به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، خواجه شمسالدین محمد بن بهاءالدّین محمد حافظ شیرازی معروف به لسانالغیب، ترجمان الاسرار، لسانالعرفا و ناظمالاولیا شاعر بزرگ سده هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است.
دیوان شعر حافظ شامل حدود 500 غزل، دو مثنوی، چند قصیده، قطعه و تعدادی رباعی است و تاکنون بیش از 400 بار به شیوههای گوناگون به زبان فارسی و دیگر زبانهای جهان چاپ شده است.
دیوان حافظ به 36 زبان ترجمه شده است تا پیام تفکر عمیق او در سراسر جهان رسانده شود.
با آن که حافظ غزل عارفانه مولانا و غزل عاشقانه سعدی را پیوند زده است، اما نوآوری اصلی او در تک بیتهای درخشان، مستقل و خوش مضمون است.
گرایش حافظ به شیوه سخنپردازی خواجوی کرمانی و شباهت شیوه سخنش با او مشهور است.
وی از مهمترین تأثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته میشود و در سدههای هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبانهای اروپایی ترجمه شد و نام او بهگونهای به محافل ادبی جهان غرب راه یافت.
شعر حافظ به ایران منحصر نشد بلکه در مدتی کوتاه به فراسوی مرزها راه و رواج یافت. در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبانهای اروپایی ترجمه شد و نام او بهگونهای به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت.
رندی حافظ و چند وجهی بودن اشعار وی سبب شده است، مردم، علما و فرهیختگان در طول تاریخ با این شاعر انس گیرند. متفکران بزرگ دنیای غرب از جمله گوته و نیچه شاعران آلمانی و دیگر شاعران، از این شاعر الگو گرفتهاند و خودشان را مرید حافظ میدانند.
از سال 1376، که به پیشنهاد مرکز حافظشناسی، برای بزرگداشت شعر و اندیشه حافظ، بیستم مهرماه با عنوان «یادروز حافظ» نامگذاری و در تقویم ملی ایران ثبت شد. تاکنون، در این روز (بیستم مهرماه) در شیراز مراسم یادروز حافظ در بخشهای مختلف آئین گشایش، نشست علمی، برنامههای جنبی و… برگزار و یکی از بزرگترین رویدادهای علمیفرهنگی کشور قلمداد میشود.
خاستگاه مردمی حافظ سبب شده که این شاعر گرانمایه بیش از برنامههایی که هر ساله ترتیب داده میشود، مورد تکریم و توجه باشد.
انتهای پیام/424 / ز