گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم- «دونالد ترامپ» و «جو بایدن»، رئیسجمهوران سابق و فعلی آمریکا مدتهاست به چهره بیاعتمادی عموم مردم به نهادها و ساختارهای حاکمیتی آمریکا تبدیل شدهاند.
نتیجه یک نظرسنجی که مرکز نظرسنجی پیو اخیراً انجام داده نشان میدهد تنها 20 درصد از مردم آمریکا به حاکمیت مستقر در واشنگتن اعتماد دارند و این روند نزولی، از دوره دوم ریاستجمهوری جورج دبلیو بوش پایدار بوده است. این رقم در زمان دولت کندی 77 درصد بوده است.
نتایج یک نظرسنجی دیگر گالوپ نشان میدهد تنها 27 درصد از آمریکاییها به طور متوسط اعتماد بالایی به 14 نهاد اصلی آمریکا دارند. این رقم نسبت به سال 2021 کاهش 5 درصدی نشان میدهد و پایینترین رکورد را در اعتماد عمومی به سه قوه حکومت آمریکا از سال 1979 ثبت کرده است.
طبق نتایج این نظرسنجی اعتماد به نهاد ریاستجمهوری از 38 درصد در سال 2021، پانزده درصد کاهش یافته و به رقم بیسابقه 23 درصد رسیده است. اعتماد به دیوان عالی نیز به پایینتر حد در سالهای گذشته یعنی 25 درصد رسیده است.
نتایج یک نظرسنجی دیگر که دانشگاه «مانموث» انجام داده و چند روز پیش منتشر شد نشان میدهد 85 درصد از رأیدهندگان میگویند که اوضاع در آمریکا در مسیر اشتباه حرکت میکند. از سال 2013 که دانشگاه مانموث شروع به انجام نظرسنجی کرده است، این میزان باور به مسیر نادرست آمریکا، «بیسابقه» بوده است.
عامل ترامپیسم و تأثیر مخرب بر نتایج حزب جمهوریخواه
علاوه بر سطح داخلی، از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ دیدگاه مردم در متحدان آمریکا به این کشور هم روندی نزولی را آغاز کرده است. مرکز نظرسنجی «پیو» سال گذشته نتایج تحقیقاتی را منتشر کرد که نشان میداد تصورات و نگرشهای مطلوب نسبت به آمریکا با افت شدید همراه شده و به سطوح «غیرقابلتصوری» رسیده است: نتایج این پیمایش که در 13 کشور دنیا انجام شده نشان میدهد تنها 26 درصد مردم آلمان، 30 درصد مردم هلند، 31 درصد فرانسویها، 33درصد استرالیاییها و 35 درصد کاناداییها نظر مطلوبی نسبت به آمریکا دارند.
نتایج انتخابات میاندورهای اخیر در آمریکا را میتوان یکی دیگر از بازنمودهای همین سیر نزولی اعتماد به حاکمیت آمریکا دانست، جایی که تحلیل رفتار رأیدهندگان در کنار نتایج نظرسنجیها نشان میدهد که رأی عده زیادی از مردم برای گفتن «نه» به ترامپ بوده، بدون آنکه معنایش «آری» به بایدن بوده باشد.
قبل از آغاز انتخابات میاندورهای انتظار میرفت عملکرد اقتصادی بسیار ضعیف دولت بایدن، در کنار رسواییهای دیگری نظیر خروج فاجعهبار از افغانستان، مسئله مهاجران و انتشار فیلمهایی از عدم صلاحیت ذهنی رئیسجمهور آمریکا به ایجاد یک «موج قرمز بزرگ» به نفع جمهوریخواهان در انتخابات میاندورهای منجر شود.
با این حال، تا این لحظه، علیرغم آنکه نتیجه انتخابات هنوز به طور قطعی مشخص نشده مسئلهای که کاملاً واضح شده این است که آن «موج بزرگ» اتفاق نیفتاده است. دموکراتها در مجلس سنا کماکان برتریشان را حفظ کردهاند و در مجلس نمایندگان هم پیشبینی میشود که جمهوریخواهان با یک برتری ضعیف کنترل این مجلس را در اختیار بگیرند.
