چهارشنبه‌های امام رضایی/ راه تو را می‌خواند؛ فراق زائران پیاده در آستانه شهادت شمس الشموس
گروه استانها- نشد که پیاده به محضرت برسم اما می‌دانی که هر قدمی که برمیدارم به عشق رضای توست یا امام رضا(ع)، چهارشنبه است و دل گیر است، دلگیر نه دلم گیر آغوش گنبد طلا و ضریح است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، امسال حال و هوای زائران رضوی در آستانه شهادت امام رضا(ع) بغض و اندوهی عجیب دارد چرا که همه جامانده اربعینیم و دل خوش به پنجره فولاد رضا(ع)...
هرسال نزدیک شهادت امام رضا(ع) که میشود صدای پاهایشان بی‌وقفه شنیده میشود؛ محکم و مصمم بدون درد و خستگی، بی‌قراری دلهایشان را از قدم‌هایی که برمی‌دارند به راحتی می‌توان احساس کرد.گرما و سرما معنا ندارد آن‌ها در برف و کولاک، باران و گرمای سوزان خورشید دل به جاده زده‌اند. مگر میشود عاشق باشی و سختی نبینی مگر میشود دلداده باشی و دل در گرو یار ندهی مگر میشود عاشق باشی و درد فراق نکشیده باشی ...
این مسیر را هرکسی نمی‌تواند به مقصد برساند مگر اینکه عاشق و دلداده باشد مگر اینکه طعم فراق را چشیده باشد، زائران پیاده را می‌گویم همان عاشقانی که دل داده‌اند به حریم یار و هرسال گرما و سرما را با پای پیاده و تاول زده،به جان می‌خرند و دل می‌دهند به جاده دلدادگی ...
امسال هم صدای قدم‌های زائران پیاده از فرسنگ‌ها شنیده میشود محکم تر، مصمم‌تر و عاشق‌تر از هر سال،هر چند جاده‌های منتهی به مشهد خالی از زائران پیاده است اما دل‌های تمام زائران پیاده به همین جاده‌ها و ره عاشقی وصل است و از دوردست‌ترین نقاط کشور نوای "به تو از دور سلام" را سر می‌دهند.
آری فراق زائران پیاده شمس الشموس 2ساله شد، دو سال است که زائران پیاده به دل جاده‌های عاشقی نزده‌اند دو سال است که در غم فراق یار دل خوش کرده اند به عکس‌های صحن و سرا و خاطرات قدم‌هایی که به عشقت شب را روز و روز را شب می‌کردند تا طلایی گنبدت را در آغوش بگیرند...
امسال حال و هوای زائران رضوی در آستانه شهادت امام رضا(ع) بغض و اندوهی عجیب دارد چرا که امسال همه جامانده اربعینیم و دل خوش به پنجره فولاد رضا...
تمام شهر سیاه‌پوش است و شهررخت عزا برتن کرده است، هرچه به خیابان‌های منتهی به حرم نزدیک‌تر می‌شوی صدای نوحه سرایی و بوی اسپند و گلاب و چای روضه بیشتر میشود.
هرچند امسال دلدادگان حریم شمس الشموس از دور دلهایشان را به این خیابان‌ها و پنجره فولاد و گنبد طلایی آقا امام رضا(ع)گره زده‌اند اما هستند عاشقان و دلدادگانی که خود را به این حریم سپرده‌اند و از ره دور و نزدیک به مشهد الرضا پناه آورده‌اند تا پنجره فولاد رضا(ع) برایشان مرحمی شود بر داغ فراق حسین(ع) ...
چهارشنبه است و می‌دانم دل‌ها در جای جای این کره خاکی تنگ ضریح است و می‌دانم که درد فراق چقدر سخت و طاقت فرساست اما چه باید کرد عاشقی در همین فراق‌ها معنا میشود در همین انتظارها زیبا میشود ...
خیابان آخوند خراسانی را که طی می‌کنم در لابه لای تمام مغازه‌هایی که مملو از روشنایی لوستر و چراغ است اما خیابان آیت الله طبسی، نوری به وسعت روشنایی خورشید دارد و گویی ظلمات شهر تنها با این نور روشن شده است.
از ابتدای خیابان که می‌ایستی طلایی گنبدش چنان مجذوبت می‌کند که ناخواسته می‌ایستی و نوای السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا برزبانت
جاری میشود.به خود که می‌آیی رو به رو گنبدی و در میان موکب و مدهوش مدیحه سرایی و مداحی و چای روضه‌ای...
موکب‌هایی که جامانده‌های امسال و جامانده‌های هرساله را می‌برد به کربلا و بین‌الحرمین و شش گوشه ضریح و ...سرمست که می‌شوی در صحن و سرای حرم امام رضایی و رو به روی گنبد طلا و سقاخانه و پنجره فولاد ...
به خود که می‌آیی در میان شیفتگان و دلدادگان رضایی همان دلدادگانی که از دور و نزدیک دل را به این آستان کبریایی گره زده‌اند.
هرچند این حال و هوای عاشقی دو سالی است که میهمان ناخوانده‌ای دارد اما تهدیدهای کرونا هم نمی‌تواند این دلدادگی و عاشقی را از زائران شمس الشموس بگیرد چرا که دل‌های تک تک عاشقان حرم کبریائی رضوی از فرسنگ‌ها فاصله به این گنبد و پنجره فولاد و صحن سرا گره خورده است.
عشق را پایانی نیست...
به تو از دور سلام...
السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا(ع)
انتهای پیام/ ز
