به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شراب یکی از نوشیدنیهای زیانباری است که در قرآن از آن با عنوان «خمر» یاد شده است. خداوند از شراب در سه جای قرآن یاد کرده است که شامل آیات 219 بقره و 90 و 91 مائده است. در آیه 219 بقره، از شراب با تعبیر «گناه کبیر؛ إِثْمٌ کَبیر» یاد شده است. خداوند در آیه 90 سورۀ مائده آن را نجاستی حاصل عمل شیطان «رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطان» و در آیه 91 نیز به عنوان ابزار شیطان برای گسترش دشمنی و کینه « یُوقِعَ بَیْنَکُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ» معرفی کرده است.
شراب، کلید هر شرّ و بدی
شراب، اما در احادیث کلید هر شرّی است. امام صادق علیهالسلام در روایتی فرمود «شُرْبُ الْخَمْرِ مِفْتَاحُ کُلِ شَرٍّ»؛ خوردن شراب، کلید هر شرّی است. (کافی، ج12،ص695) در سایر احادیث، شراب را بدتر از بینمازی و حتی شنیعتر از زنا معرفی کردهاند. فردی از امام صادق علیهالسلام پرسید آیا شراب بدتر است یا ترک نماز. امام فرمود نوشیدن شراب؛ سپس فرمود آیا میدانی چرا اینگونه است؟ گفت نه. امام توضیح داد زیرا شراب فرد را دچار حالتی میکند که اصلاً پروردگار خویش را نمیشناسد. «لِأَنَّهُ یَصِیرُ فِی حَالٍ لَا یَعْرِفُ رَبَّهُ.» نکتهای که از این روایت برداشت میشود این است که انسان گناهکار با نوشیدن شراب از یاد خدا به قدری غافل میشود که گویی او را نمیشناسد، از این جهت مستعد هر خطا و گناهی میشود.
شرب خمر بدتر از زنا و سرقت و قتل
در دیگر روایت از امیرالمؤمنین علیهالسلام سؤال شد شما گمان میکنی که نوشیدن شراب بدتر از زنا و سرقت است؟ فرمود بله؛ چرا که ممکن است زناکار به همین گناه اکتفا کند، خود را به گناه دیگر آلوده نکند، اما شرابخوار با آنکه به یک گناه آلوده شده، به گناهان دیگرى نیز مانند زنا، دزدى، آدمکشى و ترک نماز آلوده خواهد شد؛ «إِنَّ صَاحِبَ الزِّنَا لَعَلَّهُ لَا یَعْدُوهُ إِلَى غَیْرِهِ وَ إِنَّ شَارِبَ الْخَمْرِ إِذَا شَرِبَ الْخَمْرَ زَنَى وَ سَرَقَ وَ قَتَلَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ تَرَکَ الصَّلَاةَ.» (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج6، ص403) در حدیث مشابهی، امام محمد باقر علیهالسلام فرمود «خوردن شراب، فرد را درگیر زنا، سرقت و قتلی میکند که خداوند آن (قتل) را حرام شمرده است. و نیز خوردن شراب فرد را به شرک نسبت به خدا میکشاند. آثار شراب بسیار بیشتر از هر گناه دیگری است چنان که درختش نیز از هر درخت دیگرى بالاتر مىرود. إِنَّ شُرْبَ الْخَمْرِ یُدْخِلُ صَاحِبَهُ فِی الزِّنَا وَ السَّرِقَةِ وَ قَتْلِ النَّفْسِ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ؛ وَ فِی الشِّرْکِ بِاللَّهِ وَ أَفَاعِیلُ الْخَمْرِ تَعْلُو عَلَى کُلِّ ذَنْبٍ کَمَا یَعْلُو شَجَرُتهَا عَلَى کُلِّ الشَّجَرِ. (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال (شیخ صدوق) ص245)
آثار شوم شرابخواری در دنیا و آخرت
اما رسول خدا صلی الله علیه و آله در روایتی ضمن بیان گوشهای از وقایع آخرالزمانی، به آثار شوم شراب اشاره میکنند که خواندن آن برای آن عده که مبادرت به خوردن شراب دارند، جای تأمل دارد. حضرت خطاب به ابنمسعود فرمود