شواهد زیادی نشان میدهد که «عامل ترامپیسم» نقش مهمی در نتیجه این انتخابات بازی کرده است. از جمله آشکارترین این شواهد، این است که بسیاری از کارشناسان میگویند حمایت ترامپ از نامزدهای جمهوریخواه به جای آنکه به ارتقای آنها منجر شود، عملکرد آنها را کاهش داده است. البته، مشخص کردن نقش «عامل ترامپ»، فراتر از شعارها و جدالهای حزبی چیزی است که باید آن را از خلال اعداد و ارقام کمی استخراج کرد.
یک نمونه از چنین تحقیقی را امروز روزنامه واشنگتنپست انجام داده و منتشر کرده. این تحقیق به مقایسه عملکرد جمهوریخواهان مورد حمایت ترامپ با جمهوریخواهان مستقل از ترامپ پرداخته است.
در نگاه نخست، اگر همه 401 منطقهای که در آنها یک دموکرات با یک جمهوریخواه رقابت کرده را در نظر بگیریم، تفاوت چندانی در عملکرد دو گروه فوق دیده نمیشود. روزنامه واشنگتنپست، عملکرد نامزدهای جمهوریخواه را با عملکرد مورد انتظار از آنها در منطقه انتخابیشان محک زده است. این عملکرد انتظاری، شاخصی است که از الگوی رأیدهی مردم در انتخاباتهای قبلی به دست آمده است.
144 نامزد مورد حمایت ترامپ به طور متوسط 1.52 درصد عملکرد بهتری نسبت به خط پایه مورد انتظارشان که از الگوی رأیدهی اخیر مردم در این مناطق به دست آمده داشتهاند. در 257 رقابت که ترامپ از هیچ نامزدی حمایت نکرده جمهوریخواهان 1.46 درصد بالاتر از خط پایه مورد انتظارشان عمل کردهاند.
اما این شباهت ممکن است ناشی از حمایت ترامپ از بسیاری از جمهوریخواهان در مناطقی باشد که به طور سنتی به جمهوری خواهان رأی میدهند و رقابتی در آنها وجود ندارد. اگر بررسیمان را صرفاً روی مناطقی متمرکز کنیم که حاشیه اختلاف در دورههای گذشته در آنها کمتر از 15 درصد بوده و در واقع برای کسب کرسی آن منطقه رقابتی واقعی بین جمهوریخواهان و دموکراتها در جریان بوده، تصویر کاملاً متفاوتی به دست میآید.
با این بررسی مشخص میشود در 114 منطقه رقابتی، نامزدهای مورد حمایت ترامپ 5 درصد از خط پایه مورد انتظار پایینتر رفتهاند در حالی که جمهوریخواهان فاقد حمایت او 2.2 درصد از خط پایهشان بالاتر رفتهاند؛ یعنی در واقع، عامل ترامپ، بیش از 7 درصد به ضرر جمهوریخواهان عمل کرده که رقم نسبتاً بزرگی است.
برای اینکه مشخص شود عامل ترامپ چه ضربهای به جمهوریخواهان زده است به جدول زیر نگاه کنید. در این جدول، ربع سمت راست در پایین، جمهوریخواهانی را نشان میدهد که علیرغم آنکه منطقهشان در انتخابات قبلی، طرفدار جمهوریخواهان بودهاند این بار نتایج ضعیفتر از انتظار داشتهاند. ربع بالایی در سمت چپ، مربوط به جمهوریخواهانی است که نتایجشان بالاتر از حد انتظار بوده است. نقطههای نارنجی مربوط به نامزدهای مورد حمایت ترامپ و نقطههای سفید نامزدهای فاقد حمایت ترامپ هستند.
