«ممارست در عمل!»| حاشیه‌نگاری دیدار تولیدکنندگان با رهبر انقلاب (۱)
در دیدار اخیر فعالان اقتصادی و تولیدکنندگان با رهبر انقلاب حدیثی که روبه‌روی حضار جانمایی شده بود، بیش از همه خودنمایی می‌کرد، انگار وصف حال که نه، خود حال تولیدکنندگان ایرانی است.
حاشیه‌نگاری خبرنگار تسنیم از دیدار فعالان اقتصادی و تولیدکنندگان با رهبر انقلاب
هوای تهران در دهه اول بهمن ماه حسابی بارانی است، قرار شد قبل از ساعت 7 صبح در حسینیه امام خمینی(ره) حاضر باشم، برای حضور در دیدار تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی با رهبر انقلاب، آن هم در هیاهوی تحولات ارزی، بودجه‌ای و تجاری. حضور در این جمع و ارتباط بی‌واسطه با فعالان بزرگ و کوچک اقتصاد ایران قطعاً فرصت بی‌نظیری است. ترافیک در هوای بارانی نسبتاً سنگین شده است و مسیر پرپیچ‌و‌خم حسینیه را با موتورسیکلت دربستی طی کردم، مثل همیشه بحث اقتصاد داغ بود حتی ترک موتور هم راکب موتور مدام از چالش‌های اقتصادی صحبت می‌کرد و مثل مابقی مردم پررنگ‌ترین دغدغه‌های این روزهایش حول مسائل اقتصادی می‌چرخید، که البته تلنگر خوبی برای من قبل از شروع جلسه امروز به حساب می‌آمد.
جمعیت از خیابان‌های اطراف به درب اصلی نزدیک می‌شود. با نشان دادن کارت ملی و دفترچه‌ای خالی که احتمالاً قرار است تا ظهر حسابی پر شود گیتهای ورودی را یکی یکی طی می‌کنم.
هنوز هوای بارانی تهران روشن نشده است و گوشه‌ای ایستاده‌ام تا ببینم میان مدعوین آشنایی پیدا می‌کنم که کارم را شروع کنم یا نه. میهمانان از نقاط مختلف کشور آمده‌اند. ظاهراً بار اصلی مراسم با آقای آقامحمدی است. وزارت‌خانه‌های مختلف مرتبط با فعالان اقتصادی لیست‌هایی را آماده کرده‌اند و میهمانان دعوت شده‌اند، نفر اول از راه رسید، مهندس مجید بهزادپور رئیس‌کل بیمه مرکزی را که میان جمعیت از آخرین درب وارد شده است می‌بینم و همان‌جا بحث بالا می‌گیرد، می‌گوید «صنعت بیمه این روزها روند نسبتاً متعادلی را در پیش گرفته است»، دستاوردهایی هم داشته‌اند که آن‌چنان رسانه‌ها به آن نپرداخته‌اند، از تکافل تا بیمه آنی سخن به میان می‌آورد. ظاهراً هوای سرد تهران رئیس‌کل بیمه مرکزی را حسابی به دردسر انداخته است. آقای بهزادپور می‌گوید در یک سال و اندی که در بیمه مرکزی حاضر شده سعی کرده است از تحولات پرشتاب اقتصاد ایران عقب نماند، طرحهای توسعه‌ای مختلفی در صنعت بیمه شروع شده‌اند که رفته رفته رونمایی خواهند شد.
تقریباً یک‌پنجم صندلی‌های پرشماری که در حسینیه چیده شده، پر شده‌اند. میان جمعیت رفتم و سعی کردم مقداری از سکوتی را که ساعت 7:30 بر حسینیه حاکم شده است، کم کنم، فعلاً میهمانان هم یخشان آب نشده است.
حدیث حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) که دقیقاً روبه‌روی حضار جانمایی شده بود، به‌شدت خودنمایی می‌کرد و حواسم را به خود جلب می‌کند؛ ما مِن شَیءٍ أحَبَّ إلَى اللّهِ عزّ و جلّ مِن عَمَلٍ یُداوَمُ عَلَیهِ، وإن قَلَّ،
هیچ چیز نزد خداوند عزوجل محبوب‌تر از عملى نیست که بر آن مداومت شود، هرچند اندک باشد.
ناخودآگاه یاد ممارست 10ـ15ساله رهبر انقلاب بر کلیدواژه تولید، کار و کارآفرینی، سرمایه ایرانی و در یک کلام اقتصاد مقاومتی می‌افتم.
