بویری: در پارک تمرین کنیم، بهتر از تشک‌های کشتی سالن ایذه است
مربی تیم ملی جوانان کشتی فرنگی با انتقاد از امکانات ضعیف کشتی ایذه می‌گوید که آنها به خاطر خرابی تشک‌ها، هر هفته دو سه مصدوم دارند و تاکید می‌کند که تمرین کردن در پارک بهتر است.
ملک‌محمد بویری در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد انصراف تیم سیناصنعت ایذه از شرکت در لیگ برتر فرنگی اظهار داشت: به دلیل مشکلات مالی و عدم ایجاد زیرساخت‌های لازم، انصراف دادیم. در این چند سال تلاش کردیم زیرساخت‌ها به وجود بیاید که نیامد. اصلا چیزی تحت عنوان کم کردن مالیات در پی تیمداری برای باشگاه اتفاق نیفتاد. به هرشکل حضور در لیگ برای شرکت صرفه اقتصادی نداشت.
این مربی سازنده با انتقاد از امکانات ضعیف کشتی ایذه اظهار داشت: با این وضعیت در باشگاه را ببندیم، بهتر است. ما در ایذه، جز خانه کشتی، تنها یک سالن داریم که امکانات آن هم خیلی ضعیف است. متاسفانه با وجود اینکه بچه‌ها در مسابقات جهانی و آسیایی خوب نتیجه گرفتند اما هیچ‌گونه حمایتی نشد. کشتی ایذه امسال 5 مدال نوجوانان و جوانان از جهانی ایتالیا و بلغارستان گرفت و 4 مدال قهرمانی آسیا هم داشتیم، اما هیج اتفاقی برای کشتی شهرستان ایذه نیفتاد.
وی با تاکید بر اینکه افتخارآفرینی کشتی‌گیران ایذه برای آنها عواید مالی چندانی نداشت، ادامه داد: جز مبلغی که رئیس هیئت کشتی استان به بچه‌ها داد و پاداشی که مدیرعامل سیناصنعت برای آنها در نظر گرفت، هیچ اتفاقی رخ نداد، نه از سمت اداره کل استان خوزستان و نه شهرستان. مسئولان متاسفانه هیچ حمایتی از جوانان آیندهدار ما ندارند. اینها که مدال گرفتند جزو نخبگان کشتی ایران و جهان هستند، اما مورد حمایت مالی و معنوی قرار نمی‌گیرند. جز فدراسیون که از این بچه‌ها حمایت کرد و به مسابقه رفتند، هیئت کشتی هم در حد توانش دارد کار می‌کند اما دیگر مسئولان همه‌اش می‌گویند بودجه‌ای برای حمایت از این قهرمانان ندارند.
مربی تیم ملی فرنگی جوانان تشک سالن کشتی ایذه را از رده خارج عنوان کرد و گفت: ما سه تشک کشتی داریم که رویه دوتای آن خراب است. هر هفته چندین مصدوم می‌دهیم. بچه‌ها روی چمن پارک تمرین کشتی انجام دهند به مراتب کمتر آسیب می‌بینند. در هفته حداقل دو سه زانوی آسیب‌دیده روی این تشک‌ها داریم. همین الان سه تا از بچه‌های ما به مسابقات امیدها رفته‌اند، تا میگوییم سالن را تجهیز کنید، می‌گویند داریم خانه کشتی می‌زنیم، اما کو؟ چقدر باید صبر کنیم، الان که هیچی نداریم.
انتهای پیام/
