نشست فیلم «آنها مرا دوست داشتند» | سینما نباید به بازیگر باج بدهد؛ تحریم‌کنندگان قراردادهای چندساله برای سریال دارند
عوامل فیلم «آنها مرا دوست داشتند» که به گفته خودشان در پی حضور در جشنواره مورد هجمه بسیاری قرار گرفته‌اند، می‌گویند تحریم کنندگان قراردادهای چندساله برای سریال دارند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست خبری فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی محمدرضا رحمانی در پردیس ملت برگزار شد.
محمدرضا رحمانی تهیه‌کننده و کارگردان، ایرج رحمانی و مهسا اسماعیلی از بازیگران این فیلم در نشست خبری این فیلم سینمایی حضور داشتند.
محمدرضا رحمانی تهیه‌کننده و کارگردان این فیلم گفت: «آنها مرا دوست داشتند» فیلمی است که با سینمای مستقل گره خورده و شاید ارزان‌ترین فیلمی که ساخته شده و من سابقه ساخت این مدل فیلم را قبلا هم داشتم. درضمن فیلم نقص‌های فنی هم دارد که امیدوارم بتوان آن را رفع کرد.
وی افزود: قبل از اینکه من را به عنوان کارگردان بشناسند، دوستان و مخاطبان سینما من را در جایگاه نویسنده می‌شناسند. ایده خرید و فروش نوزاد که در فیلم آنها «مرا دوست داشتند» به آن اشاره شده، مربوط به 10 سال پیش بازمی‌گردد و در اطرافم دیدم. پس از آن، تحقیقات میدانی و آماری را شروع کردم به چیزهای عجیبی در زمینه دزدیدن کودکان رسیدم. حدود 4 سال پیش فیلمنامه را شروع به نوشتن کردم. البته این را بگویم که از نظرِ منِ صاحب فیلم، موضوع فیلم شرافت، امید و نجات جان یک انسان است.
رحمانی کارگردان فیلم در پاسخ به این پرسش که چرا این فیلم سیاه است، توضیح داد: تمام فیلم‌هایی که تا به الان کار کرده‌ام، موضوعات اجتماعی داشته است. من مفهوم سیاه را متوجه نمی‌شوم. سؤال من همیشه این بوده که دیگران سیاه‌نمایی را چگونه معنا می‌کنند. ما برای ساخت «آنها مرا دوست داشتند» تلاش کردیم تا همه چیز براساس واقعیت باشد. حتی در سکانس قهوه‌خانه، افراد حاضر در آنجا بازیگر نبودند و زندانی‌هایی بودند که به تازگی آزاد شده بودند.
وی اضافه کرد: برای ساخت این فیلم ما به دنبال لوکیشن‌های واقعی بودیم. به سراغ جنوب تهران رفتیم تا ببینیم کجا را می‌توان پیدا کرد که کاملا واقعی باشد. به همین دلیل به منطقه «خلازیر» رسیدیم. آنجا مکانی است که برخی مردم در فاضلاب و زیرزمین زندگی می‌کنند. در این مکان ساخت و ساز امکان‌پذیر نیست و بیشتر مکان‌هایی برای ضایعات وجود دارد. آنجا منطقه‌ای عجیب است و فردی را شناختم که کارمند نیروی انتظامی بوده و اکنون معتاد شده است.
ایرج رحمانی بازیگر «آنها مرا دوست داشتند» در ادامه تصریح کرد: امیدوارم که خوب باشید، ابراز همدردی می‌کنم با زلزله‌زده خوی. ما بخشی از فروش این فیلم را به این مردم عزیز کشورمان تقدیم می‌کنیم. من مدیر تولید مجری طرح، بازیگر و انتخابگر بازیگران هستم. یک تنه پای فیلم ایستادم. هفت نفر از هنرجوهای من در اینجا نشسته‌اند. نمی‌دانم جرمم چیست که در جشنواره فجر شرکت کردم. جشنواره انتخاب من بوده است. مورد بی‌احترامی قرار گرفتم چراکه پای مهسا اسماعیلی و لیلا بلوکات ایستادم و بقیه بازیگران سرشناس، پروژه را رها کردند.
ایرج رحمانی انتقاد خود از بازیگران را اینگونه بیان کرد: من خوشحال هستم پای بازیگرانی همچوت لیلا بلوکات و مهسا اسماعیلی ایستادم زیرا خیلی از بازیگرانی که قرار بود در فیلم حضور داشته باشند، انصراف دادند و می‌گفتند ما مقابل این افراد بازی نمی‌کنیم. همه بازیگران در نشست خبری حضور پیدا نکردند. چرا زمانی که دستمزد پولشان کمی عقب افتاده، سریع اعتراض می‌کنند؟ چرا سینمای ایران بازیگر‌محور است؟ شما بازیگرانی که اینگونه پشت فیلم را خالی می‌کنید تاریخ مصرفتان خاموش شده است. بازیگری که اکنون فاز حمایت از مردم را برداشته به من می‌گفت برای قرارداد 20 روزه، 3 میلیارد پول می‌گیرم. مگر کسی می‌تواند فرهنگ کشور را تحریم کند؟ اینها چه کسانی هستند که تحریم می‌کنند؟
رحمانی در ادامه تصریح کرد: من اخیرا دادگاه بودم آن هم برای تأمین پول فیلم. بازیگرهای مطرح گفتند می‌مانیم اما پشت ما را خالی کردند. خیلی از این بازیگران فقط اعتبار اینستاگرامی دارند. ما داریم باج می‌دهیم. یک خدماتی 4 میلیون می‌گیرد و شنیده‌ام یک بازیگر روزی 200 میلیون گرفته، چرا فکر می‌کنید سینمای ما محتاج شما است. سینما محتاج بازیگر نیست.
