فرشید پورحاجت در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم با اشاره به طرح نهضت ملی مسکن، اظهار کرد: وقتی قرار است برای اجرای یک برنامه و هدف در بخشهای اقتصادی برنامهریزی شود باید یک سیاست منسجم پشت آن باشد. در این سیاست نیز باید هرکسی بتواند مسئولیت خود را بهدرستی انجام دهد یعنی در مسکن نیازمند یک کار تیمی بوده و هست. امروز این شرایط نداریم.
وی با تاکید براینکه مشکل مذکور مربوط به این دولت نیست، افزود: طی 10 سال اخیر این اتفاق روی داده و قدرت و صلابت که بهنظر میرسد یک وزارتخانه باید در حوزه مسکن و شهرسازی داشته باشد، ندارد. از سال 90 با وزارت راه و شهرسازی ارتباط دارم و ساختار را کاملاً میشناسم مشاهده نکردهایم.
وی یادآور شد: در رابطه با وزارت مسکن و شهرسازی سابق که به راه و شهرسازی تبدیل شد؛ آیا وزیر میتواند روزانه با معاونان و مدیران جلسه بگذارد. بخش خصوصی را کنار میگذاریم. این وزارتخانه ساختاری دارد که باید در آن مدیران و معاونان هماهنگی را با وزیر راه داشته باشند. در حوزه مسکن بین 25 تا 40 معاونت و سازمان داریم؛ یعنی اگر روزانه بخواهیم با یک نفر هم جلسه بگذاریم وقت کم می آید. حالا ما بهعنوان بخش خصوصی به وزارت راه و شهرسازی میگوییم میخواهیم کمک کنیم معلوم است که وزارتخانه وقت ندارد. میخواهیم به وزارت راه کمک کنیم میبینیم باید مجلس برود یا اینکه باید مسئولان 31 استان را ببیند و مشکلات را حل کند.
عضو هیئت مدیره کانون سراسری انبوهسازان با اشاره به اینکه صلابتی را که باید یک وزارتخانه داشته باشد هنوز احیا نشده است، گفت: یا ساختار وزارت راه و شهرسازی طی 10 سال اخیر پویایی لازم را نداشته است، یا اینکه هدفگذاریهایی که بایست صورت میگرفت به سرانجام نرسیده است. این را باید عُقلا بررسی کنند.
پورحاجت با اشاره به افزایش قیمت مسکن، اضافه کرد: همه چیز به حوزه اقتصاد برمیگردد و مسکن هم بخشی از اقتصاد است. بازیگر اصلی هم در اقتصاد عرضه و تقاضاست. نمیشود 10 سال بنشینیم و کاهش تولید مسکن را نگاه کنیم. از سوی دیگر جمعیت جوان هم افزایش یابد، اینها مسکن میخواهند نمیشود به همین راحتی بگوییم سالانه 600 تا 800 هزار ازدواج در کشور داریم. کسی هم که ازدواج میکند خانه مستقل میخواهد.
وی یادآور شد: فرهنگی در سابق داشتیم و فرزند با خانواده زندگی میکرد. اما الان اینگونه نیست. سال 1392 که طرح جامع مسکن آمد اعلام شد باید سالانه 800 هزار واحد در کشور ساخته شود. یعنی 8 میلیون واحد طی 10 سال.
وی با بیان اینکه مجموع فعالیت بخش خصوصی در بخش مسکن انجام داده به 3 میلیون واحد آماده هم نرسیده است، اظهار کرد: امروز اعلام میکنیم در کشور 5 میلیون مسکن کمبود داریم و شاخص 5 میلیون واحدی از یک جایی رویت شده است.
عضو هیئت مدیره کانون سراسری انبوهسازان با اشاره به اینکه طی 10 سال اخیر نگاه به مسکن حمایتی نبوده است، اضافه کرد: در برنامه توسعه سوم کشور وقتی قرار بود تولید مسکن در کشور حمایت شود، مکانیستمهای مالیاتی و ساختار تقویت در سرمایهگذاری در بخش مسکن تعریف شد.کانون سراسری انبوهسازان نیز سال 81 بعد از برنامه سوم کشور شکل گرفت. اما این کانون امروز چقدر مورد حمایت قرار گرفته است؟ بخش خصوصی که باید بهعنوان بازوی اجرایی بخش مسکن فعالیت میکرد.
وی با طرح این پرسش که چقدر سیاستهای مشوقانه برای این بخش در نظر گرفته شد، بیان کرد: هر زمان مدیری آمد و نتوانست مسئولیت خودش را بهدرستی انجام دهد، مسیر را منحرف کرد. 6 سال فقط اعلام کردیم خانههای خالی، خانههای خالی. امروز میگویند بابت اجاره مسکن مالیات وضع کنیم. در واقع نیامدیم برای حوزه مسکن علاوه بر اینکه تنبیه را در نظر بگیریم، تشویق را هم مد نظر قرار دهیم. فقط یک نگاه سرکوبی به بخش مسکن داشتیم، در صورتیکه منشاء تمام مشکلات مسکن کشور به تهران بزرگ برمیگردد.
وی توضیح داد: یک تجوزی برای کل کشور داشتهایم و مشکل همه ایران را در تهران دیدهایم. گفتهایم عامل مشکلات مسکن و افزایش قیمت در تهران است و هر درمانی برای کنترل قیمت مسکن تهران داشتهایم را به کل کشور تعمیم دادهایم.
وی در ادامه با طرح این پرسش که در آمایش سرزمین چه کردهایم،گفت: اینکه دولت برای مسکن برنامهریزی میکند بسیار خوب است. اما بحث آمایش سرزمین به چه صورتی است. آیا قرار است که خردورزی نکنیم و جمعیت کنونی تهران را که باعث شده شهروندان نتوانند در آن زندگی کنند را افزایش دهیم؟
پورحاجت افزود: قرار است حدود 600 هزار واحد جدید در تهران ساخته شود، این یعنی حدود 2.4 میلیون نفر که میخواهند وارد پایتخت شوند. میخواهیم جمعیت معادل 2 برابر اهواز را به جمعیت تهران اضافه کنیم. میخواهیم محدوده شهرها را گسترش دهیم، نباید در این مسیر تجربه مسکن مهر را فراموش کنیم. مسکن مهر یک تجربه برای کشور بوده و امروز اگر وزارت راه و شهرسازی و دولت آقای رئیسی میخواهد یک واحد مسکونی بسازد باید از همین الان که کلنگ احداث یک مترمربع ساختمان مسکونی را به زمین میزنیم ، سرانهها، فضای خدماتی، رفاهی و.. برای این واحدها فراهم شود. باید برای اشتغال و تولید ساکنان این واحدها برنامهریزی شود.
وی با طرح این پرسش که چرا سرمایهگذار بخش خصوصی کشور حاضر است در امارات سرمایه گذاری کند، تصریح کرد: آنجا (امارات) که برهوت است، آنها مُکران ندارند. سواحل خلیجفارس آنها که به بِکری سواحل ایران نیست. آنها که آبادان، خرمشهر، سیستان و چابهار ندارند. پس چرا همچنان در این تفکر هستیم که مشکل مسکن را در تهران ببینیم.
انتهای پیام/