نگاهی به این چارت نشان میدهد نقطههای نارنجی در منطقهای که نامزدها زیر حدانتظار ظاهر شدهاند فراوان هستند، در صورتی که در نقطه مقابل (قسمت فراتر از انتظار) هیچ نقطه نارنجی وجود ندارد. به عبارت دیگر، تقریباً همه نامزدهای مورد حمایت ترامپ در مناطق رقابتی، پایینتر از حد انتظار عمل کردهاند.
در برخی از رقابتها، نامزدهای مورد حمایت ترامپ موفق شدند کرسیشان را به دست بیاورند اما کاملاً پایینتر از سطح انتظار عمل کردند. به عنوان مثال، لاورن بوبرت، یکی از نامزدهایی که به شدت مورد حمایت ترامپ بود در منطقه خود تنها 1100 رأی بیشتر از رقیبش به دست آورد در حالی که آن منطقه انتخاباتی همیشه به راحتی از آن جمهوریخواهان بود.
معنی روی گردانی از جمهوریخواهان روی آوردن به دموکراتها نبود
مسئله دیگری که نقش عامل ترامپ را نشان میدهد در نحوه رأیدهی متفاوت رأیدهندگان مستقل بود. یکی از سیاستمداران حزب جمهوریخواه که خواسته نامش فاش نشود درباره دلیل نتایج ضعیف جمهوریخواهان در این انتخابات به انبیسی گفت: «مشکل، ترامپ بود. مستقلها به نامزدهایی که آنها را افراطی یا خیلی نزدیک به دونالد جی ترامپ میدیدند رأی ندادند.»
رأیدهندگان مستقل 31 درصد از کل آرا را تشکیل میدادند، اما نتیجه تحقیق انبیسی نشان میدهد که این رأیدهندگان در این دوره با 49 درصد در برابر 47 درصد دموکراتها را به جمهوریخواهان ترجیح دادهاند. این در حالی است که در 4 انتخابات میاندورهای قبلی، مستقلها با اختلاف دستکم 10 درصدی حزب مخالف رئیسجمهور را به حزب او ترجیح دادهاند.
کن اسپین، یکی از راهبردشناسان سابق جمهوریخواهان میگوید: «رئیسجمهور سابق، سایه بسیار بزرگی روی این انتخابات انداخت. از نامزدهایی که آنها را تأییدشان کرد تا امتناعش از دوریگزینی از انظار عموم قبل از انتخابات [او در این قضیه نقش داشت.] او همه جا حاضر بود.»
با این حال، در حالی که نتیجه این انتخابات را میتوان «نه قاطع» به ترامپ در نظر گرفت آن را به هیچ عنوان نمیتوان رأی آری به دموکراتها تلقی کرد. این موضوع را از دهها نظرسنجی که نشان میدهد بایدن یکی از نامحبوبترین روسای جمهور آمریکا در دهههای گذشته بوده قابل استنباط است.
همین دیروز پایگاه «فایو ثرتی ایت» با جمعآوری نتایج نظرسنجیهای مختلف گزارش داده بایدن در 44 سال گذشته کمترین میزان مقبولیت را در میان روسای جمهور تاریخ آمریکا داشته است.
علیرغم این، دولت او یکی از بهترین عملکردها را در انتخابات میاندورهای داشته است. در دوره ترامپ، حزب جمهوریخواه در انتخابات میاندورهای 40 کرسی مجلس نمایندگان را از دست داد. در اولین انتخابات میاندورهای در دولت باراک اوباما، دموکراتها 63 کرسی را از دست دادند.
به عبارت دیگر، دولت بایدن، با آنکه از نگاه مردم آمریکا در زمره بدترین روسای جمهور تاریخ این کشور بوده، بهترین نتیجه را در انتخابات میاندورهای رقم زده است. با این تفاصیل، نتایج انتخابات فعلی بیش از آنکه اقبال به بایدن را نشان دهند نشاندهنده گریز از ترامپ هستند.
انتهای پیام/