شاگرد علامه حسن‌زاده‌آملی: علامه به حقیقت دلبسته توحید و ولایت بود
گروه استانها ـ یکی شاگردان علامه حسن‌زاده آملی گفت: علامه حسن‌زاده آملی به حقیقت دلبسته توحید و ولایت بوده‌اند و تمام وجودش را توحید ولایی کرد به گونه‌ای که توحید و ولایت بزرگترین سرمایه ایشان بود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از آمل، حجت‌الاسلام سید محمد یزدان پناه صبح امروز در مراسم ترحیم علامه حسن‌زاده آملی واقع در مسجد امام رضا(ع) بیا بیان اینکه علامه چون به حقیقت دلبسته توحید و ولایت بود و همان او را به جایی رساند؛ تمام وجودش را توحید ولایی کرد، خاطرنشان کرد: در وجود حسن‌زاده آملی چیزی بود که او را این گونه کرده است تا امروز مورد توجه عالم شود.
وی با بیان اینکه معتقدم چند چیز دست به دست هم داد تا حضرت علامه در جهان اسلام چنین جایگاهی دست یابد، عنوان کرد: ایشان از اول عشق فطری به علم و صفای فطری خدادادی داشت و در مسیر علم، تشنگی، صفا حرکت می‌کند تا آهسته آهسته به اصول دست می یابد.
یزدان پناه افزود: آنچه علامه باور داشت عمل کرد و اعتقاد داشت انسان را علم و عمل می‌سازد و مکرر در آثارش آن را آورده است و آنچه انسان را به رفیع سعادت می‌رساند علم و عمل بوده است.
استاد حوزه فلسفه عرفان اسلامی با بیان اینکه علامه به دنبال علم می‌رفت تا هر چقدر طاقت‌فرسا باشد و به سمت عمل و علم می‌رفت، گفت: آن گونه شب زنده‌داری‌ها می‌کرد که گفتنش نمی‌گنجد؛ آن گونه از بدن کار می‌کشیدند تا آنچه می‌خواست را دست یابد و می‌فرمود روح تشنه شمشیر علم و فصوح است به گونه‌ای که غلاف آن می‌بُرید.
وی ادامه داد: زنگ تفریح علامه خواندن داستان زندگی و وقایع ائمه و علما بود و آن تفریح تشنگی فطری‌اش شد.
یزدان پناه با اشاره به اینکه علامه حسن‌زاده آملی در عمل می‌دانست با انسان چه باید کند و آن کس را به غیر از خدا نبیند، بیان کرد: درب منزلش از ابتدای صبح تا غروب آفتاب باز بود و به مردم درس می‌داد؛ خدمت به خلق را با هیچ چیز دیگر آمیخته نمی کرد چرا که نه با منفعت طلبی و جاه طلبی به غیر از خدا نمی خواست.
وی گفت: علامه به عده ای بال و پر می‌داد خدمت به خلق عبادت می‌دانست و خدمت آن را برای خدا می‌دانست؛ معتقد بود که باید مردم را هدایت و حجت را تمام کرد و این دلسوزی باعث شد تا نشست خاضعانه با مردم داشته باشد و در خدمت خلق رفتار خالصانه داشت و این عمل اصل صالح بود.
شاگرد علامه دهر اصل دیگر استاد بزرگوارش را قائل بودن اصل حریص به علم و عمل ایشان عنوان و مطرح کرد: معتقد بودند که تا آنجایی می‌شود باید رفت و هر لحظه در علم پیش رفت به طوری که در اواخر ایشان به علم توحیدی پیش رفت و به اون لوجه توحید رسید، این دومین اصل باعث شد تا استاد بی بدیل عالم شوند.
وی با بیان اینکه اصل آخر ایشان ادب بی حد و نصاب به اساتید خود بوده است و معتقد بودند آنچه را که در راه علم باعث پیشرفت شان می‌شد ارج می نهاد، افزود: حاصل علم ایشان به این بود تا به این مقام برسند چون به حقیقت دلبسته توحید و ولایت بوده است و همان او را به جایی رساند؛ تمام وجودش را توحید ولایی کرد، توحید و ولایت بزرگترین سرمایه استاد بود.
یزدان پناه تصریح کرد: شیوه خاصی با خدا رفتار می‌کرد و رفتارهای خاص با خدا داشت عجیب به خدا ارادت داشت با خدا زیست می‌کرد و عشق ورزی می‌کرد حقیقتا مهد ولایت بود.
انتهای پیام/ش
