به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اولین جلسه کارگاه آموزشی معارف مهدویت به همت پژوهشکده قرآن و عترت نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه آزاد اسلامی و با همکاری دفتر توانمندسازی و مهارتهای کاربردی برگزار شد.
در این نشست مجازی که با حضور قریب به 500 نفر از اعضای هیات علمی، استادان و کارمندان و محبان حضرت ولی العصر(عج)، برگزار شد، علیرضا هزار، پژوهشگر و مدرس دانشگاه، پیرامون موضوع "کارکردهای تربیتی باورداشت مهدویت" به ایراد سخنرانی پرداخت.
هَزار پیش از ورود به بحث با اشاره به روایت "من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة"، این حدیث را از محوریترین روایات نبوی در بحث مهدویت دانست و گفت: ما چون زیاد آن را دیدهایم و شنیدهایم کمتر به محتوای آن و وظیفهمان نسبت به آن توجه میکنیم، فرمایش پیامبر عزیزی که سخنش مثل سخن خداوند است، مانند والدینی که چون فرزندشان را زیاد میبییند، چندان متوجه رشدش نمیشوند ولی فردی که پس از چند سال اورا میبیند از بزرگ شدنش شگفت زده میشود.
ما در جامعهای زندگی میکنیم که اشتغالات دنیوی چنان ما را به خودش مشغول کرده که کمتر فرصت میکنیم به موضوع حجت الله و ولی عصر ارواحناه فداه بپردازیم موضوعی که پرداختن و نپرداختن به آن، ایمان و بیایمانی ما را رقم میزند.
مؤلف کتاب "در کوچههای آدینه" در تعریف عنوان جلسه با یادآوری تفاوت بین اطلاعات و اعتقادات و این که فقط بخشی از دیتاهای ذهنی ما عقاید ماست گفت: باورداشت یعنی آن میزان از اطلاعاتی که در جان و قلب انسان نفوذ کرده است و در جوارح و اعمال و زندگی شخص، خودش را نشان میدهد پس آن اطلاعات عقیدهاش شده است.
وی با اشاره به شخصیت ابن ابی العزاقر شلمغانی (م322ق) عنوان کرد: این فرد اطلاعات بسیاری در موضوع مهدویت داشته است ولی در عقیده دچار انحراف و سقوط شده و این برای همه ما یک درس بزرگ است که تنها اطلاعات در این زمینه کفایت نمیکند.
هَزار در ادامه با اشاره به اینکه اعتقاد هم صفت قلب است و هم صفت عمل و با اشاره به مثل "از کوزه همان برون تراود که دراوست"، باورداشت مهدویت را "اعتقاد به وجود انسان مشخص حی حاضر ناظر مهدی نام" تعریف کرد و با تشریح هر یک از واژههای این تعریف پس از تأکید بر ایمان قلبی و عملی به حی و حاضر بودن امام زمان علیه اسلام، واژه نظر را به معنای نگاهی با هدف خاص دانست و ناظر بودن حجت الله را بر زندگی ما در بحث تربیت مهمتر عنوان کرد.
وی همچنین یادآور شد: خوب است به این توجه کنیم که زندگی ما در پیشگاه ولی عصر ارواحنا فداه چگونه است همان طور که اصحاب امام حسین علیه السلام در اواخر زندگیشان این سؤالهای واحد را ازمام زمانشان میپرسیدند: آیا راضی شدی؟ آیا خوب انجام دادم؟ و ما نیز در این فضا که هر کداممان به نحوی در حال نوع دیگری از جهاد هستیم از امام زمانمان بپرسیم یابن رسول الله آیا تکلیفم را خوب انجام دادم؟
این پژوهشگر و مدرس دانشگاه با اشاره به انواع نظارت مثل نظارت دیکتاتوری و یا نظارت قانون بر افراد، نظارت امام زمان علیهالسلام را بر انسانها را شبیه نظارت مشفقانه والدین نسبت به فرزندشان همراه توصیف کردند و تعبیر نهج البلاغه در توصیف پیامبرصلی الله علیه و آله: "طبیب دوّار بِطبّه"؛( پزشکی که با ابزار درمانی خویش در پی بهبودی بیماران روحی میرود) را در مورد سیره امام عصر (عج )در برابر دوستانش جاری دانستند.
هَزار با تأکید بر تفاوت زندگی عملی انسانِ معتقد به امام زمان علیهالسلام با کسی که این باور را ندارد گفت: ما یک سه گانه داریم: مربِّی(امام زمان علیه السلام)، تربیت و مربَّی (من و شما)، تناسبی بین این سه گانه وجود دارد، پس باید مربَّی و تربیت شده مناسبتری برای مربّی خودمان به ویژه در زندگی عملی خویش باشیم.
