نهج‌البلاغه | چند ویژگی برای تقویت تقوا در انسان / دو مصداقِ عفت کلام
یک کارشناس دینی ضمن شرح فرازی از نهج‌البلاغه به دو مصداق عفت کلام اشاره کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام محمد سعیدی آریا کارشناس دینی سیما روز گذشته در برنامه تلویزیونی "تسبیح" با اشاره به خطبه امیرالمؤمنین علیه‌السلام در وصف اهل تقوا گفت: امیرالمؤمنین در خطبه متقین، صفات اهل تقوا را بیان می‌فرماید؛ از جمله آنکه فرمود «أَجْسَادُهُمْ نَحِیفَهٌ وَ حَاجَاتُهُمْ خَفِیفَهٌ وَ أَنْفُسُهُمْ عَفِیفَهٌ.» یعنی جسم‌های آنها نحیف، نیازشان سبک و جان‌هایشان با عفت است.
وی افزود: عفت به این معناست که آدم‌های آلوده‌ای نیستند و عفت را در تمام جنبه‌های آن دارند. از مسائل نفسانی پاکند. درباره عفت تقسیم‌بندی‌هایی شده است که شامل عفت شکم، عفت کلام و عفت دامن است. یعنی شکم اهل تقوا هیچ گاه به مال حرام آلوده نیست و دامن‌شان از موقعیت‌های حرام پاک است.
سعیدی ادامه داد: بنابراین عفت از ارزش‌های مهم دینی و تلاش بر عفیف بودن، از ضروریات زندگی هر یک از ما است. برنامه و تلاش شیطان در راستای عفت‌زدایی از فرد و جامعه است. گاهی انسان زبان عفیفی دارد به این معنا که خدایی نکرده حرف زشت یا فحشی از دهان او خارج نشود. کلامی که دل دیگران را آزار می‌دهد از دهانش خارج نکند.حتی عفت فکر داریم. فرد با تقوا در یک درجه بالاتر ذهنش جای خطا نمی‌رود.
وی با اشاره به فرازی دیگر از خطبه گفت: امیرالمؤمنین علیه‌السلام دیگر ویژگی اهل تقوا را صبر برشمرد و فرمود «صَبَرُوا أَیَّاماً قَصِیرَهً»؛ یک ایام کوتاهی را صبر می‌کنند. صبر بر طاعت، صبر بر معصیت و صبر در مصیبت دارند. اجازه نمی‌دهند شیطان بر آنها تسلط یابد؛ چرا که پشت سر این صبرشان، راحتی بسیار طولانی دارند. أَعْقَبَتْهُمْ رَاحَهً طَوِیلَهً. به دنبال راحتی پس از مرگشان هستند به خاطر آنچه نزد خداست و برای انسان مؤمن پس از موتش اتفاق می‌افتد. این مسئله را در دنیا تجارتی پرسود می‌دانند که خداوند برایشان فراهم کرده است: تِجَارَهٌ مُرْبِحَهٌ یَسَّرَهَا لَهُمْ رَبُّهُمْ. تجارت پرسود یعنی یک مقدار کمی پول دهی، اما خیلی جنس بگیری. یک زمان کوتاهی را صرف کنی، اما راحتی بسیار طولانی را برای تو کسب کند. أَرَادَتْهُمُ الدُّنْیَا فَلَمْ یُرِیدُوهَا؛ دنیا (با جلوه‌گری‌هایش) به سراغ آنها آمد، اما آنها فریبش را نخوردند و آن را نخواستند. می‌توان دنیا را مزرعه آخرت قرار داد. خوش به سعادت انسانی که بداند در مزرعه چه چیزی بکارد. دنیا آنها را اراده کرد تا آنها را زمین‌گیر و پای آنها را به دنیاپرستی بند کند، اما پر کشیدند، اما توانایی ندارد اهل تقوا را در دام بیندازد. اهل تقوا از این موقعیت پر می‌کشند.
انتهای‌پیام/
