کانون پرورش فکری بنگاه اقتصادی نیست که سودآور باشد
حکیمیان با اشاره به طرح ارشاد مبنی بر واگذاری کتابخانه‌های کانون پرورش فکری به نهاد کتابخانه‌ها گفت: مرکز فرهنگی، بنگاه اقتصادی نیست که سوددهی داشته باشد. با این دید باید خیلی از بناهای فرهنگی و تاریخی را خراب کنیم؛ چون هزینه‌برند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پایگاه اطلاع‌رسانی دولت روز شنبه، 19 شهریورماه، از درخواست بررسی واگذاری کتابخانه‌های کانون پرورش فکری به نهاد کتابخانه‌های عمومی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خبر داد. در این خبر اعلام شد که با توجه به ضرورت مبارزه با کم‌سوادی و ایجاد نهضت کتابخوانی در میان کودکان و نوجوانان کشور و ایجاد هم‌افزایی میان کتابخانه‌های کانون پرورش فکری و نهاد کتابخانه‌ها، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با هدف کاهش زیان‌دهی شرکت دولتی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و تأمین بخشی از هزینه‌ها از محل کاهش و صرفه‌جویی در هزینه‌ها با استفاده از ساختار و ظرفیت موجود در نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور و نیز به منظور افزایش و همسان‌سازی حقوق کارکنان این کانون براساس نظام‌نامه جبران خدمات نهاد کتابخانه‌ها، خواستار صدور مجوز برای واگذاری کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور شده است.
انتشار این خبر واکنش‌های بسیاری را در میان اهالی فرهنگ و ادب و فعالان عرصه کودک و نوجوان داشته است. هادی حکیمیان، نویسنده حوزه نوجوان، در گفت‌وگویی با تسنیم، با اشاره به سابقه کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و تأثیری که این محیط بر پرورش فرهنگ و ادب طی دهه‌های گذشته داشته است، گفت: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اولین نهاد فرهنگی دولتی بود که اقدام به تأسیس کتابخانه‌های متعدد در تهران و خارج از پایتخت کرد. بسیاری از دستگاه‌های دولتی اقدام به تأسیس کتابخانه کردند، اما عمده این کتابخانه‌ها یا در تهران بودند مانند کتابخانه ملی یا در دانشگاه‌های اصلی تأسیس شده‌اند، مانند کتابخانه دانشگاه تهران.
وی ادامه داد: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با در نظر گرفتن عدالت و توسعه فضای کتابخانه‌ای، اولین نهادی بود که اقدام به راه‌اندازی کتابخانه در شهرهای مختلف، حتی در روستاها و شهرهای دورافتاده کرد. در کنار تأسیس کتابخانه‌ها ما با راه‌اندازی کتابخانه‌های سیار نیز مواجهیم که توانسته به دورترین نقاط کشور برود و نیازهای کودکان و نوجوانان را در این زمینه برطرف کند.
این نویسنده با بیان اینکه کتابخانه‌های کانون با بیش از نیم قرن عمر، مکانی برای پرورش چهره‌های مهم فرهنگی و هنری بوده‌اند، اضافه کرد: عده‌ای از علاقه‌مندان به کتاب و فرهنگ، عمر و جوانی خود را گذاشتند تا مجموعه‌ای را سرپا نگاه دارند که چنین کارکردی داشته باشد. بسیاری از هنرمندان و نویسندگان وقتی می‌خواهند از سوابق خود بگویند، ابتدا از کار در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز می‌کنند و می‌گویند که در فلان کتابخانه کانون عضو بوده‌اند. در واقع اولین آشنایی آنها با فرهنگ و هنر از همین کتابخانه‌ها رقم خورده است.
حکیمیان با اشاره به کار تخصصی که در کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان در جریان است، افزود: این کتابخانه‌ها براساس معیارها و مؤلفه‌های بین‌المللی برای کتابخانه‌های کودک و نوجوان طراحی شده و اداره می‌شوند. کودکان در دیگر کتابخانه‌ها تنها می‌توانند از بخش امانت کتاب استفاده کنند، اما در کتابخانه‌های کانون با برنامه‌هایی که متناسب با روحیه کودکان و نوجوانان طراحی شده، آن احساس آرامش لازم به کودک منتقل شده و می‌تواند با فضا و کتاب ارتباط بهتری برقرار کند.
