یاداشت؛مدیریت آب باید با نگاه ملی با اولویت آب شرب و نه با نگاه منطقه ای صورت پذیرد
راستینه گفت:فشارهای سیاسی و حقوقی برای توقف پروژه قانونی انتقال آب شرب نیمی از جمعیت استان چهارمحال و بختیاری پذیرفتنی نیست، فشارهای سیاسی برای اخذ مجوز انتقال‌های بین حوضه‌ای آب متوقف شود.
به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری تسنیم، احمد راستینه نماینده مردم چهارمحال و بختیاری در یاداشتی ضمن اعتراض شدید به تلاش برای توقف پروژه انتقال آب بن_بروجن که در فضای مجازی بر اساس حکم کمیسیون آب های زیر زمینی استان اصفهان و طرح تأیید آن در دیوان مطرح شده است هشدار داد و گفت:مگر می شود پروژه ای با بیش از 80 درصد پیشرفت فیزیکی و بالغ بر هزار میلیارد تومان هزینه متوقف شود ،پروژه ای که به مدت ده سال اعتبار ملی دریافت کرده و آب شرب نیمی از جمعیت استان است باید امسال به بهره برداری برسد و هیچ فشاری در این خصوص پذیرفتنی نیست و مجمع نمایندگان استان این پروژه را تا حصول نتیجه دنبال خواهند کرد.اما در مقابل این طرح تلاش شد با فشارهای سیاسی و حقوقی برای انتقال های آب بین حوضه‌ای از جمله بهشت آباد طرحی سراسر ابهام از محیط زیست مطرح شود که جای تامل دارد .
در مجلس شورای اسلامی با طرح تحقیق و تفحص در این خصوص اجازه نخواهیم داد این رویه ادامه یابد هر چند امروز کمیسیون کشاورزی به مسئولیت خود در این خصوص عمل نمی کند و نسبت به اعلام وصول این درخواست به صحن علنی مجلس کوتاهی می کند. انتقال‌های آب بین حوضه‌ای در سال‌های گذشته به اسم آب شرب صورت گرفته ولی واقعیت دست مافیای پر قدرت آب است که به دنبال سود و منافع گروه‌های خاصی می باشند ،این انتقال های آب نه تنها به افزایش رضایتمندی مردم کمکی نکرده بلکه سبب تغییرات آب و هوایی و آسیب های جبران ناپذیر زیست محیطی شده است.سد سازی و انتقال آب موجب تداخل در نظام اکولوژی و احتمال تغییر اقلیم را افزایش داده است. یکی از این انتقال های آب بین حوضه‌ای بحث سد بهشت آباد و انتقال آب بهشت آباد است که به دنبال تکمیل سناریو انتقال های آب گذشته از جمله تکمیل اهداف ایجاد تونل های یک ،دو و سه کوهرنگ و تونل گلاب طراحی شده است.
گرچه انتقال آب بین حوضه‌ای معروف به بهشت آباد از سرچشمه های کارون به استان اصفهان متوقف شده است اما اخیراً سازمان محیط زیست با وجود نامه ریاست آن سازمان که طرح تونل بهشت آباد را کاملا خلاف محیط‌زیست اعلام نموده است در پی فشارها با انتشار نامه ای سراسر ابهام پاسخ وزارت نیرو را با بحث انتقال آب به واسطه ترکیب تونل و لوله مطرح نموده است لذا از آنجا که هر انتقال آب بین حوضه ای باید با اولویت بحث آب شرب انجام پذیرد وزارت نیرو و مسئولان استان اصفهان باید صریحاً منابع و مصارف آب شرب کشاورزی ،صنعت و سایر موارد را اعلام نمایند تا اساساً بدانیم اصرار بر این انتقال های آب با توجه به سرانه مشخص آب شرب به چه دلیل است؟دیگر اینکه چرا حقوق و نیازهای استان مبدا مورد توجه قرار نمی گیرد به گونه‌ای که سبب مهاجرت از استانها و ایجاد بی اعتمادی و اعتراض های شدید شده است ،محیط زیست را به شدت به خطر انداخته مجموعه‌ای از آسیبهای زیست محیطی را به وجود آورده است. استان اصفهان بعد از استان سیستان و بلوچستان و استان یزد سومین استان خشک ایران با آورد آبی نزولات آسمانی سالانه حدود ( 120 ) میلیمتر است، در اینکه مردم شریف و شهید پرور استان اصفهان برای حیات زندگی خود به آب شرب احتیاج دارند هیچ شکی نیست و دولت مکلف و موظف به تامین آب شرب استان اصفهان است، ولی در بحث انتقال های آب بین حوضه ای توسط مسئولین استان اصفهان، تحت عنوان آب شرب مردم، مقصود های دیگری لحاظ می شود که سبب نارضایتی های گسترده در عدم رعایت سند آمایش توسعه ملی شده است .