ساعت حوالی 8 صبح هست و چهره‌های نام‌آشناتر تولید و صنعت ایران در جلسه حاضر شده‌اند، فعلاً خبری از مقامات و مدیران ارشد دولتی نیست، چه فرصتی از این بهتر که پای صحبت مدیران کارخانه‌جات بزرگ ایران بنشینم. برخی صندلی‌ها به نام مدیران سطح اول کشور ثبت شده است، از آقای مخبر گرفته تا آقای محسن رضایی، وزیر اقتصاد، صمت و کشاورزی و و رفاه، در ردیفی هم نام محمدرضا فرزین رئیس‌کل جدید بانک مرکزی را دیدم، گویا امروز کارهای زیادی هست که باید انجام دهم، فعلاً آقای خطیبی مدیرعامل ایران خودرو در صف سوم نشسته است، به‌سرعت کنارش می‌روم و موضوعاتی را که این روزها برای مردم به‌شدت دغدغه شده است با او در میان می‌گذارم، به آقای خطیبی می‌گویم خیلی سطح نارضایتی مردم از موضوع خودرو بالا رفته است، قیمت در بازار آزاد جهش کرده است و بورس کالا هم که قیمت‌ها را شاید بالا ببرد اما پایین نمی‌آورد، ظاهراً بورس کالا برای خودروساز منافع خوبی داشته است و ایران خودرویی که سال قبل 80 هزار میلیارد تومان فروش داشته است امسال بالغ بر 200 هزار میلیارد تومان فروش ثبت خواهد کرد که یک جهش خیره‌کننده محسوب می‌شود.
آقای خطیبی هم حسابی روی موضوع مسلط است، هنوز فضای حسینیه گرم نشده است اما انگار آتش مباحث آقای مدیرعامل حسابی داغ است، می‌گوید «هر کسی می‌خواهد راجع به خودروسازی ایران اظهار نظر کند حتماً قبلش یک‌بار بیاید و از مجموعه صنایع خودرویی کشور بازدید کند، این اتفاق در یکی دو ماه اخیر بارها تکرار شده است، از شهردار تهران تا اعضای شورای امنیت ملی به کارخانه آمدند و نظرشان کاملاً تغییر کرده است!»
«می‌گویند ایران خودرو و سایپا انحصارگر هستند اما حدود 40 درصد بازار با احتساب معیار فروش ریالی در اختیار شرکتهای دیگر خودروساز است. تا کنون ماده 90 قانون اصل 44 اجرایی نشده است اگر ما را مجبور به زیرفروشی می‌کنید باید خسارت آن را هم بپردازید، اگر بر دوش ما بر اساس قوانین دیگر تکلیف می‌گذارید حتماً منابعش را هم لحاظ کنید، خوب طبیعتاً این منابع از جیب سهامداران ایران خودرو پرداخت شده است اما واقعیت آن است که باید منابع این حمایت مشخص شود، ظاهراً یک‌چهارم افراد دارای سهام عدالت سهامدار ایران خودرو و سایپا هستند و از این مسیر نیز تعهدات جدی برای این دو شرکت نسبت به سهامداران ایجاد شده است.»
مدیرعامل ایران خودرو در لابه‌لای بحثی که 10ـ15 دقیقه طول کشیده است و یکی دو نفر دیگر از تولیدکنندکان و فعالان اقتصادی هم به آن پیوسته‌اند می‌گوید «اگر موضوع عرضه خودرو در بورس کالا با جهش اخیر نرخ ارز همراه نمی‌شد به هیچ عنوان شاهد قیمتهای عجیب و غریب این روزها در بازار نبودیم. امسال 650 هزار دستگاه خودرو تحویل می‌دهیم که نسبت به پارسال 50 درصد رشد داشته است.»، این خبر خوش را هم به من می‌دهد که روز 12 بهمن بارگیری محموله 2000 دستگاه دنا به‌مقصد یکی از کشورهای آمریکای لاتین تمام می‌شود، این مسیر شروع ارزآوری واقعی از مسیر صادرات خودروست که سالها متوقف بود.
سرم را می‌چرخانم و بار دیگر حدیث امام باقر (علیه السلام) خودنمایی می‌کند، مداومت بر یک خواسته و عمل. همان نزدیکی‌ها مدیرعامل کارخانه‌جات شیرین عسل نشسته است، از پشت ماسک چهره‌اش را می‌شناسم، واقعیت اینکه بحثمان در غیاب مسئولان حسابی داغ شده بود و فضای سالن هم انگار از گفتگوی پرحرارت ما حسابی یخش آب شده بود، با آقای ژائله سلام و علیکی می‌کنم و خیلی گرم جواب می‌دهد، می‌داند که نیتم خیر است و اگر نکته منفی می‌گویم هدف اصلاح و تصحیح است، انگار این برداشت‌ها را از لابه‌لای گفتگو با آقای خطیبی دریافت کرده است، چون نیم ساعت قبل خیلی انگیزه‌ای برای گفتگو نداشت.