مؤلف کتاب "رحیل" افزود: محورهای مختلفی برای تربیت وجود دارد: مثل عشق محور، فضیلت محور و ذوق محور(در اشعریان یک تفکر بزرگی است)، و بنده تربیت امام محور را تقدیم میکنم، یعنی حجت الله محور تربیت قرار میگیرد و ولی عصرارواحنا فداه را به مثابه محور قرار میدهیم؛ هم به او تأسی میکنیم چون اسوه است، هم متوجه او هستیم چون او متوجه ماست و چشم او بر زندگی ما نظارت دارد و هم خدای متعال از ما خواسته مطابق رضایت او حرکت کنیم که در آیه "ان کنتم تحبون الله فاتّبعونی یحببکم الله" (اگر میخواهید خدا را دوست دارید از من پیامبر پیروی کنید تا خدا هم شما را دوست بدارد) به آن اشاره شده است. یعنی رسیدن به مقام راضیة مرضیه درگرو تبعیت از حجت الله است پس باید این نوع از تربیت را در زندگیمان کلید بزنیم.
هَزار در ادامه به داستانهایی در شرح تربیت امام محور اشاره کرد مثل اینکه دختری در هنگام خطبه عقدش گفت: با اجازه امام زمانم و با اجازه پدر و مادرم بله، و گفت: زندگی زناشویی چنین شخصی که امام زمان علیه السلام را ناظر بر زندگی خودش میبیند با کسی که چنین عقیدهای ندارد خیلی متفاوت است.
وی با اشاره به این که رضایت حجت الله هم همان رضایت الله است "سلوک" را حرکت بر همان مداری که حجت الله حرکت میکند دانست و با یادآوری اینکه در روایات متعدد از ما خواسته شده "زینت"(سبب افتخار) امام زمانمان باشیم و "شینت (سبب شرمندگی انسان) آن حضرت نباشیم، گفت: شما در دانشگاه آزاد اسلامی با طیف مخاطبان گوناگون مواجه هستید، ما معتقدان به امام زمان علیه السلام با نوع رفتارمان که زینت امام زمان باشد میتوانیم مردم را به سمت حجت خدا بیشتر متمایل کنیم و یا با رفتارمان که شینت امام زمان علیه السلام باشد چه بسا سبب شویم مردم ازآن حضرت دور شوند.
مؤلف کتاب "دانشمندان مدفون در قم" با اشاره به احادیثی از معصومین علیهم السلام به این مضمون که کاری کنید که مردم ما را دوست داشته باشند و کاری نکنید که مردم از ما بیزار شوند، نقش محبت آفرینی هر یک از مؤمنان براساس دایره کار و مسئولیتیش نسبت به حجت خدا را تشریح کرد و یک نمونه عینی آن را که شخصا در شهر مسیحی نشین جزین لبنان مشاهده کرده بود این گونه تبیین کرد: سید شرف الدین جبل عاملی نسبت به یک مسیحی مبتلا به بیماری واگیردار(مثل سل) که همه حتی همسرش او را ترک کرده بودند، حدود یک ماه و نیم هر روز از ده خودشان با الاغ، غذای گرم و جوشانده میآورده و بدین وسیله وی از مرگ حتمی نجات مییابد، فرد مسیحی بعد از بهبودی در پی سبب ماجرا نزد سید میرود و از دین سید میپرسد و سید دلیل این رفتار را سیره حضرت فاطمه علیها السلام میداند که به آیه "یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا" عمل کرده است و مرد مسیحی به این سبب مسلمان شیعه میشود.
وی در ادامه بر وظیفه والدین در معرفی امام زمان علیه السلام به فرزندانشان تأکید کرد و با بیان حدیث نبوی از جابر بن عبدالله انصاری که آن را در کوچههای مدینه با صدای بلند تکرار میکرده است: "أدّبوا أولادکم بمحبة علی بن ابیطالب" ترجمه و مفهوم روایت را این گونه بیان کرد: بچههایتان را به سبب محبت علی علیه السلام تربیت کنید، و این همان تربیت امام محور است.
هزار در پایان انتظار را این گونه تعریف کرد: انتظار یعنی سوختن دل شیعه از فراق پدر معنویش و به کار گیری تمام تلاش خود در زندگی فردی و اجتماعیش برای پیش بردن باورداشت مهدوی به نحوی که آثار و کارکردش نمود داشته باشد، به عبارت دیگر منتظر از سویی جانش اخگر است از غیبت ولی عصر(عج)، و از سوی دیگر تمام تلاشش، زینت بودن برای امام زمان است و طوری عمل کند که بتواند به امام زمانش بگوید: آیا راضی شدی؟ آیا وفا کردم؟
در پایان جلسه هزار به برخی از پرسشهای حاضران پاسخ داد.
وی در پاسخ به سوال یکی از حاضران که پرسید: چه کنیم تا معرفت و صفات امام زمان علیه السلام در زندگی ما بیشتر نمایان و کاربردی شود؟ تصریح کرد: ما هرچه، با چیزی بیشتر انس داشته باشیم اثر آن مسأله در زندگی ما بیشتر خواهد بود. اگر با امام زمان علیه السلام انس بگیریم، با ایشان دائم صحبت کنیم، زیارات او را بخوانم، و با او زندگی کنیم: ایشان در ازدواجم باشند، در تولد و تربیت فرزندانم باشند، و ... میبینید که بعد از مدتی رنگ و لعاب زندگیتان تغییر مییابد. کتاب "مکیال المکارم" بهترین دستورالعمل برای ارتباط با امام زمان علیه السلام و انس با ایشان است.
انتهای پیام/