تبدیل شهرهای کشور به منطقه امن برای سگها و ناامن برای شهروندان و کودکان!
در حالی که در اکثر کشورهای جهان برای نگهداری سگها و حیوانات قوانین سختگیرانه و متعددی وضع شده است اما در کشور ما حداقل قوانین بازدارنده وضع نشده است و با خلأ قوانین بلکه با حوادث ناراحتکنندهای در این حوزه مواجه هستیم...
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ نگهداری از حیوانات خانگی مانند سگ، مرغ و خروس از دیرباز در بسیاری از شهرهای کشور ما رواج داشته است اما محل نگهداری آنها همیشه از محیط اصلی خانه جدا و بهدور بوده است.
اما در دهههای اخیر و با دوری برخی خانوادهها از فرهنگ ایرانی ـ اسلامی خودمان و تقلید از فرهنگ غربی بهتدریج پای سگها و گربهها به خانهها آن هم خانههای آپارتمانی کوچک باز شد!! البته برخی کارشناسان بر این باورند که خلأ عاطفی، ناتوانی در برقراری ارتباطات اجتماعی، خودنمایی، تأثیر فرهنگ غرب و بعضاً حیواندوستی افراد، از جمله دلایل گرایش برخی به نگهداری از این حیوانات شده است.
فارغ از اینکه دین و مذهب ما چه نظری درباره نگهداری از این حیوانات دارد، افزایش قابل توجه پدیده نگهداری از سگها، نارضایتی بسیاری از مردم را نیز بههمراه داشته است زیرا گردش و تردد آزادانه آنها در محیطهای عمومی مانند پارکها و معابر سطح شهر برای اکثر قریب به اتفاق شهروندان پذیرفتنی نیست و تا به امروز خطرات و پیامدهای ناگوار متعددی را نیز بههمراه داشته است.
بهطور حتم بارها شاهد این صحنه بودهاید که برخی افراد بهویژه کودکان با مشاهده سگی که کنار صاحب خود در حال عبور است، یا مسیرشان را تغییر میدهند یا با ترس و واهمه از کنار آن میگذرند اما حالا شاهد افزایش حضور سگها در محیطهای عمومی مانند پارکها هستیم و صاحبانشان که بسیاری از آنها مدعی فرهنگ و علاقه به حقوق حیوانات هستند، برای حقوق انسانها ارزش و احترام چندانی قائل نیستند!
متأسفانه باید اذعان کرد در این زمینه خلأهای قانونی جدی در کشورمان وجود دارد و مانند بسیاری از موضوعات دیگر، نگهداری از این حیوان پیش از فرهنگسازی و تعیین چگونگی حضور در ساختمان و محیط عمومی شهر، رواج یافته است، این در حالی است که در بسیاری از کشورهای مختلف جهان و حتی کشورهای غربی، قوانین و دستورالعمل بسیار سختگیرانه و محدودکننده برای نگهداری و حمل حیوانات خانگی مانند سگ وجود دارد بهعنوان مثال در ژاپن برای خرید، ثبت، گرداندن در خیابان و مسائل نظافتی سگها، قوانین متعددی وضع شده است و رعایت نکردن آنها جریمههای سنگینی بههمراه دارد!
در سالهای اخیر در ژاپن تعداد ساختمانهایی که آسانسور ویژه حیوانات خانگی دارند، افزایش یافته است چراکه ممکن است فردی نخواهد با حیوان تنها باشد، علاوه بر این در آسانسور دکمهای وجود دارد که اگر فردی با حیوان خانگی وارد آسانسور شد، با فشار دادن آن، افراد سایر طبقات را آگاه میکند تا آنها در صورت تمایل از آسانسور استفاده کنند!
بر اساس قوانین کشور ژاپن اگر حیوان در آسانسور ادرار یا مدفوع کند، وظیفه تمیز کردن آسانسور پیش از خروج با صاحب حیوان است؛ در اماکن عمومی نیز صاحب حیوان باید مدفوع حیوان را از روی زمین بردارد حتی اگر جای خارج از دید یا باغچه باشد همچنین وظیفه صاحب حیوان است که مراقب رفتار او باشد و با فاصله بسیار کمی از خودش در خیابان حرکت کند؛ علاوه بر این، همه سگهای بیش از 90روزه باید در اداره محلی ثبت و واکسیناسیون و معاینات آنها انجام شود، واکسن "هاری" نیز اجباری است!