به مدیرعامل کارخانه‌جات شیرین عسل از خاطرات خصوصی‌سازی و واگذاری کشت و صنعت مغان می‌گویم، راستش را بگویم حسابی با عشق از تولید صحبت می‌کرد، مدام روی امنیت غذایی کشور تأکید می‌کرد، باز هم سؤالی را که در گذشته از او پرسیدم تکرار می‌کنم که «واقعاً شما به 170 ـ 180 کشور دنیا صادرات دارید؟»، او هم که انگار بارها تأیید کرده است سری تکان می‌دهد، بحثمان بیشتر گل انداخته است، می‌گویم «ناامید نیستی؟ موی سپید کرده‌ای و این فشارها برای سن و سال شما خوب نیست.»، می‌گوید «با این حال باز هم قصدم راه‌اندازی یک مجتمع عظیم در شبستر است. قصد دارم طی دو سال 1 میلیارد دلار سرمایه به بیابانهای شبستر بیاورم و آنجا را بهشت کنم.»
به وزیر کشاورزی وعده داده است؛ «هر مشکلی در حوزه امنیت غذایی دارید من، سرمایه‌ام و نیروهای جوان همکارم پای کار هستند.»، گلایه زیاد می‌کرد اما در آخر دلم به حرفهایش گرم شده بود، راستی نیاز به تکرار نیست که انگار ویژگی اصلی او هم همین ممارست و عقب ننشستن است، عجب حدیثی انتخاب کرده‌اند، انگار وصف حال که نه خود حال تولیدکنندگان ایرانی است، با آقای ژائله کمی شوخی می‌کنم، انگار حسابی سر ذوق آمده است.
هنوز مدیران از راه نرسیده‌اند، تصمیم گرفتم با یکی از فعالان حوزه فناوری اطلاعات گپ بزنم، این یکی کشف خودم است از لابه‌لای جمعیت، دستاوردهای آقایی که خواست در گزارش اسمش را نیاورم، انصافاً بی‌نظیر است، حرف از سرمایه‌گذاری میلیارد دلاری در حوزه آی‌تی می‌زند،
ظاهراً پای یک اکو‌سیستم محصولات ارتباطی هوشمند در میان است، خودم هم مقداری شوکه شده‌ام، سالها در فضای صنعت و تجارت کشور وقت گذاشته‌ام، موهای سر و صورتم انگار در این مسیر رنگ باخته است اما انتظار شنیدن این سطح از پیشرفت در حوزه‌ای مثل رایانش ابری و تلفن همراه و طراحی یک سیستم عامل تلفن همراه تمام‌ایرانی کمی فراتر از دانسته‌های قبلی من بود، تأکیدش روی سرعت عجیب و غریب دیجیتالی شدن اقتصاد ایران بود و می‌گفت چنان ظرفیت انباشته‌ای از تخصص نیروی انسانی در اختیار کشور هست که اصلاَ فکرش را هم نمی‌کنند،
البته می‌گفت «مخاطرات جدی در مسیر این سرمایه‌گذاری که حالا سه یا چهار سال از عمرش می‌گذرد نیز وجود دارد، گمان می‌کنم باید در حکمرانی مالکانه تجدید نظر کنیم و این حوزه دستخوش تغییراتی جدی شود.»، درجوابش به فتوای آقا در خصوص حفظ حریم خصوصی اشاره می‌کنم. او حرفش این است که «ظرف یکی دو سال آینده اگر برخی موانع، برطرف شود قطعاً رقیب و حریف غولهای فناوری آسیای شرقی و آمریکایی در حوزه محصولات ارتباطی یا به‌زبان ساده تلفن همراه هوشمند خواهیم شد."، انگار او هم همانند مدیران قبلی، به این راحتی‌ها کم نمی‌آورد، از در بیرونش بیندازی از پنجره داخل می‌آید، به هدفش، اطرافیان، همکارانش اعتماد دارد و اهل عقب‌نشینی و زدن به جاده خاکی سفته‌بازی و برج‌سازی نیست.
به‌نظرم آمد انصافاً بخش خصوصی که در این شرایط سخت تحریم و... پای کار مانده‌اند جنس کارش منفعت‌طلبی نیست، انگار به یک آینده روشن برای ایران ایمان دارند که پا پس نمی‌کشند؛ انگار خبرهایی هست که این‌چنین آرزوهای بزرگشان را به رخ می‌کشند، این‌همه امید آقا به ظرفیتهای کشور و تشبیه و مقایسه‌اش با اُکالیپتوسهای بلوچستان و قم، حسابی برای اهلش معنادار است؛
شاید ما بی‌خبریم، آن عشاق خبردار!
انتهای پیام/+
