به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ دولت نروژ از دیرباز سیاستهای اجتماعی جامعی را طراحی کرده است که جهتگیری اصلی آن خانواده بوده است.
خاستگاه این سیاستها از ابتدا نه افزایش جمعیت بلکه ایدئولوژیهای معطوف به برابری جنسیتی و نیز رفاه کودکان و خانوادههای آنان بود، این برنامهها که بیشترین تأثیر را بر هزینه کودک داشتند عبارتند از:
1. تخفیف ساعات کاری بههمراه دریافت مزایای شغلی برای پدران و مادران
نمونه: دادن مرخصی با حقوق به والدین، جهت نگهداری فرزندان توسط بیمه ملی (سال 1956)
2. تصویب قوانین گسترده در زمینه ایجاد مراکز حمایتی غیرانتفاعی برای مراقبت روزانه از کودکان
نمونه: پرداخت کمکهزینه به والدین، جهت استفاده از مراکز مراقبت خصوصی کودکان (سال 1998)
تأثیر سیاستها بر نرخ باروری در نرژو
ارتقاء الگوی باروری در کشورهای نروژیتبار در دهه 1980 و اوایل 1990 توجه عموم را به اثرات معطوف به افزایش جمعیت، سیاستها و برنامههای حمایتی گسترده دولت از نهاد خانواده (سیاست جبران مالی مرخصی والدین و سیاست یارانه مراکز مراقبتی خصوصی) جلب کرد و پژوهشهایی با هدف بررسی اثرات این سیاستها بر باروری انجام شد؛ بهطور مثال گاتیر و هازیسو (Gauthier & Hatzius,1997) با بررسی تغییرات نرخ باروری 22 کشور صنعتی در سالهای 1970 تا 1990 و در نظر گرفتن شاخصهای مرتبط با بهکارگیری این دو سیاست، افزون بر سایر عاملهای مؤثر بر باروری و با تکیه بر دادههای جمعی، دریافتند که بین افزایش نرخ باروری و بهکارگیری سیاست یارانه مراکز مراقبتی کودکان رابطه مثبتی برقرار است اما افزایش باروری با سیاست جبران مالی مرخصی والدین رابطه معناداری ندارد.
پیمایشهای "خانواده و باروری" انجامشده در کشورهای اروپایی نیز بر تأثیر این سیاستها در رفتار باروری در سطح فردی تأکید کردهاند؛ در این تحلیلها بهویژه بر تأثیر سیاست کشور سوئد (حمایت فوقالعاده از مادرانی که طی 30 ماه پس از تولد هر فرزند، فرزند بعدی را به دنیا میآورند) بر تولد فرزندان دوم و سوم تأکید شده است.
بهعلاوه مشاهده شده است که زنانی که همسرشان بههنگام تولد فرزند اول از امکان مرخصی ویژه پدران برای کمک به آنها استفاده کردهاند، بیشتر محتمل بوده است که فرزند دوم را به دنیا آورند؛ به این ترتیب مشارکت فعال پدران در امر مراقبت نوزادان نیز ممکن است به افزایش باروری کمک کند.
در نروژ اثر ترغیبی ناچیزی برای سیاست یارانههای مراکز مراقبتی و افزایش مبالغ آن بر تولد فرزند سوم، بهویژه در مراکزی که هزینههای آنها پایینتر است ملاحظه شد؛ روانسون (Ronsen,2004) در تحلیل تطبیقی فنلاند و نروژ ملاحظه کرد که بسط مساعدتها برای جبران مالی مرخصیهای والدین نیز نقش انگیزشی مثبتی بر باروری (احتمال تولد فرزند دوم و سوم) دارد.
انتهای پیام/+