ضمن موارد مذکور، پارلمان ژاپن قانونی تصویب کرده است که همه حیوانات خانگی باید میکروچیپ داشته باشند تا بدین ترتیب از افزایش حیوانات ولگرد نیز جلوگیری شود؛ باز کردن قلاده سگ در اماکن عمومی نیز ممنوع است. بسیاری از آپارتمانها در پیششرط اجاره، ذکر کردهاند که اجازه داشتن حیوان خانگی ندارند، بهویژه در آپارتمان کوچک با تعداد واحد زیاد زیرا ممکن است صدا، بو و مواجهه ناگهانی با حیوان برای همسایهها آزاردهنده باشد.
بله! در حالی که در اکثر کشورهای جهان برای نگهداری سگها و حیوانات، قوانین سختگیرانه و متعددی وضع شده است اما در کشور ما حداقل قوانین بازدارنده وضع نشده است و با خلأ قوانین بلکه با حوادث ناراحتکنندهای در این حوزه مواجه هستیم؛ بسیاری از افراد حادثه ناگواری را که برای "زینب" کودک دوسالهای که با مادر خود به گردش رفته بود بهیاد دارند! سگی که قلاده آن باز بود و آزادانه راه میرفت به این کودک دوساله حمله کرد و باعث شد از ترس و وحشت ایجادشده دچار بیماری "خودایمنی" ریزش مو و مژه شود!
در سال 97 نیز یک خانواده تهرانی برای گذراندن تعطیلات آخر هفته به پارکی در لواسان واقع در شمال تهران رفته بودند که مورد حمله دو سگ بدون قلاده و کنترل قرار گرفتند که در این حادثه بهار، دختر مشغول بازی در این پارک از ناحیه دست و پا دچار جراحت سنگین شد.
بهنظر میرسد با افزایش پدیده سگگردانی و حوادثی که در سالهای اخیر رخ داده است، شورای شهر تهران برای وضع دستورالعملهایی در این زمینه وارد عمل شده است اما بهصورت بسیار محدود و مبهم! این شورا اخیراً یکفوریت طرحی با عنوان «جداسازی محل گردش حیوانات خانگی از محل بازی کودکان در بوستانها» را بررسی و تصویب کرد.
حجت نظری؛ عضو کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران در توضیح این طرح اظهار کرد: با وجود ممنوعیت حضور حیوانات در بوستانها، عملاً حیوانگردی انجام میشود و حیوانات کنار شهروندان در بوستانها حضور دارند در حالی که ممکن است عدهای این اتفاق را دوست نداشته باشند.
وی ادامه داد: با وجود این، لازم است جایی برای بازی کودکان و حضور آرامشبخش خانوادهها فراهم کنیم و نکته بسیار حائز اهمیت این است که باید امکانی برای همه شهروندان فراهم کنیم تا در فضاهای عمومی حضور داشته باشند؛ من خیلی از خانوادهها را میشناسم که وجود حیوانات، مانع از حضورشان در بوستانها شده است.
نظری افزود: با این حال این طرح صرفاً برای خردسالان است و در راستای اجرای مصوبه شهر دوستدار کودک و تأمین سلامت شهروندان نیاز است این جداسازی را داشته باشیم تا در بوستانهای محلی امکان بازی با آرامش و لذت کودکان را فراهم کنیم.
این طرح با 19 موافق به تصویب رسید و برای بررسیهای بیشتر به کمیسیونهای شورای شهر ارجاع داده شد تا دوباره به صحن شورا راه یابد؛ با این حال امیدواریم تدابیری مناسب و سختگیرانه در این زمینه اندیشیده شود و تصمیمگیرندگان به همه نکات از جمله سلامت شهروندان و خطراتی که این حیوانات برای سلامتی افراد بهویژه کودکان دارند نیز توجه کافی داشته باشند چراکه آلودگی و بیماری که از سگها میتواند به انسان منتقل شود کمتر مورد توجه است و بسیاری از افراد از آن آگاهی ندارند.
یکی از بیماریهایی که عامل اصلی آن سگ است، «هیداتیک» است؛ هیداتیک یک بیماری انگلی مشترک بین انسان و دام است که ارتباط انسان با سگها و دام میتواند زمینه ابتلا به آن را فراهم کند؛ دفع تخمهای کرم بالغ باعث آلودگی خاک و آب میشود.
اگرچه طرح دیرهنگام شورای شهر تهران خالی از لطف نیست اما بهتر بود بهصورت تکبعدی به آن نگاه نمیشد و طرحی جامع و کامل در مورد حیوانات و مسئله سگگردانی در دستور کار قرار میگرفت تا در آینده برای موضوعات دیگری مانند رعایت حقوق همسایگان در ساختمانهای مسکونی، آسانسورها و معابر عمومی شهر و... مجبور به ارائه طرح و لایحه جدیدی نباشیم؛ امیدواریم با بررسی این طرح در کمیسیونها به موارد ذکرشده توجه شود و خروجی کار، اجرای طرحی کامل و کاربردی باشد.
انتهای پیام/+