به یاد حنجره‌ای که وقف اباعبدالله الحسین(ع) بود/ گذری بر زندگی سلیم موذن‌زاده اردبیلی + فیلم و عکس
گروه استانها - امروز دوم آذر ماه پنجمین سالگرد مرحوم استاد سلیم موذن‌زاده اردبیلی، مداح نام‌آور ملی و بین‌المللی است که به همین منظور خبرگزاری تسنیم مخاطبان را برای مرور زندگینامه مرحوم موذن‌زاده دعوت می‌کند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اردبیل، امروز دوم آذر ماه پنجمین سالگرد مرحوم استاد سلیم موذن‌زاده اردبیلی، مداح نام‌آور ملی و بین‌المللی است که به همین منظور خبرگزاری تسنیم مخاطبان را برای مرور زندگینامه مرحوم موذن‌زاده دعوت می‌کند.
سلیم مؤذن‌زاده اردبیلی یکی از مداحان ایرانی به زبان‌های ترکی، فارسی و عربی بود که در سال 1315 خورشیدی در محلهٔ تازه‌شهر اردبیل زاده شد و بیشتر نوحه‌هایش را به زبان ترکی آذربایجانی خواند و به زبان‌های فارسی و عربی نیز تسلط داشت.
پدرش میرعبدالکریم مؤذن اردبیلی نخستین مؤذن رادیوی ایران است و برادرش میررحیم مؤذن‌زاده اردبیلی نیز از مؤذنان اسلامی بود.
میرسلیم مؤذن‌زاده سال‌های جوانی و میان‌سالی در ایام دههٔ محرم بیشتر در مساجد و حسینیه‌های شهرهای اردبیل، گِرمی(مغان)، تبریز و در دهه‌های آخر عمر، در مساجد تهران به مداحی و نوحه خوانی پرداخته بود.
برادر او میررحیم مؤذن‌زاده اردبیلی مؤذن مشهور بود که در سال 1384 درگذشت است. فرزند او ودود مؤذن‌زاده اردبیلی نیر خواننده، نقاش و مجسمه‌ساز مشهور ایرانی است.
مؤذن‌زاده به‌طور متوسط روزانه پنج ساعت از عمر خود را صرف مداحی کرده بود و بیش از دو هزار عنوان نوار کاست مربوط به برنامه‌های او از زمان پیدایش ضبط صوت تاکنون به زبان‌های ترکی، فارسی و عربی موجود است.
مرحوم سلیم، صدای خوب در مداحی را از رشته‌های هنری ظریف توصیف می‌کند که ملاحت، زیر و بم آهنگ، ادای کلام و تحریرهای مناسب لازمه این هنر است، از آثار او، می‌توان به مداحی «زینب زینب» اشاره کرد که طبق وصیت‌نامه‌اش این نوا در تشییع مرحوم موذن‌زاده‌اردبیلی پخش شد.
در تیر ماه 1398 شیوه مداحی، نوحه‌خوانی، مولودی خوانی و مناجات خوانی میرسلیم موذن زاده اردبیلی در فهرست آثار ناملموس کشور به شماره 1830 به ثبت رسید.
نسب خانوادگی
صدای گیرا در خانواده موذن‌زاده اردبیلی موروثی بوده و همه فرزندان و نوادگان مرحوم شیخ فرج این موهبت الهی را از او به یادگار بردند. شیخ فرج، پدربزرگ سلیم موذن‌زاده اردبیلی، قدیمی‌ترین موذن کشور است که اطلاعات مختصری از وی موجود می‌باشد.
به گفته سال‌خوردگان، صدای اذان وی را ساکنان روستاهای واقع درحاشیه سه فرسنگی شهر اردبیل سحرگاهان از بام مسجد زینال در مرکز شهر می‌شنیده‌اند؛ شیخ عبدالکریم، فرزند شیخ فرج هم نخستین مؤذن درایران است که نوای اذان دلنشین او شهرت جهانی دارد.
او در سال 1273 خورشیدی در محلهٔ "تازه شهر" اردبیل متولد گردید و تا سال 1321 خورشیدی نوای توحیدی‌اش از مناره مسجد میرزا علی اکبر این شهر به گوش می‌رسید. نعیم، سلیم، رحیم، محمود و داود پنج فرزند او نیز از مداحان اهل بیت و موذن‌های مشهور جهان اسلام هستند.
شادروان رحیم موذن‌زاده اردبیلی نیز که اذان بی‌مانند او در دستگاه بیات ترک در فهرست آثار معنوی ایران به ثبت رسید، چند سال قبل بر اثر بیماری دعوت حق را لبیک گفت.
استاد سلیم درباره پدرش می‌گفت: او در سال 1321 خورشیدی به قصد زیارت بارگاه ملکوتی امام رضا عازم مشهد مقدس می‌شود و در بین راه شبی را در منزل یکی از دوستان خویش در تهران سپری می‌کند. از آنجایی که شیخ عبدالکریم عشق موذنی داشته، سحرگاه به پشت بام منزل واقع در خیابان عین الدوله رفته و ندای توحیدی اذان را سر می‌دهد.
امام جماعت وقت مسجد سلطانی (امام فعلی) صدای اذان او را از دور شنیده و قبل از ظهر سراغ او را از تمام خانه‌های اطراف می‌گیرد.
به او می‌گویند که شیخی از اردبیل آمده و درخانه "مطلب بلوری " میهمان است و با درخواست امام جماعت، ظهر همان روز "شیخ عبدالکریم" در پشت بلندگوی مسجد قرار گرفته و نوای ملکوتی "اشهدان لااله الاالله " را به گوش مردم می‌رساند.
او پس از بازگشت از زیارت مشهد در تهران ماندگار شده و موذن مسجد سلطانی می‌شود بطوریکه تا سال 1329 خورشیدی که دارفانی را وداع گفت صدای اذان وی روزی سه بار از رادیو واقع در میدان ارک تهران پخش می‌شده است.
استاد سلیم موذن زاده، صدای خوب در مداحی را از رشته‌های هنری ظریف توصیف می‌کرد که ملاحت، زیر و بم آهنگ، ادای کلام و تحریرهای مناسب لازمه این هنر است.
وی که خود علاوه برحفظ روش‌های قدیمی، سبک‌های جدیدی با اصالت فرهنگی را در نوحه خوانی و مداحی ابداع نموده، در جایی گفته صدای من در برابر صدای پدرم مانند قطره‌ای است درمقابل دریا.
درانجام، مرحوم سلیم موذن‌زاده اردبیلی در دوم آذر 1395 در سن 80 سالگی و در زادگاه خود اردبیل درگذشت و پیکر او روز بعد در بهشت زهرا اردبیل آرام به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/132/ش
