراین در حوزه اولویتهای امنیتی غرب دنبال میشود که در این رابطه اندیشکده باشگاه مباحثه والدای (روسیه) مقالهای را به قلم آندری سوشنتسوف، کارشناس سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا در اختلافات بینالمللی منتشر کرده است.
سوشنتسوف در این مقاله مینویسد: یک مرز امنیتی بین روسیه و کشورهای ناتو در منطقه اروپای شرقی وجود دارد که در آن عمدتاً دولتهایی با سیستمهای سیاسی شکننده فعالیت میکنند و ویژگی بارز آنها آسیب پذیری در برابر هرگونه تأثیر خارجی است. اوکراین یک نمونه برجسته برای چنین کشورهایی است. این تأثیر و نفوذ خارجی تهدیداتی هم به دنبال دارد، از جمله اینکه نخبگان این کشورها برای تحریکهای سیاسی و نظامی خود از سفسطه و دلایل فریبنده استفاده میکنند. آنها میخواهند کشورهای غربی یا روسیه را مجبور به دفاع از منافع خود کنند.
وی اضافه میکند: به دنبال تشدید تنشها در اطراف منطقه دونباس طی ماه آوریل، کیف فرایند تحت فشار قرار دادن ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپایی برای اتخاذ تصمیمهای اساسی در برابر روسیه بود. در مرحله کنونی، دولت اوکراین ضرورت ورود سریع خود به ناتو را برجستهسازی میکند و این دقیقاً همان چیزی است که ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین بر روی آن حساب ویژهای باز کرده است.
تلاش اوکراین برای معرفی روسیه به عنوان تشدید کننده اوضاع در دونباس
به نظر کارشناس روس، دولت اوکراین تلاش میکرد تا وضعیت در اطراف دونباس را به گونهای جلوه هد که روسیه را به عنوان تشدید کننده اوضاع معرفی کند، اما نیروهای مسلح اوکراین اولین کسانی بودند که تجهیزات خود را در مناطق ممنوعه مستقر کردند. پس از این اتفاقات، انتقاد از توافقنامه مینسک و تهدید به خروج از آن آغاز شد. مسکو نیز اطلاعات کاملی از انگیزههای کیف نداشت، بنابراین با تفسیر اینکه ممکن است دولت اوکراین قصد تحریک یا انتقام داشته باشد، شروع به تقویت نیروهای مسلح مستقر در مرزها با اوکراین کرد.
وی ادامه میدهد: در مقابل، پاسح روسیه صرفاً یک نمایش بود. در چنین شرایطی اروپا و آمریکا نیز نمیتوانستند کیف را مورد انتقاد قرار دهند، چراکه روایت آنها از وضعیت را تخریب میکرد. اروپاییها، آمریکا را به عنوان یک ارائه دهنده امنیت نگاه میکنند، در حالی که واشنگتن مشغول امور مربوط به داخل کشور خود است.
در حال حاضر اوکراین و روسیه در اولویتهای سیاست خارجی آمریکا قرار ندارند
تحلیلگر سیاست خارجی آمریکا معتقد است: این یک واقعیت انکارناپذیر است که در حال حاضر اوکراین نیز همانند روسیه جزو اولویتهای سیاست خارجیِ دولت آمریکا نیست. ماجرای اصلی این است که بایدن میخواهد خود را از میراث دونالد ترامپ و روش رهبری او جدا کند و به نوعی نشان دهد که دوره دیگری در واشنکتن فرا رسیده است، زیرا بوروکراسی آمریکایی به طور جدی معتقدند که ریاست جمهوری ترامپ توسط روسها تحویل داده شد و اکنون منتظر اقدامهای سختگیرانه یک رهبر ملی واقعی نسبت به روسیه هستند. بنابراین به نظر میرسد که زلنسکی زمان اشتباهی را برای اقدامات خود انتخاب کرده است.
سوشنتسوف اضافه میکند: دولت بایدن همچنان متعهد به حل و فصل مسائل موجود با روسیه از طریق همکاری و نه تقابل است. اصطلاحات مورد استفاده بایدن درباره مناسبات مسکو-واشنگتن، تمایل به ثبات و قابل پیش بینی بودن را نشان میدهد. بنابراین تا پایان دوره 4 ساله بایدن، ایجاد ثبات در روابط دو جانبه واقعاً امکان پذیر است.
سیاست مذاکره و تحریم آمریکا مساوی است با سیاست چماق و هویج
کارشناس روس درباره ماهیت جدید سیاست خارجی آمریکا نسبت به روسیه، توضیح میدهد: البته پیشنهادها برای مذاکره طی سالهای گذشته، بیشتر شبیه استفاده از سیاست چماق و هویج است. آمریکا روسیه را به گفتوگو دعوت میکند، اما این دعوت در چارچوب شرایط خاص خود و به همراه پیش زمینه مقابله با دور بعدی تحریمها است. این بار رئیس جمهور روسیه آماده پذیرش مذاکره با چنین پیش زمینهای نخواهد بود. اگر اجلاس بین سران دو کشور برگزار شود، مهم این است که میتواند بهتر از دیدار قبلی طی سال 2018 در فنلاند باشد، زیرا دیدار قبلی در پیشبرد مناسبات روسیه و آمریکا ناموفق بود و خسارتهای قابل توجهی را نیز وارد کرد.
روسیه مجبور میشود که کیف را دور بزند
سوشنتسوف در تحلیل خود درباره حمایت ترکیه از زلنسکی، مینویسد: رئیس جمهور اوکراین در ادامه خواستار حمایت ترکیه شد. اهمیت عامل ترکیه در تشدید اوضاع دونباس نباید اغراق آمیز باشد، همچنین نیاز به بزرگنمایی اهمیت هواپیماهای بدون سرنشین ترکیه نیست که در جنگ قرهباغ از تأثیر تعیین کنندهای برخوردار بودند. زیرا هواپیماهای بدون سرنشین تصاویر زیبایی را ارائه میدهند اما ابزار اصلی در جنگ مدرن نیستند. نتیجه جنگ قره باغ نیز مانند سایر جنگهای مدرن توسط توپخانه تعیین شد و در یک جمعبندی میتوان گفت که سفر اخیر زلنسکی به ترکیه به عنوان یک متغیر راهبردی چندان قابل توجه نیست.
وی در پایان تأکید میکند: زلنسکی در تقابل خود با روسیه تلاش میکند تا از حمایت همه همسایگان خود استفاده کند. اردوغان، رئیس جمهور ترکیه بیش از آنکه منبع تقابل باشد، به عنوان تأمین کننده سرمایهگذاری در اوکراین عمل میکند. او در درجه اول به توسعه کشاورزی در اوکراین علاقهمند است. از سوی دیگر، به دلیل ضعف سیاسی داخلی اوکراین، زلنسکی به تدریج تبدیل به پترو پروشنکوی دوم شده است. اما در بلند مدت، به بنبست کشیدن فرایند حل و فصل اوضاع در دونباس، روسیه را وادار میکند تا با دور زدن کیف به دنبال حل این مسائل امنیتی باشد.
انتهای پیام/