بازیگر و مدیرتولید فیلم «آنها مرا دوست داشتند» بیان کرد: سینما محتاج بازیگر نیست. سوپراستارهایی مانند ابوالفضل پورعرب، رامبد شکرابی، حدیث فولاوند، سروش گودرزی و... نیستند؟ ما امروز باید التماس کنیم که بیایید برای فیلم بلیت بگیرید؟ ما باید امروز تدبیری بیندیشیم. آقای بازیگری که اکثرتان دو تابعیتی هستید، برای ما فاز روشنفکری در نیاورید. شما در آپارتمان لاکچری‌تان نشسته‌اید و غم مردم خوی را می‌خورید؟
وی اضافه کرد: فیلم ما هزارتا مشکل دارد. روز اول فیلم، به نسخه ما چندتا مشکل وارد کرده‌اند. مگر وزارت فرهنگ و ارشاد به ما مجوز نداده‌اند؟ پس چرا باز هم در نسخه‌ای که در جشنواره فیلم فجر قرار بود نمایش داده شود باز هم ایراد به آن وارد شده؟
رحمانی انتقادات خود را ادامه داد و تشریح کرد: اعتراض و نقدم به بازیگرانی است که امروز به سینما خیانت می‌کنند. شاید اگر مثل خیلی‌ها دلار می‌خریدم به جای فیلمسازی، اوضاعم بهتر بود. آیا جشنواره فیلم فجر در سال 90، 88، 98، و... حکومتی نبود؟ امسال که فیلم ما در جشنواره حضور دارند از نظر شما ملحد شده‌اند؟ خوشبختانه مردم ما آگاه هستند و گول بازی‌های شما را نمی‌خورند.
وی افزود: سینما وابسته به بازیگر است اما به بازیگر نباید باج دهد. زمانی که بازیگر تصمیم‌گیرنده می‌شود، اوضاع بهم می‌ریزد. پدر من آپاراتچی بوده و من از 5 سالگی در سالن‌های سینما رشد کردم. این را هم بگویم که اگر برخی معتقدند که من سینما را نمی‌شناسم، بالاخره یاد خواهم گرفت در حالی که همان‌طور گفتم من سالیان سال است در این حوزه کار می‌کنم.
مهسا اسماعیلی بازیگر فیلم «آنها مرا دوست داشتند» گفت: نقش آفرینی من در این فیلم بسیار شیرین و تجربه بسیار بزرگی است که خیلی منتظرش بودم. نگاه مخاطب برایم همیشه مهم تر از هر چیزی است، امیدوارم آنها هم راضی باشند.
کارگردان فیلم «آنها مرا دوست داشتند» ذکر کرد: ایرج رحمانی واقعیات را گفت اما معتقدم باید انصاف را هم باید رعایت کرد. بالاخره هر کس که معروف شده، تلاش‌هایی هم کرده است. کارهایی که با ایرج رحمانی ساخته‌ایم، سوپراستار هم در آنها حضور داشته است.
وی افزود: موسیقی فیلم انتخابی نیست و آهنگساز فیلم بهنام ابتهی هست. البته موسیقی‌ای که در فیلم شنیدید اصلی نیست و در نسخه بعدی تصحیح خواهد شد. فیلم هم ایرادات تدوین و مونتاژ دارد که رفع خواهد شد.
این هنرمند درباره تحریم جشنواره فیلم فجر تأکید کرد: هنر در طول تاریخ تحریم شدنی نیست؛ نه تنها هنر بلکه سینما را هم نمی‌توان تحریم کرد. این که بخواهیم سینما را تحریم کنیم، مصداق حرف کسانی است که تجزیه‌طلب هستند. آن افرادی که حرف از تحریم جشنواره فیلم فجر می‌زنند، خودشان سر چند پروژه فیلم و یا سریال‌اند. همه هنرمندان ما شریف و نجیب هستند بلکه سینما و هنر را در معرضی قرار دادند که تیرها به سمت ما روانه می‌شود.
رحمانی با اشاره به تعریف سیاه‌نمایی خاطر نشان کرد: سیاه‌نمایی لفظ اشتباهی است. زمانی که سیاهی وجود نداشته باشد و ما بخواهیم به زور و خیالی زندگی را بد نشان دهیم یعنی سیاه‌نمایی کرده‌ایم.
انتهای پیام/
