عظیم امیدی و علیرضا کارگزار خبرنگاران خبرگزاری تسنیم از چند روز پیش از طریق رومانی به اوکراین رفتهاند که گزارشهای آنان طی روزهای قبل در تسنیم منتشر شده است. مهدی خانعلیزاده دیگر خبرنگار تسنیم نیز از طریق لهستان وارد اوکراین شده است و او نیز روزنوشتها و گزارشهای خود را از آنچه دیده است با مخاطبان به اشتراک میگذارد.
آنچه در ادامه میآید روزنوشت شماره 4 آقای مهدی خانعلیزاده است:
باورکردنش سخت است که ارتش روسیه با پیادهنظام خود، در روزها اول جنگ حتی به چند دهکیلومتری قلب پایتخت اوکراین هم رسیده و حدود یک ماه با تانکهایش در محلات و روستاهای اطراف کییف حضور داشته است.
این ابهام و باورناپذیری فقط زمانی رفع میشود که چند لاشه از تانکهای تی90 روسها را ـ که حالا تبدیل به سند افتخار اوکراینیها شده است ـ در گوشه و اطراف میبینیم؛ یعنی مسکو اگر قصدی برای تصرف کییف داشت، در همان چند روز اول کار را تمام میکرد.
چیزی که معمولاً رسانههای خبری به مردم نشان میدهند، درگیریهای دورادور و بهصورت بمباران هوایی از سوی روسهاست، اما چیزی که ما در جاده کییف بهسمت خارکف (دومین شهر بزرگ اوکراین و یکی از خطوط مقدم درگیری طرفین) میبینیم، یک جنگ شهری تمامعیار است.
موانع بتنی و فولادی از سوی نظامیان اوکراینی بهنحوی طراحی شده است که جلوی پیشروی سریع و راحت تانکهای روسی را بگیرد. در این مسیر، هرچه تخریب هست مربوط به گلولههای تانک است و نه موشکهای هواپیما.
اما خطر حملات هوایی پرحجم ناوگان روسیه تا اندازهای بالاست که هر چند ساعت یکبار، هشدار حملات هوایی بهصورت عمومی روی تلفن همراه مردم نمایش داده میشود.
مقررات منع رفتوآمد هم بهصورت عمومی از ساعت 10 شب در سراسر کشور اجرا میشود و تقریباً از این ساعت به بعد، هیچ چراغ روشنی در هیچ شهری از اوکراین وجود ندارد؛ یک کشور در تاریکی مطلق! تا جایی که وقتی نور چراغ قوه موبایلم را روشن کردم تا حداقل پلههای پیشِرو را ببینم، با تذکر یکی از همراهانمان روبهرو شدم.
تجربه یک شب اقامت در «پولتاوا» در 70کیلومتری خارکف هم به ما اثبات کرد که «ترس از جنگ» فراگیرتر از خود جنگ است؛ یعنی تمام این مقررات برای «تقریباً هیچ» وضع شده است.
البته در روزهای ابتدایی جنگ، چنین وضعیتی لازم بوده است، ولی با فروکش کردن التهابات، همچنان این قوانین باقی ماندهاند و وضعیت توسط دولت به حالت عادی برگردانده نشده است.
وضعیت در خارکف هم تقریباً به همین شکل است. هر چقدر بیشتر از روزهای ابتدایی جنگ و شوک عجیبی که به مردم وارد شده بود، فاصله میگیریم، وضعیت شهر رو به عادی شدن میرود. سرویس حملونقل عمومی فعال است و دانشآموزان هم به مدرسه میروند.
البته فضای شهر کاملاً امنیتی است؛ تا جایی که برای عکس گرفتن از یک مرکز خرید هم بلافاصله توسط پلیس، مؤاخذه میشوید و عکس را از تلفن همراه شما پاک میکنند.
چیزی که امروز فهمیدم، نحوه تبلیغات درباره جنگ است؛ جنگی که حداقل بر اساس چیزی که ما مشاهده کردیم، محدود به منطقه دونباس و نهایتاً مرزهای شمالی خارکف است، اما بهعنوان یک تهاجم سراسری به اوکراین معرفی میشود. انگار روسها هم خیلی زود فهمیدند که کار نباید به جاهای باریک برسد... .
انتهای پیام/+