به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ امروز دیگر این نکته که بخشی از "کودکان کار" در دام گروههای سازمان یافته گرفتار شدهاند و به نوعی توسط این گروهها مورد سوءاستفاده قرار میگیرند، به حقیقتی آشکار تبدیل شده که حتی پلیس نیز به آن اذعان دارد.
عمده درآمد روزانه این کودکان در جیب و حساب افرادی غیر از خود آنان و خانوادهشان میرود؛ رسانهها این موضوع را بارها به نهادها و سازمانهای مربوطه منتقل کردهاند تا لااقل شاهد اقدامات درخور این نهادها برای خاتمه دادن به این معظل و آسیب اجتماعی باشند اما ...
اسفند سال گذشته خبرگزاری تسنیم پس از چند شب تعقیب و مراقبت میدانی از گروههای کودکان کار و افراد مرتبط با آنان توانست اطلاعات مستندی از یکی از رابطان باندهای سازمان یافته کودکان کار را شناسایی و آن را طی یک گزارش تفصیلی تحقیقی منتشر کند (اینجا)؛ انتشار این گزارش، بازخورد گستردهای در فضای مجازی، رسانههای مختلف و افکار عمومی داشت اما توقع ورود و برخورد قاطع نهادهای مسئول با این معضل، تا به امروز برآوره نشده است.
اما یکی از این واکنشهای پرسرو و صدا به پرونده "کودکان کار" موضع سردار حسین رحیمی؛ رئیس پلیس تهران بود که درباره تیمهای سازمان یافتهای که اقدام به توزیع و هدایت این کودکان در میادین و تقاطعهای اصلی تهران میکنند، گفته بود: «اینکه بسیاری از "کودکان کار" سازماندهی میشوند را تأیید میکنیم البته این سازماندهی مربوط به تمام کودکان کار نیست اما اغلب آنها سازماندهی میشوند یعنی یک نفر این کودکان را صبح به معابر و چهارراهها آورده و ظهر یا غروب آنها را مجدد جمعآوری میکند؛ برای پلیس کاری ندارد افرادی را که اقدام به سازماندهی کودکان کار میکنند، شناسایی یا اینکه کودکان کار را از سر چهارراهها جمعآوری کند کما اینکه این کار را با کمک شهرداری پیش از عید آغاز کردیم اما بعد از عید تاکنون اقدام خاص و جدیدی در این رابطه نداشتیم زیرا هم با تعطیلات نوروزی و مأموریتهای پلیس مواجه شدیم و دوستان نیز مطالبه جدیدی از پلیس نداشتند.»
با توجه به موضع اخیر پلیس درباره پشت صحنه سازمان یافته فعالیت بخشی از کودکان کار و اعلام این موضع رسمی که "برای پلیس کاری ندارد افرادی را که اقدام به سازماندهی کودکان کار میکنند، شناسایی یا اینکه کودکان کار را از سر چهارراهها جمعآوری کند!" این سؤال تا به امروز بیپاسخ مانده که علت عدم برخورد با این گروههای سازمانیافته چه بوده است؟!
توجه به این نکته ضروری است که کودکان کار، پتانسیل و بستر تبدیل به دیگر آسیبهای اجتماعی را دارند؛ اعتیاد، سرقت، بزههای خرد و کلان و حتی در صورت عدم درمان این زخم، درگیر شدن در اموری مانند جرایم خشن و فحشا، سرنوشت بسیاری از این کودکان خواهد بود!
اما اگر خلأ قانونی مانع از ورود بهموقع پلیس به این موضوع شده، پلیس اعلام کند که تاکنون برای رفع خلأهای قانونی این پرونده چه اقدامی انجام داده است؟
قطعاً "پلیس" نقش بسیار پررنگی در مسئله خاص کودکان کار دارد و برخورد پلیسی با سرحلقههای گروههای فعال در سازماندهی کودکان کار میتواند یکی از حلقههای اصلی حل این مسئله در کنار شهرداری و بهزیستی باشد؛ امیدواریم هرچه زودتر در سال جاری شاهد ورود جدیتر پلیس در راستای حل و فصل این پرونده کهنه در حوزه آسیبهای اجتماعی باشیم.
انتهای پیام/