آبخیزداری و آبخوان‌داری باید محوریت اصلی در مهار سیلاب باشد
مشاور و رئیس حوزه ریاست سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری گفت: سیلاب اخیر به ما گوشزد کرد که محور اصلی در مهار سیلاب باید موضوعات آبخیزداری و آبخوان‌داری باشد و سدسازی در اولویت بعدی و تکمیل‌کننده آن؛ اما در حال حاضر این مورد در کشور ما برعکس است.
مصطفی نادری در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم در رابطه با تأثیر سیلاب‌ها در بازیابی آبخوان‌های زیرزمینی اظهار کرد: اوضاع کشور ما در زمینه ذخیره آب پشت سدها، سطح ایستابی آبخوان‌ها و نرخ فرونشست به شدت بحرانی بود و سیلاب‌های اخیر تا حدودی این موارد را احیا کرد. این سیلاب آورده‌های زیادی به جا گذاشت که اگر ما با در نظرگرفتن طرح‌های آبخیزداری و آبخوان‌داری و نگاه جامع‌نگر به آن توجه می‌کردیم، می‌توانستیم خسارات سیل را به حداقل برسانیم و حداکثر استفاده را از آورده‌های آن داشته باشیم.
وی ادامه داد: تقریباً همه نقاطی که سیلاب سبب خسارات در کشور شده نقاطی بود که ما به بستر طبیعت تجاوز کردیم. در بسیاری از روستاهایی که حریم رودخانه حفظ شده بود به هیچ وجه آسیبی وارد نشد و خسارات در نقاطی بود که با ایجاد سازه‌های مسکونی، صنایع ، تفریحی و ...، در بستر رودخانه‌ها به حریم آن تجاوز کردیم و یا برداشت شن و ماسه را انجام دادیم.
مشاور و رئیس حوزه ریاست سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری بیان کرد: سیلاب اخیر در کشور به ما گوشزد کرد که محور اصلی در مهار سیلاب باید موضوعات آبخیزداری و آبخوان‌داری باشد و سدسازی در اولویت بعدی و تکمیل‌کننده بحث‌های آبخوان‌داری و آبخیزداری باشد اما متاسفانه در حال حاضر این مورد در کشور ما برعکس است. دستورات رئیس جمهور و وزیر جهاد کشاورزی مبنی بر تبیین لایحه آبخیزداری قابل تقدیر است اما این مهم نباید ما را از "اصل حکمرانی مدیریت شده آب" دور کند.
نادری ضمن تأکید بر لزوم پرداختن به "اصل حکمرانی مدیریت شده آب" گفت: اینکه مانند سال‌ها 97 و 98 سیلی بیاید و تمام توجهات و مدیریت منابع آبی را به سمت مباحث آبخیزداری ببرد و مجدداً در دوره خشکسالی توجهات به سمت و سوی دیگری برود حکمرانی صحیحی نیست. حکمرانی صحیح آب باید جدای از خشکسالی و ترسالی باشد و منابع آبی را به نحوی مدیریت کند که وابسته به این شرایط نباشد.
وی افزود: پس از وقوع سیلاب‌های سال 97 و 98 دولت گذشته موضوع ترسالی را مطرح کرد و بیشتر سیاست‌های حکمرانی آب را به سمتی برد که تقاضا را افزایش دهد. به عنوان مثال کشت برنج را که در بسیاری استان‌ها ممنوع شده بود مجدداً قانونی کرد و صنایع را توسعه داد اما دیدیم که در کمتر از 2 سال مجدداً به شرایط فوق بحرانی خشکسالی برگشتیم. باید از این مورد درس بگیریم و بار دیگر این اشتباه را تکرار نکنیم و توسعه را بر مبنای تطابق با آمایش سرزمین انجام دهیم.
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: جدای از لایحه آبخیزداری حکمرانی صحیحی لازم داریم تا تبادل منطقی میان بخش‌های تولید و مصرف آب داشته باشیم. نباید فراموش کنیم که ایران در مدار بیابانی، خشک و نیمه خشک دنیا واقع شده و باید همواره آمادگی مقابله با انواع خشکسالی‌ها را داشته باشیم و بر مبنای اقلیم کشور تصمیم به اتخاد سیاست‌ها و راهکارهای مقابله با بحران کم‌آبی باشیم.
انتهای پیام/
