شعر در میلاد امام حسن عسکری (ع)| ما گداییم، گدای دو حسن/ زیر دِین کرم و لطف و عطای دو حسن
همزمان با سالروز ولادت امام حسن عسکری علیه السلام، اشعاری از شاعران آیینی کشورمان منتشر می‌شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، هشتم ربیع الثانی مصادف با سالروز ولادت امام حسن عسکری، یازدهمین امام شیعیان و پدر بزرگوار حضرت حجت، امام زمان (عج) است.
حسن بن علی بن محمد(ع) مشهور به امام حسن عسکری (ع) متولد سال 232 هجری قمری است که به مدت شش سال امامت شیعیان را بر عهده داشت. او فرزند امام هادی(ع) و پدر امام مهدی (عج) است.
مشهورترین لقب ایشان عسکری است که به اقامت اجباری‌اش در سامرا اشاره دارد. او در سامرا تحت مراقبت حکومت عباسی قرار داشت و برای فعالیت‌هایش با محدودیت روبه‌رو بود. امام عسکری(ع) از طریق نمایندگان خود و نیز از راه نامه‌نگاری با شیعیان ارتباط داشت. عثمان بن سعید، نخستین نایب خاص امام زمان(عج)، از نمایندگان خاص وی نیز به شمار می‌رفت.
همزمان با سالروز ولادت امام یازدهم، سروده‌هایی از شاعران آیینی کشور منتشر می‌شود.
محمود یوسفی
زانو زدند پیش تو با احترام‌ها
شاه و گدا و صاحب مال و مقام‌ها
از آسمان عشق امامت رسیدیُ
شد مقدم حضور تو ختم کلام‌ها
امشب طواف، دور تو باید کنند خلق
جای صفا و مروه و بیت الحرام‌ها
ای عشق دومین حسن بن علی ما
دستی بکش تو بر سر ما، ما غلا‌م‌ها
در وصف جایگاه رفیعت همین بس است
صف بسته‌اند پشت سر تو امام‌ها
دلتنگ سامرای تو هستیم یا حسن
دلتنگ عطر صحن و سرایت مدام‌ها
زائر شدیم از ره دور و نشسته‌ایم
حالا در انتظار علیک السلام‌ها
مرضیه عاطفی
ای جانِ جانِ جانِ جانم یا أباالمهدی(ع)
ای تا ابد نام و نشانم یا أباالمهدی(ع)
وقت سحر هر دانه انگور می‌گوید:
ای باغبانِ مهربانم یا أباالمهدی(ع)
این آتش دیرینه‌ام را شعله‌ور تر کن
بگذار بی‌تابت بمانم یا أباالمهدی(ع)
دستان تو مثل حسن(ع) آورده رزقم را
ای بانیِ هر لقمه نانم یا أباالمهدی(ع)
قند مکرّر! یاحسن(ع)! ای حُسنِ مادرزاد
شیرینیِ طعم دهانم یا أباالمهدی(ع)
قسمت شود در سامرا در جشن میلادت
در صحن، مولودی بخوانم یا أباالمهدی(ع)
امشب به عشق تو؛ دوباره عهد می‌بندم
با حضرتِ صاحب-زمانم یا أباالمهدی(ع)
هر صبح مشتاقانه «وَاکْحَلْ ناظِری» خواندم*
روشن شود تا دیدگانم یا أباالمهدی(ع)-
بر قامتِ زیبای فرزندت همین جمعه
آمین بگو دردت به جانم یا أباالمهدی(ع)!
*فرازی از دعای عهد: "وَاکْحَلْ ناظِری بِنَظْرَة منِّی اِلَیْهِ، وَعَجِّلْ فَرَجَهُ، و با نگاهی از من به او دیده ام را سرمه بنه، و در گشایش امرش شتاب کن.
