روایت تسنیم از مصائب مردم روستای روزنه استان خوزستان پس از بارندگی

به گزارش خبرگزاری تسنیم از  اهواز ، روستاها در ایران بیش از 35 درصد کل جمعیت کشور را دارا می باشند، بنابراین بررسی جوانب و تلاش جهت دستیابی به توسعه در روستاها از اهمیت بالایی برخوردار است.

روستاییان در تولیدات کشاورزی و محصولات دامی نقش بسزایی را  ایفا می کنند در همین راستا اگر از حمایت های خوبی برخوردار شوند، بخش عمده از مشکلات کشور رفع خواهد شددر صورتی که اهمیت چندانی به روستاییان داده نشود، بحران های فراوانی در هر کشوری به وقوع می پیوندد.

 روستاهای بخش غیزانیه  در چند سال گذشته به دلیل مشکلات فراوان بیشترین مهاجرت از روستا به شهر را به خود دیده اند.

روستای روزنه واقع در 20کیلومتری جاده اهواز ــ ماهشهر از توابع دهستان مشرحات بخش غیزانیه به عنوان  آخرین روستای مسیر آزادراه به شمار می‌رود و جمعیتی 200 نفری را در دل خود جای داده است.

فاصله این روستا تا جاده اصلی 6 کیلومتر است که با وجود پیگیری‌های مکرر دهیار و اهلی این جاده 6 کیلومتری همچنان خاکی مانده و در زمان بارندگی مشکلات بسیاری را برای مردم منطقه ایجاد می‌کند.

علی بالدی، دهیار روستا روزنه پیش از این با اشاره به مشکلات ایجاد شده برای اهالی این روستا پس از بارندگی گفته بود: خاکی بودن 6 کیلومتر مسیر اصلی اتصال روستا با جاده اصلی مسئله کمی نیست، این جاده پس از بارش باران به مسیری صعب العبور برای روستائیان منطقه تبدیل می‌شود.

این مسؤول محلی در خصوص آغاز پیگیری‌های مربوط به آسفالت این جاده از سال 1385 تا بی نتیجه ماندن فعالیت‌ها گفت: پیگیری‌های لازم از سال 1385 آغاز شد و پس از آن زیرسازی‌های مسیر در سال 1389 صورت گرفت، همه رخدادها نشان از آسفالت شدن جاده داشتند تا اینکه پروژه متوقف شد و اعتبارات مربوطه را به دلیل تورم جابه جا کردند.

فعالیت‌ نمایشی پیمانکار و رهاسازی مجدد پروژه

دهیار روستای روزنه همچنین عنوان داشت: پس از این ناکامی‌ها بار دیگر پیگیری‌ها از سرگرفته  شد تا اینکه در سال 1397 کلنگ اتصال این روستا به مسیر اصلی با حضور فرماندار، بخشدار، 3 تن از نمایندگان مجلس و مدیر کل راه و ترابری استان بر زمین زده شد اما پس از 10 روز کار نمایشی این پروژه از سوی پیمانکار به بهانه نداشتن پول رها شد.

پیدایش دریاچه مصنوعی پس از بارندگی

یکی از اهالی این روستا در خصوص مصائب ساکنان به خبرنگار تسنیم گفت: با بارش نخستین باران این جاده به دریاچه‌ای مصنوعی تبدیل می‌شود و تردد را برای خودرو‌ها و اهالی غیرممکن می‌سازد، مسؤولان باید فکری به حال این مردم کنند.

در حال حاضر 15 سال از آغاز نخستین پیگیری برای آسفالت سازی این جاده 6 کیلومتری می‌گذرد و مردم این دیار هنوز چشم انتظار همت مسؤولان هستند، با توجه به اهمیت ویژه این جاده برای اهالی از جهت اینکه اتصال دهنده روستا با جاده اصلی است باید اقدامات ویژه ای صورت گیرد تا مردم این منطقه نیز طعم خدمت واقعی را بچشند.

انتهای پیام/331/ ع