برای مردی که می‌دانست رفتنی است؛ خداحافظ چیرو!
مرگ میروسلا بلاژویچ یک روز پیش از تولد ۸۸ سالگی‌اش فوتبال جهان و ورزش کرواسی را اندوهناک کرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، میروسلاو بلاژویچ پس از مدت‌ها مبارزه با یک بیماری سخت بامداد امروز (چهارشنبه 19 بهمن) در بیمارستان زایچوای کرواسی درگذشت. یکی از آخرین حضورهای عمومی بلاژویچ اواسط دسامبر سال گذشته میلادی بود که او جایزه "ولادیمیر بیآرا" را در زاگرب به دلیل مشارکت در توسعه فرهنگ ورزشی و تحمل اجتماعی دریافت کرد. بلاژویچ در این مراسم گفت: تعداد زیادی اینجا جمع شدید و به من جایزه بزرگی دادید. با این وجود اما این آخرین سخنان من با مردم در یک جلسه عمومی است. تمام شد. دیگر وجود ندارد. خداحافظی کن چیرو. من آخرین روزهایم را می‌شمارم؛ از آن آگاهم.
چیرو پس از دریافت جایزه، دیگر قدرت گفت‌و‌‌گو با رسانه‌ها را نداشت، گفت‌‌وگویی که همیشه از انجامش خوشحال بود و هرگز آن را رد نمی‌کرد. مهارت‌های مربیگری و مهمتر از همه جذابیت شخصیتی‌اش، طرفداران و مردم را در هر کجا که کار می‌کرد، جلب کرد. بلاژویچ در 10 فوریه 1935 در تراونیک به دنیا آمد اما او چندین بار توضیح داد که پدرش نامش را با تاخیر در اداره مربوطه ثبت کرد. میروسلاو بلاژویچ فوتبال خود را در سال 1954 در باشگاه تراونی براتستوو آغاز کرد، سپس به دینامو نقل مکان کرد و در سال 1955 به لوکوموتیو رفت و پس از آن به بوسنی و هرزگوین بازگشت و به سارایوو که تا سال 1958 در آنجا بازی کرد. در سال 1958 به کرواسی بازگشت اما این بار در ریکا، جایی که تا سال 1961 بازی کرد. پس از آن یک سال برای باشگاه فوتبال زیون سوئیس بازی کرد و نخستین پست مربیگری خود را در این تیم به دست آورد.
این مربی کروات در طول دوران حرفه‌ای طولانی خود هدایت 19 باشگاه در سوئیس، کرواسی، یونان، اسلوونی، بوسنی و هرزگوین، چین و ایران را بر عهده داشت و مربیگری پنج تیم ملی (سوئیس، کرواسی، ایران، بوسنی و هرزگوین، زیر 23 سال چین) را تجربه کرده بود. چیرو دو نتیجه عالی را رقم زد. عنوان قهرمانی دینامو در سال 1982 و مدال برنز تیم ملی کرواسی در جام جهانی 1998 فرانسه. او مطمئناً بزرگترین موفقیت دوران حرفه‌ای خود را روی نیمکت تیم ملی کرواسی به دست آورد که در جام جهانی 1998 به مقام سوم رسید. در مجموع او 72 بار روی نیمکت این تیم نشست و زلاتکو دالیچ با 70 بار مربیگری تیم ملی کرواسی پشت‌سر چیرو قرار دارد.
چیروی محبوب، نخستین بازی خود را روی نیمکت کرواسی در 23 مارس 1994 با پیروزی 2 بر صفر برابر اسپانیا در یک بازی دوستانه در والنسیا انجام داد. پس از آن در سال 1996 در مسابقات قهرمانی اروپا در انگلیس، کرواسی از ایتالیا پیشی گرفت. در این تورنمنت در اولین بازی ترکیه را شکست دادند، سپس دانمارک مدافع عنوان قهرمانی را از پیش‌رو برداشتند. به پرتغال باختند و در مرحله یک‌چهارم نهایی توسط آلمانی‌ها حذف شدند. چیرو درباره سومی جام جهانی 1998 نیز گفته بود: فرانسه 1998 یک رقابت ویژه برای من بود. ما برای به دست آوردن آن مدال بر مشکلات متعدد و حریفان سخت غلبه کردیم، این موفقیت برای همه مردم میهن معنی زیادی داشت.
سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران درباره زندگی شخصی‌اش نیز می‌گوید: وقتی تمام زندگی‌ام را خلاصه می‌کنم، آن وقت این نیاز را دارم که خودم را در چهاردیواری‌ام ببندم و آن‌قدر گریه کنم که هیچ وقت دست از کار نکشم. هیچ چیز در زندگی از من عبور نکرده است! من دو تا سرطان داشتم و الان سومی ظاهر شد. در کودکی خیلی فقیر بودم، بعدها در جوانی که ازدواج کرده بودم، من و همسرم نمی‌دانستیم ناهار خواهیم خورد یا نه. چیرو در یکی از آخرین پست‌های خود نوشت: حتی این شغل مربیگری که ممکن است از بیرون متفاوت به نظر برسد، چیزی جز رضایت بسیار اندک و ناامیدی بسیار نیست.
بلاژویچ بیش از 60 سال پیش با همسرش زدنکو ازدواج کرد و از او سه فرزند داشت؛ میروسلاو جونیور (پسر) و باربارا و کاترین (دختران). چیرو تنها کسی در تاریخ است که سه بار جایزه دولتی ورزش "فرانجو بوچار" را دریافت کرده است. در سال 1998، جایزه سالانه برای افراد، سپس در سال 1998، جایزه سالانه برای تیم‌ها به عنوان عضو تیم ملی و در سال 2007، جایزه یک عمر دستاورد. مجمع فدراسیون فوتبال کرواسی در جلسه 22 دسامبر 2021 عنوان مربی افتخاری را به وی اعطا کرد. او در سال 2005 تصمیم گرفت برای ریاست‌جمهوری کرواسی نامزد شود، اما تنها 0.80 درصد آرا را به دست آورد.
انتهای پیام/
