رسیدن به "زمین بدون پلاستیک" تا چه اندازه ممکن است؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم ؛ روز جهانی زمین, روزی برای افزایش آگاهی و قدردانی نسبت به محیط زیست کره زمین است. این روز دو بار در سال، یک بار در طول فصل بهار در نیمکره شمالی  به تاریخ 22 آوریل و در طول فصل پاییز در نیمکره جنوبی (که فصل بهار آن نیمکره محسوب می‌شود) برگزار می‌شود. امسال نیز مطابق سال‌های گذشته روز زمین در نیمکره شمالی مورد توجه قرار گرفته است و شعار روز زمین سال 2022 میلادی "سرمایه‌گذاری در زمین با کاهش پلاستیک" انتخاب شده است.

در رابطه با انتخاب این شعار برای روز زمین و امکان رسیدن به زمین بدون پلاستیک, مهدی جلیلی قاضی زاده, کارشناس مدیریت پسماند در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم اظهار کرد: زمانی که از زمین بدون پلاستیک صحبت می‌کنیم باید بدانیم که این موضوع در حد یک شعار و یک چشم‌انداز است که برای زمین ترسیم شده است و در واقعیت نمی‌توان زمین بدون پلاستیک را تصور کرد.

وی ادامه داد: هدف از این شعارهای نمادین این است که به مردم یادآوری شود که باید تا اندازه‌ای که مقدور است استفاده از مواد پلاستیکی را کاهش دهند و در صورت استفاده نیز باید مدیریت صحیح پسماندهای پلاستیکی به بهترین شکل اجرا شود.

دانشیار دانشگاه شهید بهشتی بیان کرد: شخصاً تا جایی موافق زمین بدون پلاستیک هستم که این مباحث در حد شعار باقی بماند چرا که با توجه به مصارف زیاد پلاستیک و  کاربردهای فراوان آن, تصور روزی که زمین بدون پلاستیک باشد غیرممکن است.

جلیلی در رابطه با بازیافت مواد پلاستیک مختلف توضیح داد: در رابطه با موضوع بازیافت پلاستیک‌ها 2 موضوع مطرح است؛ اول اینکه آیا پلاستیک‌ها قابل بازیافت هستند و دوم اینکه آیا این پلاستیک‌ها بازیافت می‌‌‌شوند یا خیر؟ پاسخ این است که بخش زیادی از زباله‌های پلاستیکی که ما به طور روزانه تولید می‌کنیم قابلیت بازیافت شدن را دارند و بازیافت آن‌ها نیز صرفه اقتصادی دارد و درآمدزا است.

وی تصریح کرد: پلاستیک‌ها از نظر مدیریت پسماند در 4 گروه تقسم‌بندی می‌شوند؛ این 4 گروه شامل نایلون‌ها که بخش زیادی از زباله پلاستیکی را شامل می‌شوند, پت‌ها, سایر پلاستیک‌های قابل بازیافت و گروه آخر پلاستیک‌هایی هستند که قابلیت بازیافت ندارد. از این 4 گروه 3 گروه اول قابل بازیافت و گروه چهارم همان‌طور که از اسم آن پیداست, غیرقابل بازیافت است.

این کارشناس مدیریت پسماند با بیان اینکه 90 درصد زباله‌های پلاستیکی قابل بازیافت هستند, گفت: مرحله اول در بازیافت پسماند پلاستیکی دسترسی به ماده قابل بازیافت یعنی همان 3 گروه مذکور است. متأسفانه به دلیل این‌که در کشور ما تفکیک زباله از مبدأ به درستی انجام نمی‌شود, ما در دسترسی به  ماده قابل بازیافت مشکل داریم که این مورد بازیافت مواد پلاستیکی را با مشکل رو به رو کرده است.

جلیلی افزود: به دلیل عدم  تفکیک زباله از مبدأ این پلاستیک‌های قابل بازیافت با سایر زباله‌ها از جمله پسماندهای فسادپذیر و پسماند‌های غذایی ترکیب شده و دسترسی به آن‌ها به شکلی که تمیز و قابل بازیافت باشند, دشوار می‌شود. البته بخشی از این مواد در محل‌های دفن از سایر زباله جداسازی و به چرخه بازیافت می‌روند.

وی بیان کرد: مثلاً در شهر تهران تنها 15 تا 20 درصد از پسماندهای پلاستیکی قابل بازیافت, بازیافت می‌شوند و 80 درصد دیگر همراه با سایر زباله‌ها معدوم می‌شوند اما اگر تفکیک به درستی انجام شود این مواد نیز قابل بازیافت خواهند بود.

دانشیار دانشگاه شهید بهشتی تأکید کرد: شعارهایی مانند زمین بدون پلاستیک و زندگی بدون پسماند, تنها جنبه شعاری دارد و هدف ما باید مدیریت صحیح این پلاستیک‌ها باشد که این مدیریت صحیح وابسته به مدیریت پسماند است. ما باید به جای تمرکز بر روی تولید پلاستیک‌ها بر روی بازیافت آن‌ها و مهمتر از همه تفکیک صحیح زباله‌ها از مبدأ تمرکز کنیم.

جلیلی خاطرنشان کرد: مدیریت صحیح پسماند و تفکیک صحیح آن علاوه بر توجه مردم نیازمند وجود الزامات قانونی, سیاسی, اقتصادی و ..., در این زمینه است.

انتهای پیام/