بررسی رنگ در مد کودکان؛ آیا به واقع رنگ آبی مختص پسران است؟

همیشه فکر می‌کنیم چرا رنگ صورتی برای دخترها است و آبی برای پسرها؟ مطالعات نشان داده‌اند که رنگ می‌تواند بر احساسات فرد اثر بگذارد. بنابراین، این سؤال پیش می‌آید که کدهای رنگی «جنسیتی» چه پیامدهایی می‌توانند روی فرد داشته باشند؟ به عنوان مادر ایا مخصوصا مادرانی که یک دختر و پسر دوقلو دارند، آیا در انتخاب رنگ‌ها دچار تناقض نمی‌شوند؟

 بسیاری از افراد باور دارند که فرزندانشان تحت تأثیرِ لباس‌هایی که به آنها می‌پوشانند بزرگ می‌شوند. گسترش بازار پوشاک تک‌جنسیتی برای کودکان باعث شد که بسیاری به انتخاب‌های بیشتر شک کنند. این باور در  تاریخچه مد لباس کودکان  که رنگ‌ها جنسیت دارند به دهه 1930 باز می‌گردد. در آن زمان، رنگ آبی معمولا در طراحی لباس سربازان بکار می‌رفت و از این رو، بیشتر مردانه تلقی می‌شد. رنگ صورتی تا قبل از 1930 مختصِ پسرها بود، چون به عنوان «قرمز کم‌رنگ احساسی» تلقی می‌شد؛ یک رنگ قوی که نماد «غیرت» و «شجاعت» بود و در مقابل رنگ آبی دخترانه قرار داشت که ظریف‌تر و زیباتر تلقی می‌شد؛ نمادی از «ایمان» و «ثبات».

تاثیر رنگ بر رشد و درک کودکان

مطالعات مختلف نشان داده که یک اولویت جهانی برای رنگ آبی وجود دارد. تحقیقات نشان داده که جنسیت‌های مختلف در واکنش به ابعاد خاص هر رنگ متفاوت عمل می‌کنند. روانشناسی تکاملی استدلال می‌کند که اولویت زنان در قبال رنگ صورتی/قرمز از نقش آنها در جمع‌آوری آذوقه در عصر جنگل نشأت می‌گیرد؛ دوره‌ای که در آن رنگ‌های گرم، نماد میوه‌ها و توت‌های رسیده بود.

از منظر رشد، کودکان از 18 ماهگی قادر به تشخیص رنگ‌ها هستند. بین سنین 3 تا 4 سالگی و پس از  کسب توانایی درک و صحبت کردن کودکان، آنها نیز می‌توانند رنگ‌های مختلف را نام ببرند. اتفاقا در همین دوره از رشد است که آنها به جنسیت خود پی می‌برند. کودکان به دلیل محدودیت‌هایی که در امر ارتباط دارند، اغلب از رنگ برای بیان حرف خود استفاده می‌کنند. لباسی که تن فرزندتان می‌کنید نه تنها بر نحوه ادراک جهان از او اثر می‌گذارد، بلکه بر درک وی از خویش نیز اثرگذار خواهد بود. بنابراین، به عنوان والدین می‌توانید به آنها کمک کنید که با استفاده از رنگ، فردیّت خود را ابراز کنند. پس اجباری وجود ندارد!

نتایج یک مطالعه

مطالعه‌ای که توسط سرویس اشتراک نوزادان “Box Upon a Time” انجام شد، به این نتیجه رسید که 47% از والدین دوست دارند پسرانشان صورتی بپوشند، در حالیکه 82% از آنها دوست دارند دخترانشان آبی بپوشند. این روند در حال تبدیل شدن به یک ترند رو به رشد است که توسط کودک‌ستارگانی مانند نورث وست و شیلو جودی-پیت رهبری می‌شود. آنها سبک پوشش دوجنسیتی را مانند یک ترندگذار به پیش می‌رانند. یک کارشناس مد می‌گوید: «بسیاری از افراد طرفدار رنگ‌های جیغ نیستند. اما از اینکه برندهایی شاخص و معتبر در حوزه لباس نوزاد و کودک دخترانه و پسرانه مانند بی سی سی از رنگ‌های فاقد جنسیت استفاده می‌کند، نشانه‌های خوبی است.» به نظر می‌رسد که برخی از والدین به تدریج از سبک رنگ‌های جنسیتی جدا می‌شوند و از رنگ‌های خاکستری، سیاه و سفید برای ایجاد سبک شخصی خود برای کودک استفاده می‌کنند.