آیا ایجاد کارخانه های عظیم فولاد سازی در استان کم آب و خشک اصفهان توجیه پذیر است ؟ چرا برخلاف سند آمایش همچنان بر توسعه این صنعت در استان مذکور پافشاری می شود؟
آیا ایجاد کارخانه اتومبیل سازی در استان اصفهان در حاشیه کویر و در. استان کم آب و خشک اصفهان مطابق با سند آمایش ملی و هماهنگ با سند سازگاری با کم آبی است؟
آیا اصرار بر کاشت برنج آن هم بالغ بر ( 6000) هکتار شالیزار برنج در منطقه لنجان استان کم آب و خشک اصفهان امروز که با کاهش نزولات آسمانی همراه هستیم توجیه پذیر است؟آیا جهاد کشاورزی مسئولیتی برای پایان دادن به چنین سیاست های غلط کشاورزی ندارد؟کشاورزان عزیز ما نباید نسبت به این موضوع حیاتی توجیه شوند؟حتما اگر به کشاورزان عزیز بگوییم که هزینه تولید چنین برنجی سبب آسیب جدی به تامین آب شرب و حیات منطقه می شود همراهی خواهند کرد و نسبت به تغییر مدل کشاورزی اقدام میکنند.
چرا نباید برای جایگزین کردن یک صنعت سازگار با محیط زیست و کم آب به جای صنعت عظیم و عریض و طویل پر مصرف آب ذوب آهن در استان بی آب و خشک اصفهان اقدام عاجل نمود؟
علت ایجاد صنایع ناهمتراز و ناهمگن که در قالب شهرکهای متعدد صنعتی در جای جای استان بی آب و خشک اصفهان جای خوش کرده اند، چیست؟
چه کسی مسئول آموزش و اصلاح کشاورزی متناسب با وضعیت کم آبی است؟چاههای غیرمجاز آب که سبب تخلیه آب خان ها شده است و آن کشاورزیهای چند ده هزار هکتاری غرقابی در استان بی آب و خشک اصفهان چه معنا و مفهومی دارد؟
گسترش بی حد فضای سبز خطی با مصرف بیش از حد آب در استان بی آب و خشک اصفهان با چه مجوزات قانونی در حال گسترش است؟
متاسفانه در طول سال های گذشته استان اصفهان از طریق طرحهای انتقال آب (کوهرنگ{ 1 }،، کوهرنگ { 2 }،، کوهرنگ{ 3 } و . . . ) از استان چهارمحال و بختیاری بیش از ( 800/000/000 ) متر مکعب آب انتقال می یابد و همچنین همین استان اصفهان مجددا میخواهد از طریق طرحهای انتقال آب ( بهشت آباد،، تونل گلاب،، خرسان،، و . . . ) از استان چهارمحال و بختیاری باز آب بسیار بیشتری برداشت کند و نکته قابل توجه اینکه برخی از این طرح ها مورد تایید سازمان حفاظت محیط زیست نیست . به نظر بسیاری از کارشناسان طرح های انتقال آب سبب تغییرات آب و هوایی شده است به گونه‌ای که با به هم خوردن محیط زیست و حقابه سالیان متمادی زیست محیطی استانهای آبخیز از جمله چهارمحال و بختیاری با تغییرات شدید آب و هوایی روبرو شده و دیگر خبری از بارشهای مستمر برف و باران نیست و این سبب خشکاندن سرچشمه های رودخانه های بزرگی خواهد شد که دیر یا زود آسیبهای جبران‌ناپذیر ملی را به همراه خواهد داشت.