سیده فرشته حسینی
باز عطر سامرایش می‌نوازد شامه را
عطر آن وقتی که می‌خواندم زیارت نامه را
گوشه گوشه در تمام شهر بعد از قرن‌ها
می‌شود حس کرد ظلم حاکمی خودکامه را
از نجف تا کاظمین و کربلا رفتم ولی
هیچ جا دلخون نبودم مثل شهر سامرا
نامه اعمال من، مهر شفاعت را گرفت
در ضریح انداختم آن دم که توبه نامه را
بیت‌هایم کم ولی امید دارم از کرم
حضرت مهدی به این شاعر ببخشد جامه را
الهام نجمی
اشک‌ها را دخیل می‌بندم
به ضریحت و ندبه می‌خوانم
در کنار فرشته‌ها با شوق
چند ساعت بهشت می‌مانم
بی هوا در حریم فاطمی‌ات
گل لبخند بر لبم رویید
جامعه نور شد به چشمانم
تا که صحنین سامرا را دید
کعبه هم زائر تو می‌باشد
حج ما بوسه بر ضریح شماست
و همین سامراست جای شِفا
تا که در آن دم مسیح شماست
ذکر گل‌های نرگس عالم
نام زیبای یا حسن حسن ست
عطر نابت وزیده از جنت
شیعه با آن همیشه بی‌محن ست
کاش می‌شد به روی ایوانت
دل من هم کبوتری باشد
همه‌ی عمر را فقط اینجا
بر سر خوان عسکری باشد
جواد کریم‌زاده
امشب تمام زمزمه‌ها گشته یا حسن
دل‌های عاشقان شده همراه با حسن
امشب تمام نغمه‌ی پیغمبران شده
همراه ذکر روی لب مصطفی حسن
نوری دگر ز سلسله‌ی اولیا دمید
شد افتخار سلسله‌ی انبیا حسن
جبریل مادحش شده وز بهر او سرود
این فاطمه ست یا علی مرتضی حسن
خلقش حسن، جمالش حسن، خوی او حسن
اصلا بگو خود حسنِ مجتبی حسن
شیری دگر ز بیشه‌ی توحید آمده ست
از نسل حیدر و شه کرب و بلا حسن
زهدش تقی و پاک و زلال است چون نقی
شد نغمه‌ی ملائکه‌ی در سماء حسن
برخاست چون ز جا پسرش، گفت یا علی
بنشست چون کنار پدر گفت یا حسن
زائر به کاظمین و نجف، مشهد الرضا
مکه، مدینه ،کرب و بلا ،سامرا، حسن
بهر ظهور منجی عالم دعای ما
گردیده بی اثر به خدا کن دعا حسن
مدحت جواد گفت ز ظلمت رهانی‌اش
چون نور ابتدایی و بی‌انتها حسن
هر کس که ادعای سر و سروری کند
باید که سجده بر حسن عسکری کند
محمدحسین رحیمیان
ما گداییم گداییم گدای دو حسن
زیر دین کرم و لطف و عطای دو حسن
وای اگر نان خور هر بی سر و پایی بشویم
روزی ما گره خورده به وفای دو حسن
زنده و مرده‌ی ما فرق ندارد فردا
اگر امروز نمیریم برای دو حسن
تا فدایی سر قاسم و مهدی هستیم
هست پشت سرمان دست دعای دو حسن
تا ابد هر چه خلیفه است فدای علی و
تا ابد هر چه کریم است فدای دو حسن
با حسن‌های علی تا که رفاقت داریم
همه جا تا ابد آقایی و عزت داریم
باز هم معجزه، در دل هیجان می‌آید
در جهان عطر دل‌انگیز جنان می‌آید
این چه سری است که امشب به مشام جانم
عطری از نیمه ماه رمضان می‌آید
کینه توزان جمل زیر لحد پوسیدند
در عوض باز حسن جان به جهان می‌آید
چه گنهکار چه مومن همه مهمان هستند
حضرت ِ خیرسان ِ همگان می‌آید
به زمین کرده قدم رنجه شهنشاهی که
وقت مدحش، قلم شعر به جان می‌آید
باز طوفان بلا را زده پس کشتی دین
آمده یازدهم مرشد جبریل امین
نیست غم گر نکند دست کسی وا گره‌ام
نوکر حلقه به گوش حسن سامره‌ام
شده‌ام شاپرک شمع وجود پسرش
ایمن از بی کسی و درد و غم و دلهره‌ام
شده در سامره تصویر دو گنبد از نور
مثل بین الحرمین خاص‌ترین منظره‌ام
تا ابد هر چه گشایش به فدای گره‌ای
که چنین کرد پناهنده‌ی این مقبره‌ام
نفس فاطمی‌اش راه نشانم داد و
اربعین خورد رقم ناب‌ترین خاطره‌ام
شده‌ام بی سر و سامان دو تا شش گوشه
هر چه دارم همه قربان دو تا شش گوشه
من کیم مدح شهنشاه سماوات کنم
"کار من نیست که بنشینم و املات کنم"
من ِ دل مرده که در وادی غم‌ها ماندم
دور از فیض مسیحای مسیحا ماندم
عشقتان شد پر پرواز دو عالم اما
من اسیر اگر و شاید و اما ماندم
"حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد"
بین طوفان بلا بی کس و تنها ماندم
اربعین رفت و ندادند محلم اصلاً
آه از قافله‌ی کرببلا جاماندم
کورتر شد گره‌ام هر چه تقلا کردم
من فقط منتظر روضه زهرا ماندم
روزگاری شده که روز ، شب تاریک است
خوب کن حال مرا فاطمیه نزدیک است
انتهای پیام/