تجارب برخی از مادران

 «هر وقت به دوقلوهای دختر و پسرم اجازه می‌دهم که مثل هم لباس بپوشند، مورد تحسین قرار می‌گیرم. من دوست دارم آنها را با استفاده از رنگ‌های جنسیتی مثل صورتی و بنفش برای دخترم و آبی و سبز برای پسرم از هم متمایز کنم. از آنجایی که از نعمتِ دختر و پسر برخوردارم، سعی می‌کنم با سبک پوشش آنها بازی کنم.»

اما گاهی به من می‌گویند که چه «دختران» زیبایی داری. این باعث می‌شود فکر کنم که آیا رنگ نقشی در ادراک شما از یک بچه دارد؟ عوامل دیگری مثل موها و ویژگی‌های صورت پسرم وجود دارد که باید نقش اصلی را در شناخت او ایفا کنند، اما مردم هنوز هم اشتباه می‌کنند.

نظر یک روانشناسی بالینی درباره پوشش دوقلوها

لیندا بلر روانشناس بالینی معتقد است که وقتی دوقلوها شبیه به هم می‌پوشند، جذابیت آنها بیشتر می‌شود. اما این مسئله ممکن است بر نحوه ادراک کودکان از خویشتن تأثیر منفی بگذارد. من می‌خواهم فرزندانم قبل از هر چیز خود را به عنوان یک انسان بشناسند. صورتی نباید تنها به این دلیل که دخترانه است رنگ مورد علاقه دخترم باشد. و آبی برای پسرم. من سعی می‌کنم آنها را تشویق کنم که رنگ‌های دیگری را از طیف رنگی انتخاب کنند، چه آن رنگ دخترانه تلقی شود، چه پسرانه؛ من به آنها اجازه می‌دهم که خود را با آن رنگ ابراز کنند. به خصوص در سن 3 سالگی که حرف زدنشان بیشتر می‌شود و استقلال خود را نشان می‌دهند. من خودم را موظف نمی‌دانم که به آنها لباس‌های یکسان بپوشانم. شاید اگر آنها همسان بودند، تمایل بیشتری به انجام این کار داشتم. با این وجود، من بیشتر به رنگ‌های فاقد جنسیت مثل سفید، زرد و سیاه جذب می‌شوم. نیازی به گفتن نیست که پول زیادی هم به خاطر راحتی‌ام در ترکیب و تطبیق رنگ‌ها صرفه‌جویی می‌شود.

تاثیر رنگ بر اضطراب کودکان

نکته دیگری که باید به آن اشاره کنم این است که رنگ‌هایی که ما برای لباس فرزندانمان انتخاب می‌کنیم می‌تواند با افزایش اضطراب، کاهش استرس یا برانگیختن هیجان بر خلق و خوی آنها اثر بگذارد (هاچندرف، 2007). در واقع، تحقیقات نشان می‌دهند که کودکان می‌توانند نسبت به رنگ‌ها حساس‌تر باشند؛ بنابراین توجه به این مسئله در لباس پوشاندن به کودک اهمیت دارد. برای مثال، اگر به پسرم که خیلی فعال است اجازه دهم قرمز بپوشد، احتمالا سرزندگی بیشتری خواهد یافت؛ در حالیکه رنگ سبز می‌تواند او را آرام کند. چرا که رنگ سبز با طبیعت و در نتیجه آرامش گره خورده است (رنک اتکسی، 2017).

با توجه به اینکه بازار لباس‌های تک‌جنسیتی در بین خرده‌فروشان در حال توسعه است، لباس‌های جنسیتی در تمام سنین کمتر مورد توجه والدینی قرار می‌گیرند که به‌جای تکیه بر کلیشه‌ها ترجیح می‌دهند با کمد لباس کودکان تفریح کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر می‌توانید  راهنمای خرید لباس کودک بی سی سی مگ  را بررسی کنید. به هر ترتیب زمان در گذر است و معنی رنگ‌های مورد علاقه ما نیز تغییر می‌کند.

"این مطلب تبلیغاتی است"