ماجرای تبلیغات وقت‌نشناس در رادیو
برخی از برنامه‌های پرطرفدار رادیو آگهی‌های بازرگانی متعددی را روی آنتن می‌برند که برخی از مخاطبین نسبت به آن انتقاد دارند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، این روزها آگهی‌های بازرگانی نسبت به قبل نظام‌مندی بهتری پیدا کرده‌اند؛ حداقل از آن حضور سلبریتی‌ها و اغراق‌ها و لاکچری‌بازی‌های قبل خبری نیست، اما هنوز آگهی‌های بازرگانی وقت‌نشناسی خودشان را دارند خصوصاً در رادیو که برای برخی از برنامه‌های پرطرفدارش این اتفاق افتاده است، شاید یکی از مصادیق آن «جوان ایرانی سلام» باشد که استقبال‌کننده بسیار دارد و البته چند برنامه دیگر که برخی از مخاطبین این‌طور درباره‌اش نوشته‌اند و یا انتقادات‌شان را مطرح کرده‌اند چقدر پررنگ آگهی‌های تجاری به رادیو پا گذاشته است!
معاون صدا پیش از این درباره این موضوع صحبت کرده بود که «طبیعی است که رادیو کششِ پخش آگهی‌ها را همچون تلویزیون ندارد، عنصر در تلویزیون بحث بصری و تصویر است و خیلی از خلأهای تبلیغی را می‌‌پوشاند اما در رادیو همواره عنصر خیال را داریم که محتوامحور است، از این جهت همان تبلیغاتی که روی آنتن شبکه‌های تلویزیونی می‌رود و بحث تبلیغی را از دریچه تصویر به مخاطب القا می‌کند، نباید در رادیو پخش شود، اشکال ما این است همان آگهی پخش‌شده از طریق تلویزیون، بعضاً در رادیو تکرار می‌شود.»
توجه به این نکته ضرورت دارد؛ آگهی‌های بازرگانی که ویژگی‌ای رادیویی ندارند نباید جایگاهی در رادیو داشته باشند، در واقع اشکال کار در همین جا است؛ چون مخاطبی که در حقیقت می‌شنود با مخاطبی که از طریق تصویرسازی آگهی تلویزیونی را می‌بیند، متفاوت است.
برخی از شنوندگان، بعضاً با عمده این آگهی‌ها آشنایی دارند چون در تلویزیون به‌صورت بصری با آن تبلیغ، ارتباط گرفته‌اند اما مخاطبی که این آگهی را ندیده باشد برای او تعجب‌آور خواهد بود، به همین خاطر آگهی‌ای برای پخش از رادیو مطلوب است که عناصر رادیویی در ساخت آن لحاظ شده باشد.
شاید یکی از انتقادهای جدّی به آگهی‌های بازرگانی رادیو در برنامه‌های پرشنونده‌ای باشد که به‌طور مثال، شنونده در حال پیگیری «جوان ایرانی سلام» و چند برنامه دیگر است با نوعی از تبلیغات و آگهی بازرگانی مواجه می‌شود که نمی‌تواند آن را درک کند، چون نمی‌تواند در فضای رادیو این نوع تبلیغ و فضای اسپانسری (مشارکتی) را بپذیرد، این نکته اشکال بسیار جدّی است که نوعِ جنس و فرم و محتوای تبلیغ را باید براساس فضای رادیو و تلویزیون درست انتخاب کنند.
علیرضا مقصودی مدیر رادیو جوان هم درباره این انتقاد به خبرنگار تسنیم گفت: ما سال آینده بحث تبلیغات پررنگ را نداریم. بخشی از این تبلیغات که روی آنتن می‌روند به‌واسطه مشکلات بودجه‌ای صداوسیماست که بایستی از محل درآمد تبلیغات به دست آید. ما باید کاری کنیم که به برنامه لطمه نخورد و باید برویم به‌سمت مشارکت‌هایی که به برنامه‌ها لطمه نزند. این تبلیغاتی که روی آنتن رادیو جوان یا برخی شبکه‌های رادیویی دیگر داریم در برنامه‌های سیما هم تبلیغ می‌شود.
او همچنین به این نکته اشاره کرد: سال آینده حتماً این نگاه را داریم؛ هم تبلیغات را هدفمند کنیم و هم به برنامه‌های اصلی‌مان لطمه نزنیم، و این به این معنا نیست که صداوسیما و رادیو بی‌نیاز از تبلیغات باشد، اما باید طوری در این زمینه عمل کنیم که تبدیل به بدسلیقگی نشود.
کنار این اظهارنظرها و نکاتی که وجود دارد اما مدیران در رادیو و تلویزیون باید به‌سمت آگهی‌هایی بروند که هم تبلیغ را به‌درستی انجام دهد و هم تبدیل به بدسلیقگی نشود، این عبارت وقت‌نشناسی یا به‌قولی تبلیغات آزاردهنده، گاهی باعث می‌شود مخاطب محتوا و آن جذابیت برنامه‌ای را که پیگیری می‌کرد در پی این تعدد آگهی‌ها و طولانی‌شدن‌شان، اصطلاحاً «گم» کند.
بارها اتفاق افتاده است در تلویزیون و پخش سریال‌ها و برنامه‌های پربیننده این اتفاق بیفتد و حالا این اشکال به رادیو هم سرایت کرده است. برخی از مخاطبین درباره برخی از برنامه‌ها خصوصاً پرطرفدارهایش این‌طور گفته و نوشته‌اند "واقعاً برخی از آگهی‌ها باعث می‌شود مخاطب از دنبال کردن آن برنامه و یا اثر نمایشی پشیمان شود."
برای سال 1402 صداوسیما حتماً علاوه بر رویکردهای جدید در برنامه‌سازی و سریال‌سازی و بقیه موارد حتماً فکری به حال مشکلات عدیده‌اش در بازرگانی صداوسیما کند که نیازمند تغییر رویه و رویکردها است، البته همگان می‌دانند بخش عمده‌ای از هزینه‌های صداوسیما از محل درآمدزایی آگهی‌های بازرگانی به دست می‌آید؛ بارها با مدیران صداوسیما هم دراین‌باره گفت‌وگو کردیم و به این نکته اشاره کردند که خودشان هم به این حجم آگهی بازرگانی انتقاد دارند اما به‌خاطر عدم حمایت مناسب از سوی دولتمردان، برای تأمین هزینه‌های رسانه ملی، برنامه‌سازی و سریال‌سازی و بقیه موارد، هم رفتار غیرحرفه‌ای برخی از اسپانسرها و هم این حجم آگهی بازرگانی را تحمل کنند.
باید دید در سال 1402 روند و رویکردهای تبلیغاتی تلویزیون به چه سمت و سویی خواهد رفت، آیا همان وقت‌نشناسی‌ها و رفتار خسته‌کننده و در بسیاری اوقات رفتار غیرحرفه‌ای اتفاق خواهد افتاد؟
انتهای پیام/+