اگر بحث مقدار آبی که خود استان اصفهان دارد را کنار بگذاریم ، بخواهیم به مقدار آبی که هم اکنون و در آینده استان اصفهان از استان چهارمحال و بختیاری برداشت کند بپردازیم ، این برداشتها به بیش از ( 1/5) میلیارد متر مکعب آب میرسد.
طبق تحلیل برآورد آب مجازی برای تولید ( 1 ) کیلوگرم برنج ( 4/000 ) لیتر آب نیاز است و نکته قابل توجه اینجاست که توسط تمامی کارشناسان در همه جای دنیا تاکید میشود که کشت برنج فقط باید در مناطق مرطوب و مناطقی که بیش از ( 600 ) میلیمتر بارش سالانه دارند انجام شود، ولی هم اکنون در استان اصفهان حدود ( 6/000 ) هکتار شالیزار برنج وجود دارد و مضافا بر اینکه استان اصفهان با بارش سالانه ( 120 ) میلیمتری و به دلیل پایین بودن غنای خاک و کویری بودن منطقه، سالانه بیش از ( 3/000) میلیمتر تبخیر آب دارد و طبق برآورد صورت گرفته برای تولید هر ( 1 ) کیلوگرم برنج در این استان حدودا بیش از ( 22/000 ) لیتر آب مصرف میشود، واقعا این تولید ناهمتراز غیر اقتصادی در وسط کویر به چه قیمتی باید صورت پذیرد؟
تحلیل برآورد آب مجازی در دنیا برای تولید هر ( 1000 ) کیلوگرم فولاد بطور تقریبی بیش از ( 230/000 ) لیتر آب مصرف میشود، واقعا چنین تولیداتی در یک استان خشک آن هم با ( 9 ) کارخانه بسیار بزرگ فولاد سازی به چه قیمتی باید توسعه و ادامه یابد؟
از طرفی باید دید سهم استان اصفهان از تراز تولید ناخالص ملی( GDP ) کشور چقدر است که این استان به تنهایی این همه حجم آب را دارد مصرف میکند.
طبق قوانین بین المللی در دنیا از هر ( 1) متر مکعب آب بطور تقریبی بیش از ( 2/5 ) دلار آمریکا درآمد و بیش از ( 4/5 ) کیلوگرم محصول برداشت میکنند، ولی در کشور ما از هر ( 1 ) متر مکعب آب در حدود ( 25 ) سنت آمریکا درآمد و در حدود ( 750 ) گرم محصول برداشت میشود، اگر واقعا مسئولین اصفهان و آنها که بر صندلی مدیریت منابع آب ایران تکیه زده اند بخواهند با این رویه پیش بروند، از هم اکنون باید غزل خداحافظی کار و زندگی و فعالیت در استان اصفهان را خواند ، چون با این عملکرد ناصواب هم استان اصفهان در آینده ای نه چندان دور بخاطر فقر آبی محکوم به فنا خواهد بود و هم استان چهارمحال و بختیاری و خوزستان محکوم به نابودیست.
در نتیجه بدون شک کشور ایران در کمتر از ( 5 ) سال آینده آبستن درگیریهای شدیدی بر سر آب در مناطق مرکزی خواهد بود و آب به پاشنه آشیل نظام تبدیل خواهد شد.مسئولین کشور باید به شدت نبود آب در ایران را جدی بگیرند.
بر اثر بی آبی خیلی از شهرهای کویری ایران مجبور به ترک سکونتگاههای خود خواهند شد و به شهرهای دیگر مهاجرت میکنند مگر آنکه انتقال های آب صرفا جهت آب شرب تعریف شود و توسعه کشاورزی،دامپروری و صنعت بر اساس موقعیت جغرافیایی و سند آمایش سرزمینی تعریف شود واقعاً نمی شود به اسم آب شرب اما برای صنعت ،کشاورزی و...در کویر به هر قیمتی نسبت به انتقال های آب اصرار ورزید.
انتهای‌پیام/
