دخالت در طبیعت به بهانه احیا باعث انقراض گونه‌های حیات می‌شود
قدمت بسیاری از گونه‌های حیات در زمین میلیون‌ها سال بیشتر از انسان‌ها می‌باشد و این جانداران چگونگی حفظ و بقای خود را در طبیعت بهتر از ما می‌دانند.
به گزارش خبرنگار محیط زیست باشگاه خبرنگاران پویا؛ از بین رفتن پوشش گیاهی خاک در نتیجه فعالیت‌های انسانی و بهره‌برداری بیش از ظرفیت خاک همواره از دلایل اصلی تخریب زیستگاه و پناهگاه‌های حیات وحش بوده است. از بین رفتن پوشش گیاهی خاک سبب توقف رشد گیاهان نیز می‌شود اما بر اساس یافته‌های محققان این توقف رشد دائمی نیست.
بر اساس داده‌های محققان وقتی در منطقه‌ای بنا به دلایل مختلف آب کم شود یا نباشد، پوشش گیاهی و منابع غذایی هم کاهش پیدا می‌کند و گونه‌های جانوری با توجه به سیستم هوشمندی که دارند از بین رفتن زیستگاه را تشخیص داده و برای یافتن زیستگاه مناسب تلاش می‌کنند و در نهایت به محل جدید مهاجرت می‌کنند. ساخت آبشخور باعث فریب آنها شده و موجب می‌شود برای یافتن زیستگاه مناسب تلاش نکرده و اگر روزی بنا به هر دلیلی آب در آبشخور نباشد جانوران ساکن آن زیست بوم تلف می‌شوند. همچنین شکارچی‌ها به راحتی در نزدیکی آبشخور کمین کرده و آنها را شکار می‌کنند، لذا ساختن آبشخور توصیه نمی‌شود مگر در شرایط کاملا خاص و زیر نظر محیط‌بانان منطقه باشد.
در مورد بذرپاشی و نهال‌کاری هم همین نکات صدق می‌کند در واقع این سیستم هوشمند در تمام گونه‌های زیستی اعم از جانوران و گیاهان وجود دارد، اینکه پوشش گیاهی منطقه‌ای بر اثر عواملی چون آتش‌سوزی یا چرای دام و ... از بین رفته باشد به این معنا نیست که گیاهان قدرت تکثیر را از دست داده‌اند بلکه آنها با توجه به عوامل بسیاری از جمله بافت خاک، شوری و حاصل‌خیزی خاک، وجود مواد معدنی در خاک، شرایط آب و هوایی و ... شروع به رشد و تکثیر می‌کنند.
بر اساس این گزارش اینکه پوشش گیاهی منطقه‌ای از بین رفته باشد, به این معنی نیست که قدرت تکثیر را از دست داده باشد و اگر سیستم خاک تشخیص دهد که شرایط مناسب رشد است, تکثیر مجددا آغاز می‌شود.
اگر سیستم هوشمند آنها تشخیص بدهد که شرایط برای پایداری و تکثیر مهیاست، اقدام به پراکنش می‌کنند. در نتیجه دخالت ما نه‌تنها به آنها کمک نمی‌کند بلکه ممکن است ایجاد آسیب کند! تکثیر گونه‌های جانوری و گیاهی بسیار تخصصی است و حتما باید در شرایط بسیار خاص تحت نظر متخصصان انجام گیرد.
قدمت ما بر روی زمین حدودا چهار و نیم میلیون سال است اما بسیاری از گونه‌های جانوری و گیاهی ممکن است 10 میلیون سال یا حتی یک میلیارد سال بر روی زمین زیسته باشند پس چگونگی حفظ و بقای خود را در طبیعت بهتر از ما می‌دانند. گونه‌های غالب در طبیعت باقی می‌مانند و ضعیف‌ها حذف می‌شوند، این قانون طبیعت است و ما با ترحم و دلسوزی نمی‌توانیم مانع از این موضوع شویم.
انتهای پیام/
