دعای امام رضا(ع) برای شفای بیماری
یکی از خادمان حضرت امام علی‌بن موسی الرضا علیهما السلام نقل می‌کند: در خراسان خادم امام بودم، روزی امام مرا صدا زد و فرمود؛ "ای زکریا، در تمام بیماری‌ها این دعا را بخوان!".
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دعا و نیایش از مهم‌ترین ابزارهای اتصال انسان به درگاه معبود متعال است، خداوند در آیات متعددی از قرآن بندگان خویش را دعوت به دعا و نیایش می‌کند؛ از جمله آنکه در آیۀ 60 غافر می‌فرماید؛ «وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونی أَسْتَجِبْ لَکُمْ...» یعنی «بگو به درگاهم دعا کنید تا شما را اجابت کنم». هرچند خداوند استجابت دعا را در گروی اعمال ما و یا بسته به حکمت‌های خویش قرار داده است، با این حال در هیچ شرایطی دعوت به عدم‌ترک آن نشدیم.
در احادیث، دعا با تعابیری از جمله سلاح مؤمن، برترین عبادت، نور آسمان و زمین، کلید رحمت، رمز رستگاری، وسیلۀ افزایش روزی، سالم ماندن از شر شیطان و ابزار دفع بلا توصیف شده است، از جمله آنکه حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در حدیثی فرمود؛ «ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاءِ»؛ یعنی امواج بلا را با دعا دفع کنید. از این جهت خود پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و ائمۀ اطهار علیهم السّلام التزام عملی به مسئلۀ نیایش داشتند و شیعیان خویش را دعوت به این امر می‌کردند تا جایی که حجم بالای این ادعیه سبب شد برخی علما و محدثین ما اقدام به تألیف کتب ادعیه کنند.
در شرایط کنونی که به‌تعبیر امیر مؤمنان(ع) امواج بلاء از جمله بلایای طبیعی، بیماری‌ها و... بشریت را مورد تهدید قرار داده است، عمل به نسخه‌های حضرات ائمه معصومین علیهم السلام بیش از گذشته ضروری جلوه می‌نماید؛ برای نمونه روایتی از حضرت امام رضا علیه السلام دربارۀ دفع بیماری‌ها و دردها را نقل می‌کنیم.
ابراهیم‌بن على عاملى کفعمى در کتاب ادعیه و زیارات خود با عنوان «مصباح کفعمی» از یکی از خادمان امام رضا علیه السلام نقل می‌کند: در خراسان خادم امام بودم، روزی امام مرا صدا زد و فرمود؛ "ای زکریا، در تمام بیماری‌ها این دعا را بخوان: «یَا مُنْزِلَ الشِّفَاءِ وَ مُذْهِبَ الدَّاءِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ [وَ آلِ مُحَمَّدٍ] وَ أَنْزِلْ عَلَى وَجَعِیَ الشِّفَاءَ.» یعنی ای نازل‌کنندۀ شفا و ازمیان‌برندۀ بیماری، بر محمّد و خاندانش درود فرست و بر دردم شفا نازل فرما». شیخ حرّ عاملی در جلد دوم وسائل الشیعة این دعا را به این شکل نقل می‌کند؛ «یَا مُنْزِلَ الشِّفَاءِ وَ مُذْهِبَ الدَّاءِ أَنْزِلْ عَلَى وَجَعِیَ الشِّفَاءَ فَإِنَّکَ تُعَافَى بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَى.» یعنی «ای نازل‌کنندۀ شفا و ازمیان‌برندۀ بیماری، بر دردم شفا نازل فرما.» پس به‌اذن الله عافیت می‌یابی.
