به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ تخریب و از بین رفتن آثار کهن فرهنگی و تاریخی ایران واقعیت بسیار تلخ و دردناک این روزهای یکی از قدیمیترین کشورهای تمدنهای جهان است که هر روز نمونهای جدید از آن نمایان میشود؛ در سایه غفلت و بیتوجهی برخی از مسئولان و متولیان مربوطه و بعضاً ناهماهنگی دستگاههای اجرایی اصلیترین متضرر این ماجرا میراث فرهنگی کشور و در حقیقت نسلهای بعدی کشور است.
یکی از نمونههای بارز میراث فرهنگی که به فراموشی سپرده شده است و در معرض تخریب کامل قرار گرفته است، خانه "آقا علی حکیم زنوزی" است؛ این اثر نه در گوشه و کنار کشور و در جایی دور از مرکز بلکه در دل پایتخت واقع شده است و همین موضوع بر تلخی این ماجرا میافزاید.
خانه "آقا علی حکیم زنوزی" خانه قدیمی و قاجاری با خاصترین و منحصربهفردترین بادگیر تهران قدیم، امروز تبدیل به عمارتی شده که سقف شاهنشینش خوابیده، طاق حوضش ریخته، پنجرههای چوبیش از بین رفته، بادگیرش باد ندارد و هشتی ورودیاش نور ندارد؛ فقط غم دارد و کم کم در حال دفن شدن است.
آقاعلی زنوزی مشهور به مدرس و حکیم مؤسس، فرزند ملا عبدالله زنوزی، از حکمای بزرگ اصفهان بود. او سه ساله بود که پدرش به سفارش ملا علی نوری از اصفهان به تهران کوچید تا چراغ حکمت را در پایتخت تازه ایران و حوزه علمیه تهران بیفروزد. آقا علی علوم متداول را نزد پدرش و علمای دیگر آموخت و به دلیل کسب تبحر در علوم عقلی و نقلی، از استادان برجسته و بزرگ در تهران بهشمار میرفت. او نزدیک به 60 سال در تهران حکمت و فلسفه را تدریس و ترویج کرد و شاگردان بسیاری را نیز پرورش داد و چون اغلب شاگردان او خود در علوم گوناگون استاد شدند، از این رو به آقا علی، مدرس و استاد الاساتید لقب دادند. همچنین به دلیل این که او ابتکارات و نوآوریهایی را در حوزه علوم عقلی ایجاد کرد به حکیم مؤسس نیز مشهور شدهاست. از آنجا که بیشتر عمرش را در تدریس علوم گوناگون سپری کرد به حکیم تهران نیز معروف شدهاست.
وی از مشهورترین حکمای سده سیزده هجری و از مدرسان مدرسه سپهسالار قدیم حوزه علمیه تهران است. به دلیل استفاده از روش استدلالی خاص و مهارت فوقالعادهاش در تدریس کلام و فلسفه و حکمت و ریاضیات به مدرس و استادالاساتید مشهور شده است و به علت داشتن مکارم اخلاقی و معنوی با عنوان حکیم الهی نیز نامیده میشده است. وی در جوار حرم حضرت عبدالعظیم(ع) مدفون است.
اما امروز خانه و یادگار این حکیم فرزانه در محله پامنار تهران که نمودی از شاهکارهای معماری عصر قاجاریه بر پایه فناوریهای بومی کشور است، لباس ویرانی به تن کرده و کم کم همراه با خاطرات و رنگ و لعاب ایام دیرینهاش در حالی در شرف دفن است که تهران خسته از شلوغی و بیداد روزگار و جولان عناصر ضدفرهنگی بیش از هر زمان دیگر نیازمند حفظ این آثار به عنوان شناسنامه هویت فرهنگی و تمدنی خود است.
منطقه 12 شهرداری تهران به دلیل سابقه بیش از 200 سال خود در مرکزیت تهران، بیشترین بناها، ظرفیتها، کاخ ها، معماریهای کهن، اماکن تفریحی، موزهها و امکانات گردشگری را در خود جای داده است که همواره استفاده از این ظرفیت عظیم در راستای جذب گردشگر و هویتبخشی به این کلان شهر در سایه بیتوجهی مسئولان مورد تأکید متخصصان و فعالان صنعت گردشگری بوده است.
حفظ آثار فرهنگی همانگونه که از نام آن پیدا است موجب پایداری و تداوم تاریخ و تمدن یکی کشور میشود. در واقع تلاش برای مرمت و جلوگیری از تخریب خانه "آقا علی حکیم زنوزی" موجب به یادگار ماندن نام و روش و سیره زندگی آقا علی حکیم زنوزی و انتقال آن به نسلهای بعد به منظور درس گرفتن از آن است.
انتهای پیام/