برگزیده نوزدهمین دوره جایزه شهید غنی‌پور با اشاره به وضعیت فعلی بازار نشر، گفت: در حال حاضر در بازار کتاب کودک انواع و اقسام کتاب‌های ژانر وحشت و ... که مناسب با روحیه کودکان و نوجوانان نیست، وجود دارد؛ کتاب‌هایی که هیچ تناسبی با فرهنگ ما ندارد. کانون پرورش فکری در دهه‌های گذشته با حضور نیروهای خبره، همواره سعی کرده منابع خود را از کتاب‌های اصیل که به درد کودک و نوجوان امروز می‌خورد، انتخاب کند؛ به همین دلیل این کتابخانه‌ها همواره به عنوان یک منبع مطمئن برای خانواده‌ها مطرح بوده‌اند.
حکیمیان به خدمات کتابخانه‌های کانون به عنوان یکی دیگر از مزیت‌های این مراکز اشاره و اضافه کرد: در حال حاضر خانواده‌هایی که از سطح مالی خوبی برخوردارند، فرزندان خود را به دوره‌های آموزشی متعددی مانند موسیقی و ... می‌فرستند که هزینه‌های آن برای بسیاری از خانواده‌هایی که قشر متوسط و ضعیف جامعه هستند، بسیار است. با توجه به این امر، کانون همواره دوره‌های آموزشی در زمینه‌های مختلف هنری برگزار کرده و در این مراکز همیشه به روی خانواده‌ها باز بوده است. در واقع می‌توان گفت که این کلاس‌ها جزو معدود کلاس‌های آموزشی بوده‌اند که شرکت در آنها برای خانواده‌ها همراه با دغدغه مالی نبوده است.
نویسنده کتاب «خواب پلنگ» با تأکید بر اینکه امیدوارم تصمیم‌گیرندگان در این رابطه با وسواس بیشتر و سنجیده‌تر عمل کنند، ادامه داد: این کتابخانه‌ها میراثی هستند که چند دهه فعال بوده‌اند و باید حفظ شوند. اگر به نوعی کارکرد خود را از دست بدهند، جمع کردن این تعداد کودک و نوجوان و برقراری ارتباط میان آنها دشوار خواهد بود. کتابخانه‌های کانون جزو معدود مکان‌های فرهنگی است که میان نویسنده و مخاطب ارتباط برقرار می‌کند و مخاطب کودک و نوجوان می‌تواند با نویسنده کتاب مورد علاقه‌اش صحبت کند و در جلسات نقد حضور داشته باشد. از سوی دیگر، کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان خود در طی این سال‌ها به یک برند معتبر فرهنگی تبدیل شده است و باید استقلال آن حفظ شود.
حکیمیان با اشاره به «کاهش زیان‌دهی» کانون که در طرح ارشاد به آن اشاره شده است، گفت: مرکز فرهنگی، مرکز اقتصادی و بنگاه اقتصادی نیست که سوددهی داشته باشد. طبیعتاً باید مدیران بودجه از جای دیگری بیاورند و خرج نهاد فرهنگی کنند. اگر با این منطق بخواهیم بسنجیم باید بگوییم که خیلی از بناهای فرهنگی و تاریخی را باید خراب کنیم؛ چون هزینه‌برند. کدام کتابخانه و مرکز فرهنگی در کشور سودده است؟ آیا کتابخانه ملک، کتابخانه ملی یا کتابخانه آستان قدس مراکز سوددهی هستند؟ این مراکز همواره مراکز عام‌المنفعه‌ای بوده‌اند که براساس درآمدزایی بنا نشده‌اند. اعضا تنها با پرداخت یک حق عضویت از خدمات کتابخانه بهره‌مند می‌شوند.
وی با بیان اینکه سنجیدن و ارزیابی عملکرد یک نهاد فرهنگی با معیارهای اقتصادی درست نیست، یادآور شد: مسئولین باید درباره آینده کانون و کتابخانه‌های آن با وسواس بیشتری تصمیم بگیرند؛ چرا که نهادی مانند کانون اگر ضربه‌ای ببیند، دیگر نمی‌توان به این راحتی آن را احیا کرد.
انتهای پیام/