* پسر مسعود، قسم به خداوندى که مرا به حق فرستاده، زمانى خواهد آمد که مردم شراب را حلال شمرند و آن را نبیذ نام میگذارند. لعنت خدا و ملائکه و مردم بر آنها باد که من از آنها بیزارم و آنها نیز از من بر کنارند.» وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ لَیَأْتِی عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ یَسْتَحِلُّونَ الْخَمْرَ وَ یُسَمُّونَهُ النَّبِیذَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ أَنَا مِنْهُمْ بَرِیءٌ وَ هُمْ مِنِّی بُرَآءُ»
* پسر مسعود، آنکه با مادر زنا کند، گناهش کمتر است از آنکه به قدر خردلى ربا داخل مالش شود، و هر که شراب بنوشد کم یا زیاد، نزد خدا از رباخوار بدتر است که شراب مفتاح همه شرارتهاست؛ یَا ابْنَ مَسْعُودٍ الزَّانِی بِأُمِّهِ أَهْوَنُ عِنْدَ اللَّهِ مِمَّنْ یُدْخِلُ فِی مَالِهِ مِنَ الرِّبَا مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ وَ مَنْ شَرِبَ الْمُسْکِرَ قَلِیلًا کَانَ أَوْ کَثِیراً فَهُوَ أَشَدُّ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ آکِلِ الرِّبَا لِأَنَّهُ مِفْتَاحُ کُلِّ شَرٍّ»
* پسر مسعود، آنان به نیکان ستم و نیز فاجران و بدکاران را تصدیق مىکنند. حق در نظرشان باطل و باطل حق خواهد بود و همه اینها براى دنیا است که خود مىدانند بر غیر حق مىروند و لکن «شیطان کارهاشان را در نظرهاشان زیبا جلوه داده و در نتیجه از راه حق بازشان داشته و هرگز هدایت نخواهند یافت» (نمل24) «به زندگى دنیا دلخوش و قانع شدند و به آن آرامش و اطمینان یافتند؛ آنان که از آیات ما غافل شدند و به واسطۀ آنچه عمل و کسب کردهاند، جایگاهشان دوزخ است.» (یونس7) یَا ابْنَ مَسْعُودٍ أُولَئِکَ یَظْلِمُونَ الْأَبْرَارَ وَ یُصَدِّقُونَ الْفُجَّارَ وَ الْفَسَقَةَ الْحَقُ عِنْدَهُمْ بَاطِلٌ وَ الْبَاطِلُ عِنْدَهُمْ حَقٌّ هَذَا کُلُّهُ لِلدُّنْیَا وَ هُمْ یَعْلَمُونَ أَنَّهُمْ عَلَى غَیْرِ الْحَقِّ وَ لَکِنْ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ فَهُمْ لا یَهْتَدُونَ (نمل24) رَضُوا بِالْحَیاةِ الدُّنْیا وَ اطْمَأَنُّوا بِها وَ الَّذِینَ هُمْ عَنْ آیاتِنا غافِلُونَ أُولئِکَ مَأْواهُمُ النَّارُ بِما کانُوا یَکْسِبُون (یونس7)
در نهایت اینکه شراب علاوه بر آثار ضدمعنوی که بر روح و جان انسان دارد، به جسم انسان نیز زیانهای جبرانناپذیری وارد میکند و این مسئله از لحاظ پزشکی در سطح دنیا بارها به اثبات رسیده است؛ از جمله آنکه به طور کلى الکل سبب التهاب جهاز هاضمه (سیستم هضم غذا) مىشود. سبب خراشیدگی جدار رودهها، دفع خون و ضعیف کردن قوا میشود و بالاخره اسهال سخت تولید مىکند و گاهى نیز یبوست مىآورد. الکل زبان را ضخیم و سخت و سلولهاى مخصوص ذائقه را ضعیف و بالاخره محو مىکند، به طوریکه شخص دائم الخمر دیگر طعم غذاها را درست حس نمىکند، و این خود یکى از علل بىاشتهایى در شخص الکى است. الکل از بزرگترین علل ابتلاى به مرض سل است و سبب تورم ریهها میشود و تنفس را سخت میکند. اینها تنها گوشهای از مضرات شراب و الکل هستند.
انتهایپیام/