به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، این روزهای مدینه حال و هوای دیگری دارد. چه در کنار بقیع، چه در صحن مسجدالنبی(ص) و مقابل گنبد خضرای رسول گرامی اسلام(ص) و چه در محافل و جلسات معنوی داخل هتلها، همه چیز جور دیگری است؛ گویا فیض برای اهلش مهیاست. مدینهای که قصهای به وسعت تاریخ اسلام دارد و غصهای به عمق مظلومیت خاندان پیامبر(ص)، میتواند روضهای مصور برای هر زائر دلداده باشد.
میثم مطیعی که این روزها در محافل انس و معرفت بعثه مقام معظم رهبری در هتلهای مختلف مشغول مناجاتخوانی است، میگوید که در جلسات مدینه مداح نیازی به آمادهسازی و مقدمهچینی زائر ندارد و هر آن با ذکر نام پیامبر(ص) یا اهل بیت ایشان(ع) سوز و ناله زائر بلند میشود؛ چراکه نه! زائری که از غربت فرزندان حضرت زهرا(س) شنیده است، امروز با دیدن مزار خاکی و بیشمع امام حسن(ع) دلش میشکند.
یکی از بخشهای خاطرهانگیز و البته حزنآلود سفر زیارتی مدینه مراسم وداع زائر است. زائری که از یک سو شوق احرام تمتع و زیارت خانه خداوند و از سوی دیگر غم فراق مدینه در دل دارد. زائران ایرانی خانه خدا، هرچقدرچشمانتظار انجام مناسک تمتع و حضور در عرفات و منا باشند، باز نمیتوانند بدون حسرت و ناله از شهر پیامبر رهسپار مکه شوند.
این روزها زائر ایرانی مدینه - اول که در جلسات کاروان، آموزشها و هماهنگیهای لازم را دریافت کرده، لباس احرام بر تن در مراسم وداع کاروانش در هتل مینشیند تا با حرم رسول الله(ص)، قبور مطهر ائمه بقیع(ص)، مسجدالنبی(ص) و سایر مشاهد مشرفه این شهر خداحافظی کند. وقت وداع که میشود دل کندن از مدینه و غربت بقیع از همیشه سختتر میشود. زائری که میرود، اما دلش را به پنجرههای بقیع گره زده است. به ویژه بانوان زائری که در مدینه بودند، اما حسرت بیش از گذشته دیدار بقیع را با خود به سوغات میبرند.
وداع با پیامبر خدا(ص)، خداحافظی با قبر مخفی و خانه حضرت زهرا(ع) و ترک قبور ائمه بقیع(ع) گرچه برهر زائری سخت است، اما انگار او در این مراسم تنها نیست. شاید در پشت لذت مناجات و اشکهایش بتواند بدرقه معصوم را هم درک کند. اگر جوشش عجیب عشق و لطافت را از قلبش احساس کند، بتواند پاسخ سلام رسول الله(ص) را بشنود. همان حسی که پیشتر در خاطره وداع با امام رئوف(ع) تجربه کرده بود.
در هر هتلی که زائران هستند، در کنار مدیر، روحانی و عوامل کاروان، مدیر ثابت هتل و عوامل مجموعه نیز حضور دارند. ممکن است که چند کاروان با هم جلسه وداع با مدینه را برگزارکنند. جلسهای که زمانش دقایقی بیش نیست، اما زائر حسرت جداییاش را تا آخر عمر یا تا توفیق دیداری دیگر با خود به همراه دارد.
در همین حال و هوا رسم است که برای زائر متنی با عنوان پیمان با رسول خدا(ص) خوانده میشود. البته مدینه شهر پیماننامههاست و زائر داستان عهدشکنان در تاریخ این شهر را به خوبی به یاد دارد، اما این بار با خود عهد میبندد که بر میثاق با رسول خدا(ص) و اهل بیت(ع) او پابرجا بماند. میثاقی که میتواند مهمترین سوغات برای بازگشت از سفر باشد.
انتهای پیام/